Ten grecki wojownik został wyposażony zarówno w wyjątkowe zalety, jak i wady. Jest pełen zapalczywości i gniewu, ale też szlachetny i wielkoduszny. Nie byłby wielkim bohaterem, gdyby ostatecznie nie umiał pokonać samego siebie. W duszy herosa rozgrywa się prawdziwy dramat. W kreacji tej zróżnicowanej osobowości ujawniło się całe mistrzostwo Homera. Achilles umie być dworny i rycerski, sprawiedliwy i opanowany. Pojawia się w jego duszy tęsknota za spokojnym życiem i świadomość kruchości ziemskiego szczęścia. Często jednak górę biorą gniew i urażona ambicja. Nie dba o los rodaków, przyjaciół, gdy prosi matkę o interwencję u Zeusa. Zachowuje się jak egoistyczny młokos. Dopiero śmierć Patroklosa wstrząsnęła nim do głębi. Rozpacz przytłumiła gniew na Agamemnona i obudziła poczucie winy, że swą zapamiętałością doprowadził do śmierci przyjaciela. Jednak szlachetniejsze uczucia nie zdominowały jeszcze jego duszy - ogarnia go przede wszystkim pragnienie zemsty. W sposób bezlitosny morduje Trojan nad brzegami Skamandra, ze wściekłym okrucieństwem profanuje zwłoki Hektora. Spokój i opanowanie odzyskał dopiero podczas pogrzebu przyjaciela. Wielkość ukazał w scenie pojednania z Priamem. Objawiły się w jego sercu współczucie i poczucie więzi z drugim człowiekiem, cierpiącym i nieszczęśliwym. Zapomina, że to przeciwnik, nieprzyjaciel. Achilles jest postacią tragiczną. Nie może ujść przed swoim przeznaczeniem, doścignie go ono, jakkolwiek by nie postąpił. Unosząc się egoistycznym gniewem, doprowadził do śmierci przyjaciela, a zabijając Hektora, przyspieszył swoją zgubę. Ma świadomość własnego tragicznego losu i kruchości istnienia każdego śmiertelnika.
atka Achillesa Tetyda kieruje się uczuciami macierzyńskimi kiedy na prośbę rozgniewanego syna udaje się do Zeusa, aby poprosić go o sprzyjanie Trojanom.
Bardzo kocha swego syna, więc kiedy ginie jego przyjaciel Patrokles, chce jakoś pocieszyć syna.
Dlatego idzie do Hefajstosa i prosi go , aby wykonał dla Achillesa wspaniałą zbroję i tarczę, co bóg - kowal czyni.
Wzruszająca jest scena pożegnania Hektora z żoną Andromachą. Bohater wyrusza na bój , z którego ma już nie wrócić , ciężko mu jest rozstać się z ukochaną kobietą. Jest to cudowna scena, pełna miłości i przywiązania do ukochanej osoby.
Achilles , jeden z głównych bohaterów eposu w swoich poczynaniach kieruje się źle pojętym poczuciem dumy.
Kiedy Agamemnon odbiera mu jego brankę Bryzeidę, Achilles postanawia pokazać Grekom, jak bardzo jest ważny i odmawia dalszej walki po ich stronie.
Co więcej wykorzystuje wpływy swojej matki na Olimpie, licząc na jej przywiązanie prosi ja, aby poszła do Zeusa i poprosiła go, aby od tej pory sprzyjał Trojanom. Achilles , który ucierpiał od jednego człowieka mści się na wszystkich, po których stronie miał walczyć. Zachowuje się w ten sposób , jak rozkapryszone dziecko.
REKLAMA
Kiedy Agamemnon wysyła do niego poselstwa jest stały w swojej decyzji i nie chce ulec prośbom.
Jest obojętny na porażki Greków , sumienie odzywa się w nim dopiero wtedy , gdy z rąk Hektora ginie jego ukochany przyjaciel Patrokles.
Chce za wszelką cenę go pomścić, dlatego postanawia pogodzić się z Agamemnonem. Mści się na znienawidzonych Trojanach. Z satysfakcją przelewa krew wszystkich wrogów, którzy są w zasięgu jego miecza.
W końcu zabija Hektora, nie postępuje jednak honorowo, gdyż nie wypełnia woli zabitego , która mówiła, aby wydać jego zwłoki bliskim.
Przyczepia zwłoki do wozu i bezcześci je ciągnąc po ziemi.
Jednak kiedy przybywa do niego ojciec Hektora, Priam , wzrusza się cierpieniem starca, wydaje zwłoki i obiecuje zaniechać walk na okres pogrzebu Hektora.
