Question

Obowiązujące zasady leczenia z międzynarodowego prawa humanitarnego. Na teraz ;-)

Answer 1

Zasady otrzymywanie pomocy zdrowotnej wg. Międzynarodowego Prawa

Humanitarnego

 

Bardzo istotne koncepcje w tej dziedzinie przedstawi w XVIII wieku Jean-Jacques Rousseau
formułując następującą zasadę na temat stosunków wojennych pomiędzy państwami:
" Wojna nie jest stosunkiem człowieka do człowieka, lecz stosunkiem między państwami, w którym
jednostki stają się nieprzyjaciółmi jedynie przez przypadek; nie jako ludzie, nie jako obywatele, lecz
jako żołnierze (...). Ponieważ celem wojny jest zniszczenie wrogiego państwa, zabijanie jego
obrońców jest uzasadnione tylko dopóty, dopóki są oni uzbrojeni; gdy tylko jednak złożą broń i
poddają się, nie są już wrogami ani przedstawicielami wroga, lecz ponownie stają się zwykłymi ludźmi
i pozbawianie ich życia przestaje być uzasadnione".
W 1899 r. Fiodor Martens doprowadził do przyjęcia następującej zasady obowiązującej w sytuacjach
nie objętych przepisami prawa humanitarnego:
" (...) ludność cywilna i kombatanci pozostają pod ochroną i władzą zasad prawa międzynarodowego
wynikających z istniejących zwyczajów, z zasad humanitaryzmu i z wymagań społecznego sumienia".
Powyższe zdanie, znane jako klauzula Martensa, nabrało charakteru normy zwyczajowej i jako częśćprawa zwyczajowego zostało włączone do ustępu 2 artykułu 1 protokołu dodatkowego z 1977 r. 
Gdy Rousseau i Martens formułowali zasady humanitaryzmu, autorzy deklaracji petersburskiej  następująco - zarówno wyraźnie, jak i w sposób dorozumiany - wprowadzili
zasady rozróżniania, konieczności wojskowej i zapobiegania zbędnym cierpieniom:
" Zważywszy, (...) że jedynym uprawnionym celem, jaki państwa winny sobie stawiać w czasie wojny,
jest osłabienie się zbrojnych nieprzyjaciela;
że w tym celu wystarczy możliwie największą liczbę ludzi uczynić niezdolnymi do walki;
że poza ten cel prowadziłoby używanie broni, która by niepotrzebnie zwiększała cierpienia ludzi już
niezdolnych do walki, albo sprowadzała z konieczności ich śmierć".
Protokoły dodatkowe z 1977 r. potwierdziły i rozwinęły te zasady, zwłaszcza zasadę rozróżniania: "(...)
Strony konfliktu powinny zawsze dokonywać rozróżnienia między ludnością cywilną a kombatantami
oraz między dobrami o charakterze cywilnym a celami wojskowymi i w związku z tym kierować swoje
operacje jedynie przeciwko celom wojskowym" 
Należy na koniec wspomnieć o podstawowej zasadzie proporcjonalności , która stara się zapewnić
równowagę pomiędzy dwoma różnymi interesami - z jednej strony konieczności uwzględnienia
potrzeb wojskowych, a z drugiej strony konieczności uwzględnienia wymogów humanitaryzmu wtedy,
gdy prawa czy obowiązki nie zostały sformułowane w sposób bezwarunkowy. 

 

 

Odpowiedź została udzilona na podstawie artukułu Patryka Woźniaka, pt ,,Pomoc humanitarna w trakcie konfliktów zbrojnych"