Powstanie Krakowskie podjęte zostało w nocy z 20 na 21 lutego w Rzeczpospolitej Krakowskiej przeciw Austriakom. Powstanie trwało 9 dni po czym upadło. Decyzją władz zaborczych było zlikwidowanie Rzeczpospolitej Krakowskiej, a jej terytorium przyłączono do Austrii. Rozruchy chłopskie, na czele których stanął Jakub Szela, przybierały na sile i skierowane były przeciw szlachcie. Niezadowoleni chłopi uwierzyli w opowieści Austriaków o „dobrym cesarzu z Wiednia”, który chce ulżyć ich doli, a przeciw któremu spiskuje szlachta. Napadano na dwory, palono je, a mieszkańców mordowano. Gdy uczestnicy rabacji przestali być potrzebni Austriakom, chłostą i aresztowaniami zakończono rebelię.
Powstanie Krakowskie podjęte zostało w nocy z 20 na 21 lutego w Rzeczpospolitej Krakowskiej przeciw Austriakom. Powstanie trwało 9 dni po czym upadło. Decyzją władz zaborczych było zlikwidowanie Rzeczpospolitej Krakowskiej, a jej terytorium przyłączono do Austrii. Rozruchy chłopskie, na czele których stanął Jakub Szela, przybierały na sile i skierowane były przeciw szlachcie. Niezadowoleni chłopi uwierzyli w opowieści Austriaków o „dobrym cesarzu z Wiednia”, który chce ulżyć ich doli, a przeciw któremu spiskuje szlachta. Napadano na dwory, palono je, a mieszkańców mordowano. Gdy uczestnicy rabacji przestali być potrzebni Austriakom, chłostą i aresztowaniami zakończono rebelię.