Question

Oceń politykę Napoleona Bonaparte wobec Polaków . Proszę o pomoc. Z góry dzięki ;*

Answer 1

Napoleon Bonaparte w okresie swoich podbojów zagarnął i podporządkował sobie znaczną część Europy. W latach 1803- 1815 jego wojska zajęły Niemcy, Austrię, Włochy, Holandię, Prusy, Hiszpanię i część Rosji. Zadziwiające w jego polityce jest to, że zainteresował się sprawą nieistniejącej w tym czasie po rozbiorach Polski. Spróbuję ocenić, jaki był stosunek Bonaparte wobec Polaków i jakie efekty dała jego działalność na dawnych ziemiach polskich.
Po upadku Insurekcji Kościuszkowskiej i całkowitej klęsce Rzeczypospolitej kraj ten, rozdarty między trzech zaborców zniknął z map Świata. Pozbawiło to społeczeństwo polskie podstaw narodowego bytu, jaką jest własna prywatność i możliwość utożsamiania się z jakimkolwiek terytorium. Tragedia ta jednak nie załamała w pełni woli oporu i ducha walki o odzyskanie niepodległości. Poczynając od roku 1796 w społeczeństwie polskim zaczęła zawiązywać się konspiracja, której ośrodkiem początkowo były Lwów i Warszawa. Prowadzono rozważania na temat koncepcji walk niepodległościowych, nie wykluczano również rozwiązań dyplomatycznych. Słabe jeszcze doświadczenie w działaniach konspiracyjnych i niekorzystne dla Polski uwarunkowania międzynarodowe sprawiły, że ruch ten nie miał zbyt szerokiego zasięgu. Pierwsze kroki jednak zostały postawione.
Po upadku powstania kościuszkowskiego wielu działaczy politycznych opuściło kraj udając się najczęściej do Francji. Większość z nich wiązała wielkie nadzieje z tym rewolucyjnym krajem szczególnie, że pozostawał on wówczas w stanie wojny z zaborcami Polski. W tej sytuacji rozważano możliwość utworzenia polskich oddziałów wojskowych, które u boku rewolucyjnej Francji walczyłyby ze wspólnym wrogiem, a z czasem przywróciły Polsce niepodległość. Tak więc, w 1796 roku generał Jan Henryk Dąbrowski przygotował projekt utworzenia polskich oddziałów wojskowych na emigracji, który przedstawił rządowi francuskiemu. Propozycja ta nie spotkała się jednak z jego pełnym poparciem. Po świeżo zawartym pokoju z Prusami Francja nie chciała prowokować kolejnego konfliktu zbytnim zaangażowaniem w sprawę polską. W stanie wojny jednak Francja pozostawała z Austrią. Dąbrowski został skierowany do Włoch, gdzie Napoleon Bonaparte dowodząc nad armią francuską odnosił błyskotliwe zwycięstwa nad, wspomnianym wcześniej zaborcom Polski. Do decyzji generała Bonapartego pozostawiono polską propozycję. Napoleon rozumiał obawy rządu francuskiego, ale też nie chciał tracić możliwości pozyskania kilku tysięcy żołnierzy. Wybrał, więc drogę pośrednią- zgodził się na formowanie polskich oddziałów wojskowych, ale nie u boku armii francuskiej, tylko jako legionu posiłkującego wojska Republiki Lombardzkiej, która finansowała całą armię.