Szkoła rycerska została utworzona w 1765 roku na rozkaz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego - założono ją w Warszawie.Podczas spotkania rodzinnego u znajomych, chłopcy nieustannie toczyli bitwy. Dorośli się irytowali, aż bitew zabronili. Wtedy dzieci zaczęły się bawić w porwania. Było to mniej uciążliwe od wojen, ale ofiary porwań głośno lamentowały i wreszcie dorośli też wprowadzili zakaz. Wydawało się, że agresywne instynkty zostały raz na zawsze poskromione, kiedy znowu zrobiło się zamieszanie. Na porządku dnia stawało zagadnienie wojskowego, a zarazem nowocześniejszego wykształcenia młodzieży szlacheckiej. Wiązało się to z narastającymi żądaniami wzmocnienia władzy królewskiej i dokonania reform prowadzących do wzmocnienia państwa. Pierwszy z takimi postulatami wystąpił biskup kijowski Józef Wereszczyński w 1594 roku. Do postulatów tych powrócono w czasie elekcji po śmierci Zygmunta III Wazy. Wówczas też w obciążeniach nałożonych na króla Władysława IV, nazwano je jak wiadomo ?pacta conventa? ? znalazło się zobowiązanie założenia szkoły rycerskiej. Zobowiązanie to zostało rozwinięte w uchwale sejmu walnego, zwołanego w 1633 roku. Należy pamiętać, że w Polsce wówczas specjalistów zdolnych do realizacji tego ambitnego przedsięwzięcia. Postulatu tego nie udało się jednak zrealizować. Powracał on w zobowiązaniach kolejnych elektów: Jana Kazimierza (1648), Jana III Sobieskiego (1674) oraz Augusta II (1697) i Augusta III (1733). Analogiczne zobowiązania przyjął również ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski. Tym razem jednak sprawa nabrała biegu. W 1765 roku podjęto pierwsze prace organizacyjne. Na przeszkodzie stanął jednak brak pieniędzy. Stąd początkowo wydatki na szkołę finansowano jedynie z królewskiej szkatuły. Za te pieniądze zakupiono w stolicy budynek, zwany do dziś Pałacem Kazimierzowskim (obecnie jest to sztandarowy obiekt Uniwersytetu Warszawskiego) oraz mundury, wyposażenie i pomoce szkolne. Równie ważne jak przezwyciężenie trudności finansowych było ustalenie programu nauczania i założeń organizacyjnych, wreszcie zapewnienie odpowiedniego personelu dydaktycznego. Najwyższym zwierzchnikiem Szkoły był król. Sprawował on pieczę przede wszystkim nad doborem kadry dowódczej i personelu dydaktycznego, a także w znacznym stopniu nad ustaleniem kwestii programowych. Miał ponadto bezpośredni wpływ na dobór słuchaczy. Król udzielał też pomocy materialnej niektórym kadetom. Zadania szkoły były dwojakie: wyszkolenie wojskowe i ogólne wykształcenie kadetów. Na komendanta król powołał Adama Kazimierza Czartoryskiego. Pozostawał on, podobnie jak jego królewski kuzyn, pod wpływem liberalnych prądów brytyjskiej myśli politycznej. Zainteresowania i wiedza pedagogiczna predestynowały go do zajmowania stanowiska, które mu król zaofiarował. Czartoryski zaangażował się szczególnie aktywnie w tworzenie szkoły.
Nauczanie Rycerskie
Program opracowany pży wspułpracy Anglika Johna Linda pżewidywał ogulne wykształcenie w ciągu 5 lat, z dużym naciskiem na naukę językuw obcyh. W ciągu następnyh dwuh lat uczniowie pżygotowywali się do zawodu wojskowego (m.in. jednym z pżedmiotuw była inżynieria wojskowa) oraz do służby cywilnej (prawo i konstytucja). Wykształcenia dopełniała nauka fehtunku – sztuki władania szablą lub szpadą, jazdy konnej, tańcuw, czasem także muzyki. Te pżedmioty określano mianem kunsztuw.
