Wisława Szymborska (1923-2012) była jedna z najwybitniejszych poetek współczesnych. W 1996 roku odznaczona Literacką Nagrodą Nobla „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. Współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym” i była współredaktorką „Życia literackiego”. Do najważniejszych jej utworów zaliczamy: „Dlatego żyjemy”, „Ludzie na moście”, „Rehabilitacja”, „Cebula”, „Pytania zadawane sobie”. Jej poezja cechowała się ironią oraz anegdotą, zaskakującymi puentami. W swoim utworach stosowała skróty myślowe i grę slow, łączyła poezje osobista i refleksyjną, przedmiotem zainteresowania jest człowiek i jego przemijanie.
Wisława Szymborska (1923-2012) była jedna z najwybitniejszych poetek współczesnych. W 1996 roku odznaczona Literacką Nagrodą Nobla „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. Współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym” i była współredaktorką „Życia literackiego”. Do najważniejszych jej utworów zaliczamy: „Dlatego żyjemy”, „Ludzie na moście”, „Rehabilitacja”, „Cebula”, „Pytania zadawane sobie”. Jej poezja cechowała się ironią oraz anegdotą, zaskakującymi puentami. W swoim utworach stosowała skróty myślowe i grę slow, łączyła poezje osobista i refleksyjną, przedmiotem zainteresowania jest człowiek i jego przemijanie.