Czternastowieczny mistrz włoski, jeden z pionierów wczesnego renesansu florenckiego, w opisywanym płótnie odwołał się do biblijnej przypowieści o zjedzeniu zakazanego owocu przez Adama o Ewę, którzy po jego spożyciu zostają wypędzeni z raju. Masaccio dał własną wizję sceny samego wyjścia z raju. Olejny obraz ma pionową kompozycję, utrzymany jest raczej w jasnych barwach. Dominują różne odcienie beżu, brudnej żółci. Drugi plan został przede wszystkim zastrzeżony dla czerwieni na szaro-niebieskim tle. Mocny, zwracający uwagę jaśniejszy akcent na pierwszym planie stanowią postaci Adama i Ewy. Adam i Ewa zostali uchwyceni w ruchu. To ludzie nadzy. Adam,
PODOBNA PRACA75%
Co mówi nam historia Adama i Ewy?
jakby w geście wstydu zasłania rękoma swoją twarz. Wyraźnie widać, że oboje są zrozpaczeni i przerażeni. Dłonie kobiety zasłaniają jej narządy płciowe. Twarz Ewy zwrócona jest ku górze. Jest ona brzydka i zniekształcona. Oczy i usta sygnalizują, że płacze. Na drugim planie widnieje jeszcze jedna- trzecia postać. Jest to anioł odziany w czerwoną suknię. W prawej ręce trzyma miecz, który prawdopodobnie symbolizuje zakaz powrotu. Palec u lewej ręki anioła wskazuje pierwszym rodzicom drogę, którą mają opuścić Eden. Adam i Ewa zostają wypędzeni na pustynię. Skazani zostają na monotonnię, pustkę. Z lewej strony obrazu widać fragment bramy raju. Nastrój na obrazie jest surowy, przygnębiający. W budowaniu tej specyficznej sceny ważną rolę, jak w całej twórczości Masaccia, odgrywa perfekcyjne posługiwanie się światłocieniem. To nie jest po prostu ilustracja do Biblii, ale autorska interpretacja pochodzącej ze Starego Testamentu przypowieści, interpretacja wielkiego artysty.
Czternastowieczny mistrz włoski, jeden z pionierów wczesnego renesansu florenckiego, w opisywanym płótnie odwołał się do biblijnej przypowieści o zjedzeniu zakazanego owocu przez Adama o Ewę, którzy po jego spożyciu zostają wypędzeni z raju. Masaccio dał własną wizję sceny samego wyjścia z raju.
PODOBNA PRACA 75%Olejny obraz ma pionową kompozycję, utrzymany jest raczej w jasnych barwach. Dominują różne odcienie beżu, brudnej żółci. Drugi plan został przede wszystkim zastrzeżony dla czerwieni na szaro-niebieskim tle. Mocny, zwracający uwagę jaśniejszy akcent na pierwszym planie stanowią postaci Adama i Ewy. Adam i Ewa zostali uchwyceni w ruchu. To ludzie nadzy. Adam,
Co mówi nam historia Adama i Ewy?
jakby w geście wstydu zasłania rękoma swoją twarz. Wyraźnie widać, że oboje są zrozpaczeni i przerażeni. Dłonie kobiety zasłaniają jej narządy płciowe. Twarz Ewy zwrócona jest ku górze. Jest ona brzydka i zniekształcona. Oczy i usta sygnalizują, że płacze.
Na drugim planie widnieje jeszcze jedna- trzecia postać. Jest to anioł odziany w czerwoną suknię. W prawej ręce trzyma miecz, który prawdopodobnie symbolizuje zakaz powrotu. Palec u lewej ręki anioła wskazuje pierwszym rodzicom drogę, którą mają opuścić Eden. Adam i Ewa zostają wypędzeni na pustynię. Skazani zostają na monotonnię, pustkę.
Z lewej strony obrazu widać fragment bramy raju.
Nastrój na obrazie jest surowy, przygnębiający.
W budowaniu tej specyficznej sceny ważną rolę, jak w całej twórczości Masaccia, odgrywa perfekcyjne posługiwanie się światłocieniem. To nie jest po prostu ilustracja do Biblii, ale autorska interpretacja pochodzącej ze Starego Testamentu przypowieści, interpretacja wielkiego artysty.