Epoka napoleońska to okres obejmujący przede wszystkim pierwsze dwie dekady XIX wieku, które były zdominowane przez działalność oraz wpływy Napoleona Bonaparte, wybitnego francuskiego dowódcy, którego życiorys oraz osiągnięcia w dużej mierze składają się na charakter i przebieg tego okresu historycznego. Jego rządy zapisują się w historii jako Cesarstwo Francuskie, trwające w latach 1804-1815.
Napoleon urodził się na Korsyce w roku 1769, a swoją karierę zaczynał jako astygmatyk u boku wojsk rewolucyjnych Francji, które powstawały na fali rewolucji burżuazyjno-demokratycznej z 1789 roku. Jego talent dowódczy i taktyczny był już widoczny podczas kampanii włoskich w latach 1796-1797, dzięki czemu zyskał liczne zwolenników, a także przeciwników w postaci monarchistów czy innych sił, jakim przeszkadzał rozgłos młodego generała.
Pierwszym etapem wzrostu wpływów Napoleona oraz ekspansji Francji napoleońskiej było przekształcenie Republiki Francuskiej w Cesarstwo Francuskie w 1804 roku. Na podstawie zatwierdzonego w referendum konsulatu i wprowadzenia Konstytucji, Napoleon sięgnął po koronę cesarską, stając się absolutnym władcą państwa, które miało być kontynuacją idei rewolucji, lecz w dość żelaznym ujęciu. Ogromnym symbol epoki napoleońskiej są Kodeks Napoleona, wprowadzający nowe zasady prawa cywilnego, który do dziś wpływa na systemy prawne wielu krajów.
Sama epoka napoleońska charakteryzuje się najazdami na różne kraje Europy, co miało umocnić dominację Francji na kontynencie, wprowadzić Kodeks Napoleona oraz zmniejszyć wpływy sił kontrrewolucyjnych oraz skonfederować państwa przeciwko Anglii, z którą Francja prowadziła długoletnią wojnę. Podczas wojen napoleońskich, doszło do walk z państwami takimi jak Austria, Prusy czy Rosja – często tworzone koalicje zbrojne.
Jednym z najbardziej znanych epizodów epoki napoleońskiej jest inwazja na Rosję w roku 1812, która rozpoczęła się jako strzał w stolicę Szlachetnych, Moskwę, a zakończyła ciężką klęską Grande Armée, upokorzoną przez Moskiewskie Pożary i Rosyjską Zimę. Przyczyniło się to do końca wpływów wpływów Napoleona w Europie, przede wszystkim za sprawą konfederacji sił antyfrancuskich oraz zwycięstw Rosjan w kampanii zaczepnej na zachód oraz słynnej "Bitwie Narodów" pod Lipskiem w roku 1813.
Ostatecznie w roku 1814 Napoleon został zesłany na wyspę Elba, a rok później władzę we Francji odzyskała dynastia Burbonów, przywracając dawne porządki, na tyle na ile były to możliwe. W roku 1815 Napoelon spróbował powrotu do władzy, zorganizował tzw. "100 dni" władzy, jednak po klęskiej pod Waterloo, przegral wojnę i został wygnany na wsypę św. Heleny, gdzie zmarł w 1821 roku.
Wnioskując, epoka napoleońska za sprawą rozbudowywania władzy Republiki Francuskiej i przekształcenia jej we Francuskie Cesarstwo, swoistego spadkobiercy idei rewolucyjnych, był okresem burzliwym oraz charakteryzującym się wieloma konfliktami zbrojnymi, a także drogą dla przyszłych przekształceń społecznych oraz reżimów politycznych w Europie.
licze na naj bo trochę się napisałem :D
Epoka napoleońska to okres obejmujący przede wszystkim pierwsze dwie dekady XIX wieku, które były zdominowane przez działalność oraz wpływy Napoleona Bonaparte, wybitnego francuskiego dowódcy, którego życiorys oraz osiągnięcia w dużej mierze składają się na charakter i przebieg tego okresu historycznego. Jego rządy zapisują się w historii jako Cesarstwo Francuskie, trwające w latach 1804-1815.
Napoleon urodził się na Korsyce w roku 1769, a swoją karierę zaczynał jako astygmatyk u boku wojsk rewolucyjnych Francji, które powstawały na fali rewolucji burżuazyjno-demokratycznej z 1789 roku. Jego talent dowódczy i taktyczny był już widoczny podczas kampanii włoskich w latach 1796-1797, dzięki czemu zyskał liczne zwolenników, a także przeciwników w postaci monarchistów czy innych sił, jakim przeszkadzał rozgłos młodego generała.
Pierwszym etapem wzrostu wpływów Napoleona oraz ekspansji Francji napoleońskiej było przekształcenie Republiki Francuskiej w Cesarstwo Francuskie w 1804 roku. Na podstawie zatwierdzonego w referendum konsulatu i wprowadzenia Konstytucji, Napoleon sięgnął po koronę cesarską, stając się absolutnym władcą państwa, które miało być kontynuacją idei rewolucji, lecz w dość żelaznym ujęciu. Ogromnym symbol epoki napoleońskiej są Kodeks Napoleona, wprowadzający nowe zasady prawa cywilnego, który do dziś wpływa na systemy prawne wielu krajów.
Sama epoka napoleońska charakteryzuje się najazdami na różne kraje Europy, co miało umocnić dominację Francji na kontynencie, wprowadzić Kodeks Napoleona oraz zmniejszyć wpływy sił kontrrewolucyjnych oraz skonfederować państwa przeciwko Anglii, z którą Francja prowadziła długoletnią wojnę. Podczas wojen napoleońskich, doszło do walk z państwami takimi jak Austria, Prusy czy Rosja – często tworzone koalicje zbrojne.
Jednym z najbardziej znanych epizodów epoki napoleońskiej jest inwazja na Rosję w roku 1812, która rozpoczęła się jako strzał w stolicę Szlachetnych, Moskwę, a zakończyła ciężką klęską Grande Armée, upokorzoną przez Moskiewskie Pożary i Rosyjską Zimę. Przyczyniło się to do końca wpływów wpływów Napoleona w Europie, przede wszystkim za sprawą konfederacji sił antyfrancuskich oraz zwycięstw Rosjan w kampanii zaczepnej na zachód oraz słynnej "Bitwie Narodów" pod Lipskiem w roku 1813.
Ostatecznie w roku 1814 Napoleon został zesłany na wyspę Elba, a rok później władzę we Francji odzyskała dynastia Burbonów, przywracając dawne porządki, na tyle na ile były to możliwe. W roku 1815 Napoelon spróbował powrotu do władzy, zorganizował tzw. "100 dni" władzy, jednak po klęskiej pod Waterloo, przegral wojnę i został wygnany na wsypę św. Heleny, gdzie zmarł w 1821 roku.
Wnioskując, epoka napoleońska za sprawą rozbudowywania władzy Republiki Francuskiej i przekształcenia jej we Francuskie Cesarstwo, swoistego spadkobiercy idei rewolucyjnych, był okresem burzliwym oraz charakteryzującym się wieloma konfliktami zbrojnymi, a także drogą dla przyszłych przekształceń społecznych oraz reżimów politycznych w Europie.