Question

Wybieram najlepsze!

Potrzebuję analizę i interpretację fraszki Jana Kochanowskiego pt. " o żywocie ludzkim"
http://pl.wikisource.org/wiki/O_%C5%BCywocie_ludzkim_II
tutaj tekst.

niech zadanie rozwiązują tylko osoby na siłach, bo potrzebuje coś naprawdę dobrego :D

Answer 1

Podmiot liryczny jest zbiorowy ( " czyniemy") liryka bezpośrednia refleksyjna. Wszystko przemija, nie warto przywiazywac wagi do czegokolwiek, nie warto sie starać. Zycie porównane jest do sztuki ,do teatru. Każdy z nas ma jakoąś role w zyciu która kiedyś sie kończy, życie - teatr,sztuka
człowiek- aktor kukiełka, marionetka
zawód- relacje miedzyludzkie -rola
śmierć- koniec spektaklu
Bóg- przeznaczenie, lalkarz
środowisko, ubiór- rekwizyty kostiumy
Cały czas jesteśmy zależni od kogoś, od losu, nie jesteśmy samodzielni, rządzi nami fatum, Bóg. We fraszce zawarte są elementy stoicyzmy i sceptycyzmu. Wyliczenia; przeminie moc, pieniądze, sława. Wiersz 8-wersowy, jedenstogłoskowiec,
Rymy parzyste:
Myślemy- czyniemy, rzeczy- pieczy, sława-trawa, porządkom – łątkom.
Występuje anafora :
Fraszki to wszystko, cokolwiek myślemy,
Fraszki to wszystko, cokolwiek czyniemy.
Wyliczenia:
Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława...
Epitety:
-żadna pewna rzecz,
-polna trawa,
-naszym porządkom

Answer 2

Tematem wiersza są refleksje na temat ludzkiego losu. podmiot liryczny stwierdza, że w doczesnym życiu niewiele się liczą nasze myśli, działania, marzenia. nic na ziemi nie jest pewne, stałe, nic tu nie można przewidzieć i zaplanować. wszystko przemija, a na koniec ten, kto nas do życia powołał, ześle nam śmierć. człowiek został porównany do kukiełki z teatru lalek, którą po skączonym przedstawieniu chowa się do skrzynki. trudno ten wiersz nazwać fraszką. jest to właściwie liryczna refleksja o znikomości życia ludzkiego i daremności walki ze zmienną fortuną.nie ma nic pewnego na świecie, nie warto do niczego przywiązywać wagi. na ową treść utworu miał wpływ filozofii stoików, którzy uczyli esię godzić z prawem natury i wszechświata, a w tym i z koniecznością przemijania. człowiek jak aktor odgrywa napisaną przez kogoś innego rolę i schodzi ze sceny. to porównanie ma w wersji Kochanowskiego postać zmniejszona, zminiaturyzowaną. jest to teatr marionetek, mały śmieszny. człowiek e swoimi ambicjami, pragnieniami, dążeniami jest mały i śmieszny wobec porządków natury. refleksja wynikająca z tej fraszki ma właściwie gorzką wymowę.