Co na te tematy mówi samo Pismo Święte? Są to głównie dość rozmaite świadectwa o charakterze pośrednim. W Pięcioksięgu pochodzenie wprost od Boga przypisano wielu prawom, a szczególnie Dekalogowi. Inne opierają się na autorytecie Mojżesza, jego wysłannika. O słowie od Boga mowa wyraźnie w księgach prorockich. Prorocy poprzedzali swoje wyrocznie słowami "To mówi Jahwe" albo też kończyli je oznajmieniem "wyrocznia Jahwe". Natomiast w księgach historycznych i mądrościowych można dostrzec, że autorzy chcą głosić Bożą prawdę, choć się wprost na autorytet od Boga nie powołują.
Nowy Testament potwierdza Boskie pochodzenie Starego, cytując go w dowodzeniach. Najwyższym autorytetem pozostaje w nim jednak Jezus Chrystus. Jego nauczanie przyjmowane jest i przekazywane jako słowo od Boga. Ewangelia jest prawdziwa, gdyż opowiada o czynach i słowach Jezusa. Autorytet autorów Ewangelii i listów jawi się natomiast jako pochodny, są wiarygodni ze względu na powołanie od Boga. Na autorytet wyroczni powołuje się bliska księgom prorockim Apokalipsa.
Wprost i wyraźnie mówi o natchnieniu tekstów biblijnych ustęp 1 Tm 3, 14-17. W późniejszej nauce Kościoła o Piśmie Świętym był on stałym punktem odniesienia. Kluczowe słowa brzmią: "Już od dzieciństwa znasz Pisma święte, które mogą napełnić cię mądrością prowadzącą do zbawienia przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Całe Pismo przez Boga natchnione jest pożyteczne do nauczania, upominania, poprawiania, wychowywania w sprawiedliwości" (w. 15-16).
Cytat ten wskazuje, jaki jest zakres i cel natchnienia. Jego skutkiem jest to, że Pismo Święte zawiera mądrość prowadzącą do zbawienia przez wiarę. Prawda Biblii jest więc przede wszystkim prawdą zbawczą, a nie naukową. Ta wynika wprawdzie z tekstów biblijnych, ale nie jako ich cel pierwszorzędny. Odpowiedzią na tę prawdę jest wiara, a więc wierność Bogu, która rozciąga się na wszystkie dziedziny życia, a nie sama zgoda umysłu. Warto wreszcie zauważyć, że jako skutek natchnienia wymieniono praktyczną przydatność Pisma Świętego do wychowania moralnego. Stanowi to zaproszenie do jego wykorzystywania w życiu.
Przez proroków przemawiał Duch Boży. Także natchnienie Biblii należy pojmować jako wpływ Ducha Świętego. Potwierdza to jeszcze inny tekst: "Proroctwo bowiem nigdy nie powstawało z ludzkiej woli, ale w imieniu Boga głosili je ludzie natchnieni przez Ducha Świętego" (2 P 1, 21).
Co na te tematy mówi samo Pismo Święte? Są to głównie dość rozmaite świadectwa o charakterze pośrednim. W Pięcioksięgu pochodzenie wprost od Boga przypisano wielu prawom, a szczególnie Dekalogowi. Inne opierają się na autorytecie Mojżesza, jego wysłannika. O słowie od Boga mowa wyraźnie w księgach prorockich. Prorocy poprzedzali swoje wyrocznie słowami "To mówi Jahwe" albo też kończyli je oznajmieniem "wyrocznia Jahwe". Natomiast w księgach historycznych i mądrościowych można dostrzec, że autorzy chcą głosić Bożą prawdę, choć się wprost na autorytet od Boga nie powołują.
Nowy Testament potwierdza Boskie pochodzenie Starego, cytując go w dowodzeniach. Najwyższym autorytetem pozostaje w nim jednak Jezus Chrystus. Jego nauczanie przyjmowane jest i przekazywane jako słowo od Boga. Ewangelia jest prawdziwa, gdyż opowiada o czynach i słowach Jezusa. Autorytet autorów Ewangelii i listów jawi się natomiast jako pochodny, są wiarygodni ze względu na powołanie od Boga. Na autorytet wyroczni powołuje się bliska księgom prorockim Apokalipsa.
Wprost i wyraźnie mówi o natchnieniu tekstów biblijnych ustęp 1 Tm 3, 14-17. W późniejszej nauce Kościoła o Piśmie Świętym był on stałym punktem odniesienia. Kluczowe słowa brzmią: "Już od dzieciństwa znasz Pisma święte, które mogą napełnić cię mądrością prowadzącą do zbawienia przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Całe Pismo przez Boga natchnione jest pożyteczne do nauczania, upominania, poprawiania, wychowywania w sprawiedliwości" (w. 15-16).
Cytat ten wskazuje, jaki jest zakres i cel natchnienia. Jego skutkiem jest to, że Pismo Święte zawiera mądrość prowadzącą do zbawienia przez wiarę. Prawda Biblii jest więc przede wszystkim prawdą zbawczą, a nie naukową. Ta wynika wprawdzie z tekstów biblijnych, ale nie jako ich cel pierwszorzędny. Odpowiedzią na tę prawdę jest wiara, a więc wierność Bogu, która rozciąga się na wszystkie dziedziny życia, a nie sama zgoda umysłu. Warto wreszcie zauważyć, że jako skutek natchnienia wymieniono praktyczną przydatność Pisma Świętego do wychowania moralnego. Stanowi to zaproszenie do jego wykorzystywania w życiu.
Przez proroków przemawiał Duch Boży. Także natchnienie Biblii należy pojmować jako wpływ Ducha Świętego. Potwierdza to jeszcze inny tekst: "Proroctwo bowiem nigdy nie powstawało z ludzkiej woli, ale w imieniu Boga głosili je ludzie natchnieni przez Ducha Świętego" (2 P 1, 21).