Wyjaśnienie:
Ten grecki wojownik został wyposażony zarówno w wyjątkowe zalety, jak i wady. Jest pełen zapalczywości i gniewu, ale też szlachetny i wielkoduszny. Nie byłby wielkim bohaterem, gdyby ostatecznie nie umiał pokonać samego siebie. W duszy herosa rozgrywa się prawdziwy dramat. W kreacji tej zróżnicowanej osobowości ujawniło się całe mistrzostwo Homera. Achilles umie być dworny i rycerski, sprawiedliwy i opanowany. Pojawia się w jego duszy tęsknota za spokojnym życiem i świadomość kruchości ziemskiego szczęścia. Często jednak górę biorą gniew i urażona ambicja. Nie dba o los rodaków, przyjaciół, gdy prosi matkę o interwencję u Zeusa. Zachowuje się jak egoistyczny młokos. Dopiero śmierć Patroklosa wstrząsnęła nim do głębi. Rozpacz przytłumiła gniew na Agamemnona i obudziła poczucie winy, że swą zapamiętałością doprowadził do śmierci przyjaciela. Jednak szlachetniejsze uczucia nie zdominowały jeszcze jego duszy - ogarnia go przede wszystkim pragnienie zemsty. W sposób bezlitosny morduje Trojan nad brzegami Skamandra, ze wściekłym okrucieństwem profanuje zwłoki Hektora. Spokój i opanowanie odzyskał dopiero podczas pogrzebu przyjaciela. Wielkość ukazał w scenie pojednania z Priamem. Objawiły się w jego sercu współczucie i poczucie więzi z drugim człowiekiem, cierpiącym i nieszczęśliwym. Zapomina, że to przeciwnik, nieprzyjaciel. Achilles jest postacią tragiczną. Nie może ujść przed swoim przeznaczeniem, doścignie go ono, jakkolwiek by nie postąpił. Unosząc się egoistycznym gniewem, doprowadził do śmierci przyjaciela, a zabijając Hektora, przyspieszył swoją zgubę. Ma świadomość własnego tragicznego losu i kruchości istnienia każdego śmiertelnika.
Odpowiedź:
atka Achillesa Tetyda kieruje się uczuciami macierzyńskimi kiedy na prośbę rozgniewanego syna udaje się do Zeusa, aby poprosić go o sprzyjanie Trojanom.
Bardzo kocha swego syna, więc kiedy ginie jego przyjaciel Patrokles, chce jakoś pocieszyć syna.
Dlatego idzie do Hefajstosa i prosi go , aby wykonał dla Achillesa wspaniałą zbroję i tarczę, co bóg - kowal czyni.
Wzruszająca jest scena pożegnania Hektora z żoną Andromachą. Bohater wyrusza na bój , z którego ma już nie wrócić , ciężko mu jest rozstać się z ukochaną kobietą. Jest to cudowna scena, pełna miłości i przywiązania do ukochanej osoby.
Achilles , jeden z głównych bohaterów eposu w swoich poczynaniach kieruje się źle pojętym poczuciem dumy.
Kiedy Agamemnon odbiera mu jego brankę Bryzeidę, Achilles postanawia pokazać Grekom, jak bardzo jest ważny i odmawia dalszej walki po ich stronie.
Co więcej wykorzystuje wpływy swojej matki na Olimpie, licząc na jej przywiązanie prosi ja, aby poszła do Zeusa i poprosiła go, aby od tej pory sprzyjał Trojanom. Achilles , który ucierpiał od jednego człowieka mści się na wszystkich, po których stronie miał walczyć. Zachowuje się w ten sposób , jak rozkapryszone dziecko.
REKLAMA
Kiedy Agamemnon wysyła do niego poselstwa jest stały w swojej decyzji i nie chce ulec prośbom.
Jest obojętny na porażki Greków , sumienie odzywa się w nim dopiero wtedy , gdy z rąk Hektora ginie jego ukochany przyjaciel Patrokles.
Chce za wszelką cenę go pomścić, dlatego postanawia pogodzić się z Agamemnonem. Mści się na znienawidzonych Trojanach. Z satysfakcją przelewa krew wszystkich wrogów, którzy są w zasięgu jego miecza.
W końcu zabija Hektora, nie postępuje jednak honorowo, gdyż nie wypełnia woli zabitego , która mówiła, aby wydać jego zwłoki bliskim.
Przyczepia zwłoki do wozu i bezcześci je ciągnąc po ziemi.
Jednak kiedy przybywa do niego ojciec Hektora, Priam , wzrusza się cierpieniem starca, wydaje zwłoki i obiecuje zaniechać walk na okres pogrzebu Hektora.