32. Przypisz wymienionych filozofów/nurty filozoficzne podanym definicjom szczęścia
a) hedonizm, b) Sokrates, c) sceptycyzm, d) Arystoteles, e) stoicyzm.
1. Szczęście to niezaprzątanie sobie głowy sprawami, których nie sposób rozstrzygnąć.
2. Szczęściem jest postępowanie cnotliwe, zaś najwyższą cnotliwością jest stłumienie uczuć i popędów
3.Szczęście to postępowanie zgodne ze swoją naturą (celowością). Jest ono jednocześnie najwyższym dobrem, które można osiągnąć zdobywając dobra duchowe (cnoty).
4. Szczęście polega na nieskrępowanym posługiwaniu się rozumem, w celu osiągnięcia wiedzy.
5. Szczęście to doznawanie przyjemności.
a) hedonizm, b) Sokrates, c) sceptycyzm, d) Arystoteles, e) stoicyzm.
1. Szczęście to niezaprzątanie sobie głowy sprawami, których nie sposób rozstrzygnąć.
2. Szczęściem jest postępowanie cnotliwe, zaś najwyższą cnotliwością jest stłumienie uczuć i popędów
3.Szczęście to postępowanie zgodne ze swoją naturą (celowością). Jest ono jednocześnie najwyższym dobrem, które można osiągnąć zdobywając dobra duchowe (cnoty).
4. Szczęście polega na nieskrępowanym posługiwaniu się rozumem, w celu osiągnięcia wiedzy.
5. Szczęście to doznawanie przyjemności.
W tym zadaniu przyporządkowujemy definicje szczęścia do konkretnych filozofów bądź nurtów filozoficznych:
Szczęście
Szczęście to cel życia według wielu filozofii antycznych (epikurejczyków, stoików i uczniów Arystotelesa czy Platona). Jest definiowany niejednoznacznie, ale generalnie sprowadza się do osiągnięcia pewnego dobrostanu duchowo-fizycznego i spełnienia.
W zależności od szkoły, szczęście może być stanem dostępnym do osiągnięcia (Arystoteles) lub celem nieosiągalnym w życiu doczesnym (Platon).
Należy przy tym pamiętać, że szczęście inaczej definiowane jest na gruncie filozofii, a inaczej – w naukach społecznych. Np. w socjologii przyjmuje się, że jest to stan zadowolenia z własnego życia.
#SPJ1