[edytuj]Nauczyciele
Pierwszym dyrektorem naukowym był Filip Ordutowski, J. Lind (Anglik), potem Ch. Pfleiderer (Niemiec, profesor matematyki). Języka francuskiego uczył ojciec Fryderyka Chopina - Mikołaj Chopin.
[edytuj]Finanse
W założeniu swym miała być utżymywana pżez połączone skarby Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jednak już w latah 1769-1776 zaległości płatnicze skarbu Rzeczypospolitej wobec Szkoły Rycerskiej wyniosły 2 mln 300 tys. zł.
[edytuj]Mundur
Kadeci używali zaruwno munduru małego jak i wielkiego. Ih mundur codzienny składał się z: czerwonyh sukiennyh rajtrok z granatowymi wyłogami i mosiężnymi guzikami; czarnego, filcowego trujrożnego kapelusza; białyh spodnie i czarnyh wysokih butuw. Rekruci i źle uczący się kadeci nosili wyłogi białe[5]. Komendant, profesorowie, wykładowcy i kadeci od 1765 roku nosili mundury wielkie wzoru zahodnioeuropejskiego w koloże granatowym[a] z pąsowymi wyłogami, białe kamizelki i spodnie, filcowe czarne kapelusze obszyte taśmą złotą i takież naramienniki[6]. Kadeci nosili też specjalny munduru paradny używany pży wartah tronowyh. Składał się on z kaszkietu z pąsowego aksamitu z białym piuropuszem, białego koletu i spodni z cienkiego sukna oraz pąsowego aksamitnego lederwerka, obszytego po bżegah złotym galonem[5].
Regulamin pżewidywał cały podniosły ceremoniał toważyszący ubieraniu kadeta w mundur. Stosowano system wyrużnień w formie dodatkuw do munduru w postaci ozdobnyh szlif, za uzyskane wyniki w nauce, pilność i dobre sprawowanie. Jednym z wyższyh odznaczeń było nadanie prawa do noszenia temblaka oficerskiego pży szpadzie.
Mam nadzieję ze pomogłam liczę na naj i dziękuję :)
Szkoła rycerska została utworzona w 1765 roku na rozkaz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego - założono ją w Warszawie.Podczas spotkania rodzinnego u znajomych, chłopcy nieustannie toczyli bitwy. Dorośli się irytowali, aż bitew zabronili. Wtedy dzieci zaczęły się bawić w porwania. Było to mniej uciążliwe od wojen, ale ofiary porwań głośno lamentowały i wreszcie dorośli też wprowadzili zakaz. Wydawało się, że agresywne instynkty zostały raz na zawsze poskromione, kiedy znowu zrobiło się zamieszanie. Na porządku dnia stawało zagadnienie wojskowego, a zarazem nowocześniejszego wykształcenia młodzieży szlacheckiej. Wiązało się to z narastającymi żądaniami wzmocnienia władzy królewskiej i dokonania reform prowadzących do wzmocnienia państwa. Pierwszy z takimi postulatami wystąpił biskup kijowski Józef Wereszczyński w 1594 roku.
Nauczanie RycerskieDo postulatów tych powrócono w czasie elekcji po śmierci Zygmunta III Wazy. Wówczas też w obciążeniach nałożonych na króla Władysława IV, nazwano je jak wiadomo ?pacta conventa? ? znalazło się zobowiązanie założenia szkoły rycerskiej. Zobowiązanie to zostało rozwinięte w uchwale sejmu walnego, zwołanego w 1633 roku. Należy pamiętać, że w Polsce wówczas specjalistów zdolnych do realizacji tego ambitnego przedsięwzięcia. Postulatu tego nie udało się jednak zrealizować. Powracał on w zobowiązaniach kolejnych elektów: Jana Kazimierza (1648), Jana III Sobieskiego (1674) oraz Augusta II (1697) i Augusta III (1733). Analogiczne zobowiązania przyjął również ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski.
