Versace
Wzorem politycznym dla Augusta II był "Król Słońce" - król Francji. Stanowił on dla niego ideał władcy, a francuski absolutyzm chciał wprowadzić w Polsce i Saksonii. August II liczył, że połączony potencjał saski i polski stworzy potężne państwo w Europie środkowo - wschodniej. Uprzemysłowiona Saksonia i rolnicza Polska miały się uzupełniać pod względem gospodarczym, a Saksonia miała mu dostarczyć środków na ograniczenie wolności szlachty i wprowadzenie w Polsce rządów dynastycznych i absolutnych. Wettinowie mieli dziedzicznie objąć we władanie Inflanty bądź Kurlandię. Wzmocniłoby to ich pozycję w Rzeczypospolitej i Wettinowie mogliby sięgnąć nawet po koronę cesarską.
August II imponował nowym poddanym majestatem monarszym, jaki potrafił roztaczać wokół swojej osoby. Skupiał wokół siebie stronnictwo dworskie, umiejętnie rozdając urzędy. Miał poparcie episkopatu. Jednak brak było w Polsce sił społeczno - politycznych, które poparłyby jego dążenia do zmiany ustroju Rzeczypospolitej. August utrzymywał wojska saskie w Polsce, sprowadzał saskich urzędników, starał się zacieśnić związki gospodarcze między obu krajami. Ta polityka integracji napotkała jednak opór szlachty.
Największym niepowodzeniem Augusta i w sumie zdradą sprawy polskiej była niespełniona nadzieja, że zdoła pozyskać pomoc mocarstw ościennych w realizacji swej polityki, choćby za cenę ustępstw terytorialnych. Początkowo liczył, że po zakończeniu wojny z Turcją dojdzie do jej podziału i jemu dostanie się co najmniej Mołdawia, która będzie podporą dynastii Wettinów. Jednak wyprawa wojsk polsko - saskich na Mołdawię w 1698 roku nie przyniosła rezultatów a pokój karłowicki przyniósł także rozczarowanie. W takiej sytuacji August II Mocny postanowił uzyskać Inflanty, które jak wcześniej Mołdawia, miały być bramą do wprowadzenia absolutyzmu w Polsce. Wszedł więc w porozumienie z carem rosyjskim Piotrem I i na spotkaniu w 1698 roku uzgodnili wspólną walkę ze Szwecją i podział zdobyczy po zwycięstwie. Tym sposobem Polska została wplątana w drugą wojnę północną (lata 1700-1721
ze strony http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Polska/opisy/August%20II.htm
znajdziesz tu również bilans jego panowania:
Bilans panowania.
Elekcja Augusta II miała szczególną wymowę. Przekupstwo wprawdzie istniało już wcześniej, jednak nigdy nacisk obcych państw i jawna interwencja wojskowa kandydata na króla nie przybrała form równie brutalnych. Od tego czasu natomiast była to już stała praktyka. Nasi sąsiedzi mieli odtąd decydować, kto zasiądzie na tronie polskim. Była to zapowiedź utraty pełnej suwerenności państwa. August II był i jest oceniany w historiografii bardzo krytycznie. Był inteligentnym politykiem, który popełnił wiele błędów. Powodem błędnych decyzji był częściowo charakter króla, a po części wynikły one z powodu czynników odeń niezależnych. Mimo wielu wysiłków król nie potrafił zapobiec klęsce kraju znajdującego się na skraju przepaści. Wplątał Rzeczypospolitą w wojnę północną. Obnażyła ona słabość Rzeczypospolitej i niezdolność do samodzielnej akcji militarnej, pogłębiła panujący w Polsce chaos i rozprężenie. Wojna całkowicie spustoszyła kraj. Na działanie wojenne, łupiestwa i kontrybucje nałożyła się klęska głodu i zarazy. Zacofanie gospodarcze Polski wobec zachodu było coraz bardziej widoczne. Istotną wadą Augusta Mocnego była zupełna nieumiejętność obliczania szans realizacji swoich zamiarów. Próby przeprowadzenia reform wznowiły tylko nastroje konserwatywne i niechęć do jakichkolwiek zmian. Można tylko podziwiać króla Augusta II, który mimo tylu niepowodzeń do końca żył z rozmachem i fantazją.
August II imponował nowym poddanym majestatem monarszym, jaki potrafił roztaczać wokół swojej osoby. Skupiał wokół siebie stronnictwo dworskie, umiejętnie rozdając urzędy. Miał poparcie episkopatu. Jednak brak było w Polsce sił społeczno - politycznych, które poparłyby jego dążenia do zmiany ustroju Rzeczypospolitej. August utrzymywał wojska saskie w Polsce, sprowadzał saskich urzędników, starał się zacieśnić związki gospodarcze między obu krajami. Ta polityka integracji napotkała jednak opór szlachty.
Największym niepowodzeniem Augusta i w sumie zdradą sprawy polskiej była niespełniona nadzieja, że zdoła pozyskać pomoc mocarstw ościennych w realizacji swej polityki, choćby za cenę ustępstw terytorialnych. Początkowo liczył, że po zakończeniu wojny z Turcją dojdzie do jej podziału i jemu dostanie się co najmniej Mołdawia, która będzie podporą dynastii Wettinów. Jednak wyprawa wojsk polsko - saskich na Mołdawię w 1698 roku nie przyniosła rezultatów a pokój karłowicki przyniósł także rozczarowanie. W takiej sytuacji August II Mocny postanowił uzyskać Inflanty, które jak wcześniej Mołdawia, miały być bramą do wprowadzenia absolutyzmu w Polsce. Wszedł więc w porozumienie z carem rosyjskim Piotrem I i na spotkaniu w 1698 roku uzgodnili wspólną walkę ze Szwecją i podział zdobyczy po zwycięstwie. Tym sposobem Polska została wplątana w drugą wojnę północną (lata 1700-1721
ze strony http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Polska/opisy/August%20II.htm
znajdziesz tu również bilans jego panowania:
Bilans panowania.
Elekcja Augusta II miała szczególną wymowę. Przekupstwo wprawdzie istniało już wcześniej, jednak nigdy nacisk obcych państw i jawna interwencja wojskowa kandydata na króla nie przybrała form równie brutalnych. Od tego czasu natomiast była to już stała praktyka. Nasi sąsiedzi mieli odtąd decydować, kto zasiądzie na tronie polskim. Była to zapowiedź utraty pełnej suwerenności państwa. August II był i jest oceniany w historiografii bardzo krytycznie. Był inteligentnym politykiem, który popełnił wiele błędów. Powodem błędnych decyzji był częściowo charakter króla, a po części wynikły one z powodu czynników odeń niezależnych. Mimo wielu wysiłków król nie potrafił zapobiec klęsce kraju znajdującego się na skraju przepaści. Wplątał Rzeczypospolitą w wojnę północną. Obnażyła ona słabość Rzeczypospolitej i niezdolność do samodzielnej akcji militarnej, pogłębiła panujący w Polsce chaos i rozprężenie. Wojna całkowicie spustoszyła kraj. Na działanie wojenne, łupiestwa i kontrybucje nałożyła się klęska głodu i zarazy. Zacofanie gospodarcze Polski wobec zachodu było coraz bardziej widoczne. Istotną wadą Augusta Mocnego była zupełna nieumiejętność obliczania szans realizacji swoich zamiarów. Próby przeprowadzenia reform wznowiły tylko nastroje konserwatywne i niechęć do jakichkolwiek zmian. Można tylko podziwiać króla Augusta II, który mimo tylu niepowodzeń do końca żył z rozmachem i fantazją.
mam nadzieję, że moja pomoc się przydaął:)