Question

No hej! Mam napisać rezencje z jakiegoś koncertu operowego , byle jakiego . Może być wiedeński może być inny > jakbyście mieli jakieś LINKI czy sami coś napisali byłabym wdzięczna. ; ))

Answer 1

Giacomo Puccini – Turandot

Opera – dramma lirico w trzech aktach i pięciu odsłonach

 

Libretto: Giuseppe Adami i Renato Simoni na podstawie sztuki Carla Gozziego pod tym samym tytulem w opracowaniu Fryderyka Schillera

 

Na podstawie nagrania DVD:

Miejsce i czas nagrania: Victorian Arts Centre, Melbourne, Australia, 1991 r.

 

Orkiestra: State Orchestra of Victoria

Chór: The Australian Opera Chorus

Reżyseria: Graeme Murphy

Scenografia i kostiumy: Krystian Fredrikson

Dyrygent: Carlo Felice Cillario

 

Streszczenie libretta:

Lud Pekinu gromadzi się pod murami cesarskiego pałacu. Mandaryn ogłasza po raz kolejny, że za chwilę dokona się kaźń księcia perskiego, kandydata do ręki księżniczki Turandot, któremu nie udało sie rozwiązać trzech zagadek księżniczki. Tak właśnie piękna i dumna księżniczka Turandot broni się przed zalotnikami – zadaje im na próbę trzy zagadki, a jeśli kandydat którejś nie rozwiąże, zostaje ścięty. Wśród tłumu ludu, chcącego zobaczyć egzekucję znajduje się starzec – Timur, zdetronizowany król Tatarów, ukrywający się w Pekinie wraz z wierną niewolnicą Liu. Kalaf, syn Timura, dziwi się okrucieństwu księżniczki. Nie domyśla się, że Liu poświęciła się dla jego ojca z miłości do niego. Postanawia zdobyć księżniczkę Turandot i odgadnąć zagadki. Kiedy Kalaf staje przed obliczem księżniczki, ta opowiada mu swoją rodzinną historię o prababce porwanej i zabitej przez Tatarów. Za tę zbrodnię ona teraz się mści. Kiedy księżniczka zadaje zagadki, Kalaf odgaduje wszystkie. Wówczas z rozpaczą prosi ojca, aby nie oddawał jej w ręce nieznajomego mężczyzny. Jednak cesarz jest niewzruszony: Turandot musi dotrzymać słowa. Kalaf chce, aby księżniczka oddała mu jednak serce z własnej woli, daje więc jej jedną możliwość: jeśli do jutrzejszego świtu księżniczka odgadnie jego imię, będzie mogła skazać go na śmierć. W całym Pekinie wszyscy starają się poznać imię cudzoziemca. Odnajdują starca Timura i chcą go poddać torturom, aby podał imię nieznajomego. Aby go ratować, Liu mówi, że tylko ona zna imię.  Pomimo cierpień, nie zdradza jednak Kalafa. Mówiąc, że kieruje nią miłość, popełnia samobójstwo. Kiedy księżniczka Turandot poznaje Kalafa, zakochuje się w nim. Lud śpiewa hymn pochwalny na cześć cesarza, który błogosławi parę.

 

 

 

„Turandot” to ostatnia, niedokończona opera Giacoma Pucciniego, należąca do najznakomitszych wielkich oper światowego repertuaru. Wielkie, dramatyczne role dla tenora i dwóch sopranów, pompatyczna i pełna namiętności muzyka oraz libretto, które wymaga pełnej inscenizacji, stawiają duże wymagania, ale i zachęcają do scenicznego rozmachu. Baśniowy świat starożytnych Chin jest bardzo atrakcyjny. Cała opera przesycona jest nastrojem grozy i tajemniczości, w muzyce pobrzmiewają dalekowschodnie wątki, zarówno melodyka, jak i instrumentacja przywodzą na myśl chińskie pagody i świątynie, tajemne obrządki i niezrozumiały świat dworskiej etykiety cesarskiego pałacu w Pekinie. Odmalowując wschodni koloryt, Puccini posłużył się kilkunastoma instrumentami perkusyjnymi, jak gongi, dzwony i tam-tamy.

Tematyka „Turandot” to nie realistyczny dramat, lecz baśń, w dodatku wielokrotnie opracowywana, również muzycznie, przez innych twórców. Puccini był ciężko chory, gdy komponował tę operę. Być może to sprawiło, że nad całym dziełem wisi nieubłagany cień śmierci. Kompozytor zmarł, nie ukończywszy trzeciego aktu. Ostatnie sceny dopisał według szkiców Pucciniego jego przyjaciel Franco Alfanco. Podczas premierowego spektaklu słynny dyrygent Arturo Toscani odłożył batutę w tym miejscu partytury, w którym Puccini postawił ostatnią nutę, to znaczy w momencie śmierci Liu. Dziś opera wykonywana jest w całosci, ale wielu wielbicieli twórczości Pucciniego twierdzi, że zarówno z przyczyn muzycznych, jak i dramaturgicznych, „Turandot” powinna się kończyć tam, gdzie przerwał jej pisanie kompozytor.

Inscenizacja Australian Opera wpisała się w tradycję wystawienia „Turandot” jako monumentalnej opery z wielkimi scenami zbiorowymi i bogactwem nawiązującym do kultury chińskiej kostiumów. Inscenizatorzy wykorzystali wiele ciekawych elementów ubarwiających spektakl – są to zarówno olbrzymie wachlarze w zrealizowanej z wielkim rozmachem scenie powitania cesarza, jak i chorągwie, parawany, wielkie topory i miecze. Sam cesarz dzięki ciekawemu pomysłowi scenograficznemu stał się symbolem potęgi Chin. Także scena egzekucji księcia perskiego wyreżyserowana została doskonale i robi wielkie wrażenie. Dużym walorem przedstawienia jest ruch sceniczny, precyzyjnie zsynchronizowany z akcentami muzycznymi, między innymi w tercetach Pinga, Panga i Ponga. Spośród obsady obok Ealynn Voss (Turandot) i Kennetha Collinsa (Kalaf) wyróżnia się sopranistka Amanda Thane, wyśmienicie wykonująca partię Liu. Orkiestrę z wielkim wyczuciem poprowadził Carlo Felice Cillario.

 

Pozdrawiam.