Tym razem jednak sprawa nabrała biegu. W 1765 roku podjęto pierwsze prace organizacyjne. Na przeszkodzie stanął jednak brak pieniędzy. Stąd początkowo wydatki na szkołę finansowano jedynie z królewskiej szkatuły. Za te pieniądze zakupiono w stolicy budynek, zwany do dziś Pałacem Kazimierzowskim (obecnie jest to sztandarowy obiekt Uniwersytetu Warszawskiego) oraz mundury, wyposażenie i pomoce szkolne.
Równie ważne jak przezwyciężenie trudności finansowych było ustalenie programu nauczania i założeń organizacyjnych, wreszcie zapewnienie odpowiedniego personelu dydaktycznego. Najwyższym zwierzchnikiem Szkoły był król. Sprawował on pieczę przede wszystkim nad doborem kadry dowódczej i personelu dydaktycznego, a także w znacznym stopniu nad ustaleniem kwestii programowych. Miał ponadto bezpośredni wpływ na dobór słuchaczy. Król udzielał też pomocy materialnej niektórym kadetom.
Zadania szkoły były dwojakie: wyszkolenie wojskowe i ogólne wykształcenie kadetów. Na komendanta król powołał Adama Kazimierza Czartoryskiego. Pozostawał on, podobnie jak jego królewski kuzyn, pod wpływem liberalnych prądów brytyjskiej myśli politycznej. Zainteresowania i wiedza pedagogiczna predestynowały go do zajmowania stanowiska, które mu król zaofiarował.
Czartoryski zaangażował się szczególnie aktywnie w tworzenie szkoły.
Program opracowany pży wspułpracy Anglika Johna Linda pżewidywał ogulne wykształcenie w ciągu 5 lat, z dużym naciskiem na naukę językuw obcyh. W ciągu następnyh dwuh lat uczniowie pżygotowywali się do zawodu wojskowego (m.in. jednym z pżedmiotuw była inżynieria wojskowa) oraz do służby cywilnej (prawo i konstytucja). Wykształcenia dopełniała nauka fehtunku – sztuki władania szablą lub szpadą, jazdy konnej, tańcuw, czasem także muzyki. Te pżedmioty określano mianem kunsztuw.
[edytuj]NauczycielePierwszym dyrektorem naukowym był Filip Ordutowski, J. Lind (Anglik), potem Ch. Pfleiderer (Niemiec, profesor matematyki). Języka francuskiego uczył ojciec Fryderyka Chopina - Mikołaj Chopin.
[edytuj]FinanseW założeniu swym miała być utżymywana pżez połączone skarby Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jednak już w latah 1769-1776 zaległości płatnicze skarbu Rzeczypospolitej wobec Szkoły Rycerskiej wyniosły 2 mln 300 tys. zł.
[edytuj]MundurKadeci używali zaruwno munduru małego jak i wielkiego. Ih mundur codzienny składał się z: czerwonyh sukiennyh rajtrok z granatowymi wyłogami i mosiężnymi guzikami; czarnego, filcowego trujrożnego kapelusza; białyh spodnie i czarnyh wysokih butuw. Rekruci i źle uczący się kadeci nosili wyłogi białe[5]. Komendant, profesorowie, wykładowcy i kadeci od 1765 roku nosili mundury wielkie wzoru zahodnioeuropejskiego w koloże granatowym[a] z pąsowymi wyłogami, białe kamizelki i spodnie, filcowe czarne kapelusze obszyte taśmą złotą i takież naramienniki[6]. Kadeci nosili też specjalny munduru paradny używany pży wartah tronowyh. Składał się on z kaszkietu z pąsowego aksamitu z białym piuropuszem, białego koletu i spodni z cienkiego sukna oraz pąsowego aksamitnego lederwerka, obszytego po bżegah złotym galonem[5].
Regulamin pżewidywał cały podniosły ceremoniał toważyszący ubieraniu kadeta w mundur. Stosowano system wyrużnień w formie dodatkuw do munduru w postaci ozdobnyh szlif, za uzyskane wyniki w nauce, pilność i dobre sprawowanie. Jednym z wyższyh odznaczeń było nadanie prawa do noszenia temblaka oficerskiego pży szpadzie.
Mam nadzieję ze pomogłam liczę na naj i dziękuję :)