Norwid w swoim utworze buduje symboliczny obraz Ojczyzny, kraju, w którym ludzie żyją w zgodzie z Ewangelią i przykazaniami. Podmiotem lirycznym w wierszu jest pielgrzym, wędrowiec, tułacz. Możemy go utożsamić z autorem, który odnosi się do własnego losu, będąc na emigracji. Adresatem wiersza jest Bóg. Poeta wyrażając tęsknotę za krajem, swoje osamotnienie i smutek przedstawia jednocześnie wyidealizowaną, arkadyjską wizję Ojczyzny. Jest to miejsce wyjatkowe, piękne. Jego symbolem jest bocian. Tu szanuje się chleb (dar Boga), wartości, tradycję, obyczaje i wiarę chrześcijańską. Nostalgię poety podkreśla refren: "Tęskno mi, Panie!".
Norwid w swoim utworze buduje symboliczny obraz Ojczyzny, kraju, w którym ludzie żyją w zgodzie z Ewangelią i przykazaniami. Podmiotem lirycznym w wierszu jest pielgrzym, wędrowiec, tułacz. Możemy go utożsamić z autorem, który odnosi się do własnego losu, będąc na emigracji. Adresatem wiersza jest Bóg. Poeta wyrażając tęsknotę za krajem, swoje osamotnienie i smutek przedstawia jednocześnie wyidealizowaną, arkadyjską wizję Ojczyzny. Jest to miejsce wyjatkowe, piękne. Jego symbolem jest bocian. Tu szanuje się chleb (dar Boga), wartości, tradycję, obyczaje i wiarę chrześcijańską. Nostalgię poety podkreśla refren: "Tęskno mi, Panie!".
Myślę, że pomogłam ! ; )
Może naj ? :D