Oceń rolę wybitnych władców Egiptu, Mezopotamii i Persji.
agusiak06
FARAON Władca Egiptu tradycyjnie nazywany faraonem miał nad swymi poddanymi ogromną władzę. Do politycznego ustroju Egiptu możemy zastosować termin despotyzm. Potęga faraonów miała religijne uzasadnienie. W początkach dziejów Egiptu byli uważani za żyjące bóstwa, później widziano w nich synów boga Re, którzy po śmierci sami stawali się bogami. Faraonowie władali starożytnym Egiptem przez prawie 3000 lat. Faraon był najpotężniejszym człowiekiem w państwie, a poddani oddawali mu boską cześć. Z pewnych okresów w historii Egiptu zachowało się bardzo niewiele dokumentów, o niektórych faraonach wiemy jednak całkiem sporo. PERSJA Sytuacja ta zmieniła się, gdy władcą Persji został Cyrus Wielki. Około 550 p.n.e. stanął on na czele perskiego powstania przeciwko królowi Medów Astyagesowi. Król Medów najechał Persję, ale poniósł całkowitą klęskę. Pod Pasargady jego wojska i dworzanie przeszli na stronę Cyrusa (Medowie i Persowie byli blisko spokrewnieni), a Astyages stał się jeńcem perskiego władcy. Cyrus zajął następnie medyjską stolicę Hamadan, a następnie całe imperium Medów, rozciągające się wówczas od Anatolii aż po Wyżynę Irańską. MEZOPOTAMIA Antioch Hieraks (zm. 226 p.n.e.) - dynasta seleukidzki, syn Antiocha II Theosa i jego pierwszej żony Laodiki, młodszy brat Seleukosa II Kallinikosa.W latach 241-239 toczył ze swoim bratem, Seleukosem II, wojnę domową o władzę w państwie. W roku 239 p.n.e. udało się Hieraksowi pokonać brata w bitwie pod Ancyrą (Ankyrą) przy wydatnej pomocy Galatów, jednakże ostatecznie przegrał zmagania. Zmarł w roku 226 p.n.e.
Władca Egiptu tradycyjnie nazywany faraonem miał nad swymi poddanymi ogromną władzę. Do politycznego ustroju Egiptu możemy zastosować termin despotyzm. Potęga faraonów miała religijne uzasadnienie. W początkach dziejów Egiptu byli uważani za żyjące bóstwa, później widziano w nich synów boga Re, którzy po śmierci sami stawali się bogami. Faraonowie władali starożytnym Egiptem przez prawie 3000 lat. Faraon był najpotężniejszym człowiekiem w państwie, a poddani oddawali mu boską cześć. Z pewnych okresów w historii Egiptu zachowało się bardzo niewiele dokumentów, o niektórych faraonach wiemy jednak całkiem sporo.
PERSJA
Sytuacja ta zmieniła się, gdy władcą Persji został Cyrus Wielki. Około 550 p.n.e. stanął on na czele perskiego powstania przeciwko królowi Medów Astyagesowi. Król Medów najechał Persję, ale poniósł całkowitą klęskę. Pod Pasargady jego wojska i dworzanie przeszli na stronę Cyrusa (Medowie i Persowie byli blisko spokrewnieni), a Astyages stał się jeńcem perskiego władcy. Cyrus zajął następnie medyjską stolicę Hamadan, a następnie całe imperium Medów, rozciągające się wówczas od Anatolii aż po Wyżynę Irańską.
MEZOPOTAMIA
Antioch Hieraks (zm. 226 p.n.e.) - dynasta seleukidzki, syn Antiocha II Theosa i jego pierwszej żony Laodiki, młodszy brat Seleukosa II Kallinikosa.W latach 241-239 toczył ze swoim bratem, Seleukosem II, wojnę domową o władzę w państwie. W roku 239 p.n.e. udało się Hieraksowi pokonać brata w bitwie pod Ancyrą (Ankyrą) przy wydatnej pomocy Galatów, jednakże ostatecznie przegrał zmagania. Zmarł w roku 226 p.n.e.