Question

Obyczaje dworskie w "krzyżakach".

Answer 1

1*Ślubowanie-rycerz wybierał damę swojego serca i ślubował jej wierną służbę. Dama ta niekoniecznie musiała w przyszłości zostać jego żona, zdarzały się przypadki, że rycerz składał ślubowanie przed małżonką swego władcy albo innego ważnego rycerza. Zwyczaj składania ślubów na przełomie XIV/XV wieku nie był jeszcze bardzo powszechny. Najlepszy dowód, że Maćko z Bogdańca traktuje śluby Zbyszka Jako młodzieńczy wybryk, Fanaberię, której nie trzeba traktować poważnie.
  2Pojedynki- kiedy panował pokój, pojedynki i turnieje były jedynym sposobem na wykazanie się przez rycerza umiejętnościami i walecznością. Pojedynki były też szansą na wzbogacenie się, ponieważ często zwycięzca zabierał od pokonanego jego własność- konia, zbroję, łupy wojenne. Rycerz wyzywany na pojedynek nie mógł odmówić w nim udziału, ponieważ uznano by go za tchórza. Chyba ze wyzywający nie był jeszcze pasowany na rycerza, wówczas jego pasowanemu i bardziej zasłużonemu przeciwnikowi nie godziło się walczyć z nierównym sobie. Od uczestnictwa w pojedynkach mogli także wymigać się rycerze zakonni.

 

3*Ułaskawienie skazanego- obyczaj, dzięki któremu Zbyszko został uratowany od śmierci, wcale nie był popularny. Zadziwił wszystkich zgromadzonych na krakowskim rynku. Jeśli skazańcowi panna zarzuciła na głowę białą chustę(nałęczkę) i wyrzekła słowa: ”Mój ci on!”, wówczas oznaczało to, że chce za niego wyjść za mąż i swoją niewinnością(panny były przecież dziewicami) ręczy za ukochanego.

 

4. Zakaz opuszczania miejsca pojedynku bezpośrednio po walce- Każdy rycerz po wygranym pojedynku miał nakaz zostać na miejscu walki. Ten obyczaj zawarty był w niepisanym kodeksie rycerskim. 5. Służba w obronie wiary, ojczyzny, króla, unikanie niesłusznej wojny 6. Ochrona sierot i nienaruszalność ich mienia - W kodeksie rycerskim znajduje się także zakaz atakowania sierot oraz ochrona ich, a także ich mienia 7. Wjazd do miasta w pełnym rynsztunku bojowym – w średniowieczu był obyczaj wjazdu do miasta w pełnym uzbrojeniu. Oznaczało to gotowość do walki. Z jakości i ilości ekwipunku można było ocenić zamożność rycerza.