Question

Obowiązek świadczeń rzeczowych i osobistych w czasie wojny. PROSZĘ O POMOC!!!

Answer 1

Świadczenia osobiste

Świadczenia osobiste – rodzaj świadczeń polegający na wezwaniu i włączeniu osób do różnego rodzaju prac związanych z zabezpieczeniem mobilizacyjnego rozwinięcia jednostek i instytucji wojskowych oraz osiąganiem przez nie wyższych stanów gotowości bojowej. Obowiązkiem świadczeń osobistych zarówno w czasie pokoju, jak i wojny objęci są wszyscy obywatele, którzy ukończyli lat szesnaście, a nie przekroczyli sześćdziesięciu lat życia, z wyjątkiem osób przewidzianych do wykonania innych zadań lub posiadających określoną kategorię zdrowia.

Obowiązek świadczeń osobistych może obejmować również obowiązek użycia posiadanych narzędzi prostych, a w stosunku do osób wykonujących świadczenia polegające na doręczaniu dokumentów powołania do czynnej służby wojskowej oraz wezwań do wykonania świadczeń, zwanych „kurierami” – także posiadanych środków transportowych.

Świadczenia osobiste wykonywane na rzecz Sił Zbrojnych mogą być wykorzystywane przy: Mobilizacyjnym rozwijaniu jednostek wojskowych (obsada elementów bazy mobilizacyjnej, organizowanie akcji kurierskiej). Dostosowywaniu i wyposażeniu środków transportowych i maszyn pobieranych z GN do wymogów ich eksploatacji w wojsku. Dostarczaniu przedmiotów świadczeń rzeczowych. Wykonywaniu innych prac wynikających z nakazanych do realizacji zadań, np.: ewakuacja zapasów, rozbudowa inżynieryjna terenu, rozkonserwowanie sprzętu, itp. Czas wykonania świadczeń osobistych w czasie pokoju nie może przekraczać jednorazowo: 48 godzin, w stosunku do kurierów oraz osób dostarczających i obsługujących przedmioty świadczeń rzeczowych; 12 godzin w stosunku do pozostałych osób. W razie ogłoszenia mobilizacji i wojny nie może przekraczać 7 dni. Do czasu wykonywania świadczeń osobistych, wlicza się: czas dojazdu do miejsca wykonywania świadczenia osobistego i powrotu do miejsca pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące, nie więcej jednak niż łącznie dwie godziny; czas przeznaczony na wypoczynek, nie więcej jednak niż osiem godzin, jeżeli świadczenie jest wykonywane dłużej niż dwanaście godzin. Obowiązkowi świadczeń osobistych nie podlegają: żołnierze pełniący czynną służbę wojskową oraz osoby którym doręczono kartę powołania do tej służby; osoby wybrane do Sejmu i Senatu RP lub organów samorządu terytorialnego na czas trwania kadencji; osoby zaliczane do I lub II grupy inwalidów, funkcjonariusze Policji, UOP, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej oraz pracownicy Służby Ochrony Kolei, straży przemysłowej i straży pocztowej, sędziowie i prokuratorzy; kobiety w ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego oraz osoby sprawujące opiekę nad dziećmi do lat ośmiu; osoby sprawujące opiekę nad dziećmi od lat ośmiu do szesnastu lub osobami wspólnie zamieszkałymi, zaliczonymi do I grupy inwalidów albo obłożnie chorymi, jeżeli opieki tej nie można powierzyć innym osobom; osoby zatrudnione na stanowiskach kierowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz na stanowiskach w opiece społecznej i placówkach opiekuńczo-wychowawczych.

Podstawą wykonania obowiązku świadczeń jest stosowana decyzja wydana przez wójta lub burmistrza (prezydenta miasta).

Świadczenia rzeczowe

Świadczenia rzeczowe – rodzaj świadczeń na rzecz obrony, polegający na oddaniu do użytkowania jednostkom i instytucjom wojskowym budynków, pomieszczeń, terenów, środków transportu, maszyn, narzędzi i innego sprzętu. Obowiązek świadczeń rzeczowych może być nałożony na urzędy i instytucje państwowe, podmioty gospodarcze i inne jednostki organizacyjne. W czasie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny obowiązek ten dotyczy również osób fizycznych.

