Gatunek szeroko rozpowszechniony w Eurazji. Najdalej na wschodzie występuje na Jawie, Półwyspie Malajskim, w Chinach iJaponii. Zasięg obejmuje całą Azję od Syberii na północy (sięga 58° N), do Indii na południu. Przez Bliski Wschód sięga do krajów Afryki północnej oraz Europy. Tu gatunek ten spotykany jest głównie w południowo-wschodniej i centralnej części kontynentu. Północna granica zasięgu przebiega przez Białoruś, Polskę i Niemcy. Na zachodzie gatunek ten sięgał po Hiszpanię, Francję iBelgię[2], przy czym w dwóch ostatnich krajach, gatunek ten już wymarł[3]. Salwinia pływająca zawleczona została także doAmeryki Północnej, gdzie występuje w północno-wschodnich stanach USA. Na Florydzie jest gatunkiem zakazanym do uprawy ze względu na możliwość zawleczenia inwazyjnego[4]. W Polsce gatunek najwięcej stanowisk ma na Śląsku Górnym i Dolnym oraz wzdłuż dolin Odry i Wisły. Poza tymi obszarami notowany jest bardzo rzadko[5]. W polskiej części Karpat w 2008 potwierdzono występowanie tylko na kilku stanowiskach na Pogórzu Cieszyńskim, kilku stanowiskach na Pogórzu Śląskim, dwóch na Pogórzu Wielickim i jednym w Kotlinie Jasielsko-Krośnieńskiej[6].
Odpowiedziano: 2010-02-21 12:33:10 Salwinia pływająca jest malutką jednoroczną paprocią wodną. Jest rośliną rzadko spotykaną i znajduje się pod ścisłą ochroną gatunkową. Cała kępka salwinii dorasta do kilkunastu centymetrów i składa się z delikatnych pędów, na których wyrastają listki, zebrane w okółkach po trzy. Oglądając roślinę, wyraźnie widać jednak tylko dwa eliptyczne listki, dorastające do 1.5 cm. Trzeci, środkowy listek znajduje się pod wodą i składa się z licznych nitkowatych odcinków, które przypominają raczej korzenie. Jako, że listki pokryte są delikatnymi włoskami, woda z salwinii spływa jak po kaczce. Zdrowa roślina zanurzona pod wodę natychmiast wypływa zupełnie sucha, ma się wrażenie, iż unosi się na wodzie wykorzystując jej napięcie powierzchniowe. Salwinia nie lubi wody zbyt twardej i miejsc zacienionych. Salwinia często rośnie w towarzystwie rzęsy, oraz żabiścieku (dokładnie tak jak to widać na zdjęciu). W warunkach naturalnych salwinia jesienią zamiera, zaś tzw. sporokarpy (sporangia przypominające małe bulwki) zimują w obumarłej masie roślin na dnie zbiornika. Jako, że salwinia jest rośliną różnozarodnikową, w jednych sporokarpach powstają zarodniki męskie, w innych żeńskie. Po rozpadnięciu się ścianek sporokarpu, zarodniki wypływają na powierzchnię, tworzą przedrośla, i nowe rośliny
Gatunek szeroko rozpowszechniony w Eurazji. Najdalej na wschodzie występuje na Jawie, Półwyspie Malajskim, w Chinach iJaponii. Zasięg obejmuje całą Azję od Syberii na północy (sięga 58° N), do Indii na południu. Przez Bliski Wschód sięga do krajów Afryki północnej oraz Europy. Tu gatunek ten spotykany jest głównie w południowo-wschodniej i centralnej części kontynentu. Północna granica zasięgu przebiega przez Białoruś, Polskę i Niemcy. Na zachodzie gatunek ten sięgał po Hiszpanię, Francję iBelgię[2], przy czym w dwóch ostatnich krajach, gatunek ten już wymarł[3]. Salwinia pływająca zawleczona została także doAmeryki Północnej, gdzie występuje w północno-wschodnich stanach USA. Na Florydzie jest gatunkiem zakazanym do uprawy ze względu na możliwość zawleczenia inwazyjnego[4]. W Polsce gatunek najwięcej stanowisk ma na Śląsku Górnym i Dolnym oraz wzdłuż dolin Odry i Wisły. Poza tymi obszarami notowany jest bardzo rzadko[5]. W polskiej części Karpat w 2008 potwierdzono występowanie tylko na kilku stanowiskach na Pogórzu Cieszyńskim, kilku stanowiskach na Pogórzu Śląskim, dwóch na Pogórzu Wielickim i jednym w Kotlinie Jasielsko-Krośnieńskiej[6].
Odpowiedziano: 2010-02-21 12:33:10 Salwinia pływająca jest malutką jednoroczną paprocią wodną. Jest rośliną rzadko spotykaną i znajduje się pod ścisłą ochroną gatunkową.
Cała kępka salwinii dorasta do kilkunastu centymetrów i składa się z delikatnych pędów, na których wyrastają listki, zebrane w okółkach po trzy. Oglądając roślinę, wyraźnie widać jednak tylko dwa eliptyczne listki, dorastające do 1.5 cm. Trzeci, środkowy listek znajduje się pod wodą i składa się z licznych nitkowatych odcinków, które przypominają raczej korzenie. Jako, że listki pokryte są delikatnymi włoskami, woda z salwinii spływa jak po kaczce. Zdrowa roślina zanurzona pod wodę natychmiast wypływa zupełnie sucha, ma się wrażenie, iż unosi się na wodzie wykorzystując jej napięcie powierzchniowe. Salwinia nie lubi wody zbyt twardej i miejsc zacienionych.
Salwinia często rośnie w towarzystwie rzęsy, oraz żabiścieku (dokładnie tak jak to widać na zdjęciu). W warunkach naturalnych salwinia jesienią zamiera, zaś tzw. sporokarpy (sporangia przypominające małe bulwki) zimują w obumarłej masie roślin na dnie zbiornika. Jako, że salwinia jest rośliną różnozarodnikową, w jednych sporokarpach powstają zarodniki męskie, w innych żeńskie. Po rozpadnięciu się ścianek sporokarpu, zarodniki wypływają na powierzchnię, tworzą przedrośla, i nowe rośliny