Question

Oceń Politykę Juliusza Cezara i Oktawiana Augusta. Od 1str. do 1.5 str.

Answer 1

Juliusz  Galiusz Cezar jako  wielki polityk

W wieku 30 lat Cezar włączył się w życie polityczne. Od roku 68 p.n.e. zajmował wiele stanowisk. Sprawował kwesturę, osiągnął urząd edyla (65 rok p.n.e.), został wybrany na kapłana (63 rok p.n.e.), sprawował urząd pretora. Wraz z najważniejszymi osobami w mieście – Pompejuszem
i Krassusem utworzył w 60 roku p.n.e. pierwszy triumwirat. Sojusz między trzema osobami dawał im wielką władzę. Cezarowi dano zarząd nad Galią, stał się najsilniejszym z trzech osób w triumwiracie. Dzięki temu sojuszowi uzyskał urząd konsula. Niestety będąc w ciągłym nieporozumieniu z drugim konsulem – Markiem Kalpurniuszem Bibulusem, a także z opozycją senacką, zrezygnował ze współpracy z senatem.
Do roku 50 p.n.e. podporządkował sobie całą Galię.

Podboje Cezara

Do roku 50 p.n.e. Juliusz Cezar podporządkował sobie całą Galię, a po ośmiu latach wojen zdobył tereny od Atlantyku do Renu. Przebył kanał La Manche i dotarł do Brytanii. Najbardziej znane walki odbył
z Wercyngetoryksem – wodzem galijskim.


Władza Cezara

Dzięki podbojom, zwycięskim walkom i ogromnym bogactwom, Cezar zyskał wielką sławę. Senat, bojąc się jego sławy, zażądał od niego, by złożył namiestnictwo i powrócił do ojczyzny jako zwykły obywatel. Juliusz odmówił, ale przybył do Rzymu na czele swoich wojsk i stanął do walki
z Pompejuszem – sprzymierzonym z Senatem. Ostateczna bitwa rozegrała się w 48 roku p.n.e. pod Farsalos w Tessalii. Cezar pokonał Pompejusza. Pomimo śmierci sprzymierzeńca Senatu – Pompejusza, Senat nadal toczył walkę z Cezarem. Doszło do bitwy pod Tapsus, którą Juliusz zakończył jako zwycięzca.


Polityka Juliusza Gajusza Cezara i zmiany, jakie wprowadził

Władza Cezara opierała się na poparciu armii. Dążył on do zmniejszenia wpływów senackich, dlatego senatorowie byli niechętni dyktatorowi. Juliusz powiększył liczbę senatu do 900, wprowadził do niego 400 nowych członków. Polityka Juliusza Cezara oznaczała też nowy stosunek do prowincji, mieszkańcy Galii, Hiszpanii uzyskiwali rzymskie obywatelstwo,
a około 80 tysięcy legionistów otrzymało ziemię w prowincjach wolną od podatków. Dyktator przeciwstawił się wciąganiu niewolników do rozgrywek politycznych. Juliusz zajął się także rozbudową Rzymu, chcąc stworzyć najpiękniejsze państwo świata.

Cezar jako wielokrotny dyktator

W 49 roku p.n.e. został dyktatorem po raz pierwszy, zrezygnował jednak
z urzędu, gdy wybrano go na konsula. W kolejnym roku przyjął dyktaturę po raz kolejny; w latach 49 – 44 p.n.e. obejmował ją czterokrotnie. Cezar otrzymał funkcję dyktatora dożywotniego, prowadził politykę jednoczenia
i współpracy wszystkich podbitych ludów, nosił także tytuł Ojca Ojczyzny. Kiedy przygotowywano się do wojny z Partami, sądzono, że jedynie król może ich pokonać. Z tej przyczyny podczas świąt Luperkaliów usiłowano nałożyć na głowę Juliusza diadem. Jednak on nie zgodził się na sprawowanie władzy monarchicznej.

Reformy Oktawiana Augusta

 

Po zwycięstwie Oktawian stał się jedynym imperatorem. W roku 29 p.n.e. wprowadził nowy cenzus polityczny, na mocy którego w senacie zasiadali wyłącznie jego stronnicy; on sam stał się princeps senatus. 16 stycznia 27 roku p.n.e. senat rzymski po raz pierwszy w historii przyznał mu na wniosek Plankusa tytuł Augustusa. W ten sposób Oktawian stał się pierwszym cesarzem rzymskim, jakkolwiek przy zachowaniu wszelkich pozorów ciągłości ustroju republikańskiego (np. sprawował wielokrotnie urząd konsula (w latach 31 p.n.e.-23 p.n.e.). Używał oficjalnej tytulatury Imperator Caesar Divi filius Augustus. August sprawował pełnię władzy, skupiając w swych rękach kilka różnych urzędów oraz rozmaite kompetencje nadzwyczajne, nadane dożywotnio przez senat. Jego rządy były rodzajem dyktatury wojskowej pod pozorem utrzymania republiki. Obdarzony władzą przez senat i wojsko, mógł prezentować się jako elekt społeczeństwa rzymskiego.

Oktawian podzielił prowincje na senatorskie i cesarskie:

senatorskie: prowincje wewnętrzne, zespolone z Rzymem – np. Azja i Afryka, nie stacjonowało w nich wojsko (tylko jeden legion w Afryce), zarządzane były przez prokonsulów i propretorów cesarskie: niedawno zdobyte (np. Galie) wymagające stałej armii, zarządzane przez legati pro praetore – legatów oraz prokuratorów (w mniejszych prowincjach). Posąg młodego Oktawiana, datowany na 30 rok p.n.e.

Ściągał jednak podatki także z prowincji cesarskich. Od 23 p.n.e. miał władzę wojskową nad wszystkimi prowincjami i całą armią (imperium proconsulare). (23 czerwca 23 p.n.e.) otrzymał także władzę cywilną cenzora i trybuna ludowego, która gwarantowała mu nietykalność, czyli tribunicia potestas. 6 marca 12 p.n.e. został wybrany najwyższym kapłanem (Pontifex Maximus) po śmierci dotychczasowego piastuna tej godności, Lepidusa. Był to dożywotni urząd najwyższego zwierzchnika rzymskich kultów religijnych. Dnia 5 lutego 2 p.n.e. August przyjął na prośbę senatu i ludu rzymskiego tytuł Pater Patriae - Ojciec Ojczyzny. 1 sierpnia tego samego roku uroczyście otworzył świątynię Marsa Ultora, której zbudowanie ślubował przed czterdziestu laty, na polu bitwy pod Filippi.