Question

o czym jest pieśń 9 Jana Kochanowskiego​

Answer 1

Pieśń skła­da się z dzie­się­ciu czte­ro­wer­so­wych strof o re­gu­lar­nej bu­do­wie. Dwa pierw­sze wer­sy każ­dej stro­fy za­wie­ra­ją po sie­dem lub osiem sy­lab bez śred­niów­ki, na­to­miast ostat­nie dwa wer­sy każ­dej stro­fy są ty­po­wym przy­kła­dem trzy­na­sto­zgło­skow­ca ze śred­niów­ką po siód­mej sy­la­bie. Utwór za­wie­ra wszyst­kie czte­ry ce­chy ga­tun­ko­we pie­śni, czy­li nie­skom­pli­ko­wa­ną bu­do­wę ca­ło­ści, po­dział na stro­fy, wy­stę­po­wa­nie ry­mów o pro­stym ukła­dzie (w tym wy­pad­ku aabb aabb) oraz ryt­mi­za­cję prze­ja­wia­ją­cą się w re­gu­lar­nej licz­bie sy­lab w wer­sie. Ze wzglę­du na bo­ga­tą gamę li­te­rac­kich od­nie­sień Ko­cha­now­skie­go Pieśń IX jest przede wszyst­kim bo­ga­ta w treść, a nie for­mę. Mimo to utwór za­wie­ra kil­ka środ­ków sty­li­stycz­nych, któ­re wy­pi­sa­li­śmy po­ni­żej wraz z krót­kim wy­ja­śnie­niem ich za­sto­so­wa­nia:

-epitety ("dobrego wina", "złote gęśli", "tureckie towary", "bezpiecznym sercem") - wskazują na zalety filozofii życiowej wyznawanej przez podmiot liryczny, podkreślają także zalety prostych życiowych przyjemności takich jak dobre wino czy muzyka;

-pytanie retoryczne ("Kto tak mądry, że zgadnie, / Co nań jutro przypadnie?") - wprowadza w refleksyjny klimat całości utworu, każe zastanowić się kwestią istnienia losu, stanowi zapowiedź wprowadzenia postaci Boga w następnym wersie;

-wykrzyknienie ("Szafuj gotowym bacznie!") - Kochanowski zachęca w ten sposób do rozsądnego dysponowania majątkiem, który zdaniem podmiotu lirycznego rzeczą niestałą, łatwą do utraty.

Warto także zwrócić uwagę na ostatnie dwie zwrotki utworu, w których autor porównuje życie ludzkie do statku handlowego przewożącego towary. Kochanowski poprzez metaforę tą zauważa, że podczas sztormu bogactwa (rozumiane dosłownie) przydadzą się mniej od fusty (niewielkiej łodzi tureckiej będącej odpowiednikiem dzisiejszej szalupy - w tym kontekście interpretowanej jako spokój ducha oraz wiarę w Boga). Metaforyczne porównanie życia ludzkiego do statku stanowi puentę utworu streszczającą najważniejsze elementy filozofii poety.