Wiersz jest stylizowany na mowę i sposób myślenia dziecka. Dziecko nie zapamiętało nazwiska swojego nauczyciela, bo to szczegół mało istotny w świecie najmłodszych uczniów. Jednak ze wspomnień przebija obraz człowieka dorosłego jako kogoś dobrego, kto pokazuje uczniom zasady funkcjonowania świata i odkrywa jego tajemnice. Z reguły dzieci nie pamiętają swoich nauczycieli ani czynności wykonywanych przez nich na zajęciach. Jednak niektóre wydarzenia szkolne były wielkim przeżyciem i pozostawiły w pamięci trwały ślad. Dziecko przeżyło też śmierć swojego nauczyciela, który zginął podczas wojny. Określenie „łobuz” dziecko powtarza za rodzicami i oznacza ono dla niego to samo, co łobuziak i psotnik. Ono nie wie, że mianem tym określa się także ludzi wywołujących wojny, jest bardzo negatywne i nie ma nic wspólnego z niewinnymi psotami dzieci na podwórku. Wspomnienia o nauczycielu pojawiają się potem jako rozważania o jego losie po śmierci. Gdy w lesie dziecko spotyka żuka, wówczas kłania mu się, jakby to był ów niezapomniany nauczyciel. Wiersz ma nastrój radosnego wspomnienia przepojonego miłością i sympatią do świata przeszłości. Myśli o niej przywołują beztroskie lata pełne jednak ważnych wydarzeń.
DWIE KROPLE
Wiersz jest pełen smutku. Czytamy tu o parze zakochanych podczas bombardowania, pożaru. To sugeruje, iż miłość jest w stanie przetrwać katastrofę. Zakochani wtuleni w siebie szeptają sobie miłe słowa, pomimo tragedii, jaka trwa dookoła nich. Zakochana para młodych ludzi zapatrzyła się w siebie, nawet nie czując żaru ognia, który ogarniał ich ciała. Ich miłość była do końca bezgranicznie wielka, pomimo kłótni, jakie czasem bywały.
"Dwie krople" mogą być symbolem dwojga ludzi kochających się mimo wojny, nijako na złość jej, ponieważ miłość, to tworzenie nowej wartości, więc pomiędzy ludźmi, a wojna niszczy wszystko. Tytuł wyraźnie wskazuje nam dwie, a nie trzy, czy pięć kropli, gdyż oznaczają one dwoje zakochanych. Dlaczego krople łez, a nie deszczu? Być może chodzi o pamięć i żal, aby pamiętać o tym, jakie rzeczy dzieją się teraz na świecie. Czemu krople, a nie ulewa? Chodzi o ukazanie uczucia tak delikatnego jak kropla wody.
PAN OD PRZYRODY
Wiersz jest stylizowany na mowę i sposób myślenia dziecka. Dziecko nie zapamiętało nazwiska swojego nauczyciela, bo to szczegół mało istotny w świecie najmłodszych uczniów. Jednak ze wspomnień przebija obraz człowieka dorosłego jako kogoś dobrego, kto pokazuje uczniom zasady funkcjonowania świata i odkrywa jego tajemnice. Z reguły dzieci nie pamiętają swoich nauczycieli ani czynności wykonywanych przez nich na zajęciach. Jednak niektóre wydarzenia szkolne były wielkim przeżyciem i pozostawiły w pamięci trwały ślad. Dziecko przeżyło też śmierć swojego nauczyciela, który zginął podczas wojny. Określenie „łobuz” dziecko powtarza za rodzicami i oznacza ono dla niego to samo, co łobuziak i psotnik. Ono nie wie, że mianem tym określa się także ludzi wywołujących wojny, jest bardzo negatywne i nie ma nic wspólnego z niewinnymi psotami dzieci na podwórku. Wspomnienia o nauczycielu pojawiają się potem jako rozważania o jego losie po śmierci. Gdy w lesie dziecko spotyka żuka, wówczas kłania mu się, jakby to był ów niezapomniany nauczyciel.
Wiersz ma nastrój radosnego wspomnienia przepojonego miłością i sympatią do świata przeszłości. Myśli o niej przywołują beztroskie lata pełne jednak ważnych wydarzeń.
DWIE KROPLE
Wiersz jest pełen smutku. Czytamy tu o parze zakochanych podczas bombardowania, pożaru. To sugeruje, iż miłość jest w stanie przetrwać katastrofę. Zakochani wtuleni w siebie szeptają sobie miłe słowa, pomimo tragedii, jaka trwa dookoła nich. Zakochana para młodych ludzi zapatrzyła się w siebie, nawet nie czując żaru ognia, który ogarniał ich ciała. Ich miłość była do końca bezgranicznie wielka, pomimo kłótni, jakie czasem bywały.
"Dwie krople" mogą być symbolem dwojga ludzi kochających się mimo wojny, nijako na złość jej, ponieważ miłość, to tworzenie nowej wartości, więc pomiędzy ludźmi, a wojna niszczy wszystko. Tytuł wyraźnie wskazuje nam dwie, a nie trzy, czy pięć kropli, gdyż oznaczają one dwoje zakochanych. Dlaczego krople łez, a nie deszczu? Być może chodzi o pamięć i żal, aby pamiętać o tym, jakie rzeczy dzieją się teraz na świecie. Czemu krople, a nie ulewa? Chodzi o ukazanie uczucia tak delikatnego jak kropla wody.