W ramach świadczeń rzeczowych następuje zabezpieczenie etatowych i doraźnych potrzeb mobilizacyjnych Sił Zbrojnych. W ramach zabezpieczenia etatowych potrzeb przeznacza się środki transportowe i maszyny na uzupełnienie wojennych struktur organizacyjnych. Pobrane rzeczy ruchome podlegają dostosowaniu i włączeniu w struktury uzupełnianych jednostek. W ramach zabezpieczenia doraźnych potrzeb, rzeczy ruchome i nieruchomości są przeznaczone do wykorzystania w czasie mobilizacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych, bez włączania ich w struktury organizacyjne, głównie w celu: Rozwinięcia elementów bazy mobilizacyjnej. Ewakuacji zapasów. Rozkonserwowania uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Korzystania z pomieszczeń i budynków (stacje obsługi samochodów, garaże, itp.) oraz terenów (nieruchomości) niezbędnych w procesie realizacji mobilizacyjnego rozwinięcia. Przedmioty świadczeń rzeczowych planowane na potrzeby obrony państwa podlegają przekazaniu (udostępnieniu) w czasie pokoju, na okres: w celu sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej Sił Zbrojnych – 48 godzin; w związku z ćwiczeniami wojskowymi lub ćwiczeniami w jednostkach przewidzianych do militaryzacji – 7 dni; w związku z ćwiczeniami w OC lub ćwiczeniami praktycznymi w zakresie powszechnej samoobrony –24 godzin. W razie ogłoszenia mobilizacji i wojny – do chwili ustania ich potrzeby. Przedmiotem świadczeń rzeczowych nie mogą być: Pomieszczenia, środki transportowe, maszyny i inny sprzęt znajdujące się w posiadaniu: jednostek organizacyjnych służących bezpośrednio działalności Sejmu i Senatu RP, Kancelarii Prezydenta RP, Kancelarii Prezesa RM, ministerstw i urzędów wojewódzkich oraz NBP i banków, a także Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych i Mennicy Państwowej, jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych odpowiednio przez Ministra Obrony Narodowej, Ministra Sprawiedliwości, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Szefa UOP, przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych państw obcych oraz innych przedstawicielstw i instytucji zrównanych z nimi w zakresie przywilejów i immunitetów na mocy ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, jak również członków tych przedstawicielstw, urzędów i instytucji oraz członków ich rodzin, a także innych osób zrównanych z nimi w zakresie przywilejów i immunitetów, jeżeli nie posiadają obywatelstwa polskiego. Biblioteki, muzea, archiwa i zabytki uznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za pomniki historii oraz dobra kulturalne, o których mowa w art. 218 ustawy, oraz obiekty wpisane na „listę dziedzictwa światowego” na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 32 poz. 190  i 191 ), Zbiory naukowe i artystyczne mające charakter publiczny, Świątynie, domy modlitwy oraz pomieszczenia kościołów i innych związków wyznaniowych mających osobowość prawną, wraz ze znajdującymi się w nich przedmiotami przeznaczonymi do wykonywania kultu religijnego, Przedmioty wyłączone spod egzekucji stosownie do przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, z wyjątkiem narzędzi prostych oraz środków transportowych, Parki narodowe i rezerwaty przyrody, Przedszkola, domy dziecka, zakłady opiekuńczo-wychowawcze, szkoły specjalne i internaty tych szkół, specjalne ośrodki wychowawcze i szkolno-wychowawcze oraz poradnie psychologiczno-pedagogiczne, Urządzenia i sieci telekomunikacyjne: ujęte w planach działania operatorów publicznych na wypadek sytuacji szczególnych zagrożeń, sporządzonych w trybie określonym w art. 64 ust. 3 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne, przewidziane do użycia na potrzeby jednostek organizacyjnych, niezbędne do wykonania decyzji nałożonych na operatorów telekomunikacyjnych przez ministra właściwego do spraw łączności w trybie określonym w art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne, Pojazdy samochodowe niedopuszczone do ruchu po drogach publicznych oraz używane wyłącznie do przewozu wewnątrz zakładu, po przedstawieniu przez posiadacza odpowiednich dokumentów.

Nałożenie obowiązku świadczenia rzeczowego może nastąpić najwyżej 3 razy w roku, z tym, że w związku z ćwiczeniami i w wymiarze 7 dni - tylko 1 raz.

Decyzję o przeznaczeniu nieruchomości lub rzeczy ruchomej na cele świadczeń rzeczowych podejmuje wójt lub burmistrz (prezydent miasta) na wniosek wojskowego komendanta uzupełnień lub właściwego organu obrony cywilnej. Decyzję, o której mowa doręcza się posiadaczowi nieruchomości lub rzeczy ruchomej oraz wnioskodawcy na piśmie wraz z uzasadnieniem. Od decyzji tej przysługuje posiadaczowi nieruchomości lub rzeczy ruchomej oraz wnioskodawcy odwołanie do wojewody, w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.