Nieszczesne ochędóstwo, żałosne ubiory Mojej namilszej cory, Po co me smutne oczy za sobą ciągniecie? Żalu mi przydajecie. Już ona członeczków swych wami nie odzieje, Nie masz, nie masz nadzieje. Ujął ją sen żelazny, twardy, nieprzespany. Już letniczek pisany I uploteczki wniwecz, i paski złocone - Matczyne dary płone. Nie do takiej łóżnice, moja dziewko droga, Miała cię mać uboga Doprowadzić, nie takąć dać obiecowała Wyprawę, jakąć dała. Giezłeczkoć tylko dała a lichą tkaneczkę, Ociec ziemie bryłeczkę W główki włożył. Niestetyż, i posag i ona W jednej skrzynce zamkniona. 5.W kompozycji utworu poeta wykorzystał zabieg: a)porównania b)zestawienia kontrastowego c)porównania i zestawienia kontrastowego Uzasadnij swoją odpowiedź
More Questions From This User See All
5.W kompozycji utworu poeta wykorzystał zabieg:
c)porównania i zestawienia kontrastowego
Uzasadnienie:
W tekście występują zestawienia kontrastowe - oksymoron sen nieprzespany oraz zestawienie obiecanych darów od matki [posagu] ze strojem, w którym pogrzebano dziewczynkę. Kontrastowe jest również PORÓWNANIE łoża śmierci - trumienki z łożem małżeńskim.
Co prawda nie jest to typowe porównanie omawiane na lekcjach, cośtam jako/jak coś, ale jednak jest. ;)
Jakby co, to tłumacząc ze staropolskiego na polski:
do łóżnice - do łożnicy, czyli do łoża małżeńskiego;
letniczek pisany- letnia wzorzysta, kolorowa suknia kobieca;
uploteczki - wstążki do włosów;
wyprawę - aluzja do wyprawy dawanej pannie młodej przed ślubem i będącej częścią posagu;
giezłeczko - koszula z białego płótna;
licha tkaneczka - sukienka ze skromnej tkaniny lub opaska wiążąca włosy.