Question

Napiszecie jak najdłużej możecie na temat 'Mikołaj Kopernik i Jego Odkrycia'?

Answer 1

MIKOŁAJ KOPERNIK urodził się 19 II 1473 w Toruniu. Jeden z XVI-wiecznych prekursorów nowożytnej nauki. Był synem Mikołaja, mieszczanina krakowskiego, handlującego miedzią z Gdańskiem, od 1458 obywatela Torunia, kupca i staromiejskiego ławnika, oraz Barbary z Watzenrodów, wywodzącej się z patrycjatu toruńskiego (oba rody pochodziły ze Śląska, ród Koperników przynajmniej od XII w.). Po śmierci ojca (1483) był wychowywany przez brata matki, biskupa warmińskiego, Ł. Watzenrodego. Nowy punkt widzenia na budowę Układu Słonecz­nego pojawił się wraz z opublikowaniem w roku 1543 dzieła Mikołaja Kopernika De revolutionibus orbitum coelestium (O obrotach sfer niebieskich). Kopernik urodził się 14 lutego1473 roku w To­runiu, ważnym podówczas ośrodku handlowym. Ojciec Kopernika zmarł, gdy Mikołaj miał 10 lat. Jego edukacją kierował wuj Łukasz Watzenrode. Młody Kopernik wstąpił w 1491 roku na uniwer­sytet krakowski. Po powrocie z Krakowa wyruszył na dalszą naukę do Włoch. Spędził tam w sumie sześć lat, najpierw w Bolonii, studiując tam astro­nomię, następnie od roku 1501 w Padwie, zgłę­biając wiedzę prawniczą i medyczną. Wuj Mikołaja był od 1494 roku biskupem warmińskim. Po po­wrocie do Polski w 1503 roku Kopernik objął więc stanowisko kanonika w katedrze we Fromborku. Do tego czasu przyswoił sobie właściwie całą ówczesną wiedzę naukową z zakresu matematyki, astronomii oraz medycyny.
Kopernik był prawdziwym człowiekiem re­nesansu - jakourzędnik kościelny bronił zamku olsztyńskiego w czasiewojny polsko-krzyżackiej w latach 1520-21. Interesował się też ekonomią, był autorem projektu reformy monetarnej zawar­tego w dziele Monetae cudendae ratio.
Pierwsze obserwacje astronomiczne poczynił Kopernik w 1497 roku. Po powrocie do Polski kon­tynuował te prace, przeprowadzając dokładne obli­czenia torów ruchu planet. Te pomiary doprowa­dziły go do wniosku, że ścisły i dokładnysystem Ptolemeusza zawiera jeden fundamentalny błąd.Jeszcze raz przewertowawszy prace wczesnych astronomów greckich natrafił na teorię Arystarcha (ok. 270 p.n.e.), według której w środku wszech­świata znajdowało się Słońce, podczas gdy Ziemia oraz inne planety krążyły po orbitach wokół niego.
Przez wiele lat Kopernik pracował nad tą teo­rią, według której dzienny ruch Słońca na niebie jest wynikiem ruchu obrotowego Ziemi wokół wła­snej osi. Kopernik wierzył jednak wciąż, że orbi­ty planet są kołowe. W 1530 roku ukończył pisa­nie manuskryptu swej teorii. Papież Klemens VII zaaprobował go i zasugerował Kopernikowi opubli­kowanie rozprawy naukowej na ten temat. Jednakastronom wciąż wahał się i dopiero w roku 1543 zdecydował się wydać ją drukiem. Według nie­których źródeł Kopernik zobaczył gotową książkę dopiero na łożu śmierci. Zmarł we Fromborku, 24 maja 1543 roku.Zanim odniosę się do odkrycia, którego dokonał Mikołaj Kopernik, przybliżę postać tego wielkiego renesansowego odkrywcy.
Mikołaj Kopernik urodził się w Toruniu w 1473 r. Był najmłodszym wśród rodzeństwa. Po śmierci rodziców Mikołajem zaopiekował się wuj Łukasz Watzenrorde.
Edukację rozpoczętą w szkole parafialnej w Toruniu kontynuował w Chełmie. W 1491 r. zapisał się do Akademii Krakowskiej, gdzie studiował przez trzy lata nauki humanistyczne i przyrodnicze. 
W 1494 r. Kopernik wstąpił do stanu duchownego i dwa lata później udał się do Włoch, do Bolonii. Tam rozpoczął studia prawnicze oraz doskonalił zdolności matematyczne. Zrobił doktorat z prawa kanonicznego oraz ukończył medycynę. W latach 1506 – 1512 przebywał głównie w Lidzbarku Warmińskim, pracując jako lekarz i sekretarz wuja. W 1509 r. ogłosił swój łaciński przekład listów bizantyjskiego historyka Teofila Samokratty. W tym czasie uzyskał godność kanonika we Fromborku i pracował nad swoim głównym dziełem pt.: „O obrotach sfer niebieskich”.
Kopernik zajmował się także kartografią. Opracował m.in. mapy: Warmii, Prus Królewskich i Zalewu Wiślanego. Zmarł w roku 1543.
Na pewno zgodzicie się ze mną, że Mikołaj Kopernik był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym i wykształconym.
Analizując jego biografię stwierdziłam, że posiadł wiele zawodów. Był astronomem, matematykiem, lekarzem, strategiem, duchownym, ekonomistą, pisał wiersze i czytał pisma starożytnych filozofów. 
Nie ulega wątpliwości, że był jednym z najsłynniejszych ludzi Renesansu. Umiał połączyć pracę naukowca z działalnością publiczną, a we wszystkim, co robił, na pierwszym miejscu stawiał dobro człowieka. 
Przejdę teraz do oceny znaczenia jego odkrycia. 
Teoria heliocentryczna, której był autorem, podważyła średniowieczny układ wartości. Zgodnie z ówczesnym sposobem myślenia Ziemia stanowiła centrum wszechświata. Kopernik wiedział, że jego koncepcja jest niezgodna z nauką kościoła katolickiego i dlatego jako duchowny nie mógł jej ogłosić oficjalnie. Burzyła ona spokój i utarty rytm świata, ale stała się jednocześnie początkiem nowej ery badań naukowych. To doniosłe odkrycie przez wiele lat nie miało sobie równych.
Obawy Kopernika uzasadniało wiele przypadków, którymi zajmowała się Święta Inkwizycja. Za ogłoszenie teorii autorowi z pewnością groziłyby represje, a jego dzieło zostałoby zniszczone. Co prawda książka Kopernika krążyła w odpisach po całej Europie, ale ogłoszono ją dopiero w roku śmierci astronoma. 
Wielu przyjaciół namawiało badacza do publikacji dzieła. Sam Kopernik powiedział: „Żądają tego ode mnie liczni wybitni i uczeni mężowie. Gdyż im bardziej absurdalna wydaje się innym moja nauka o ruchu Ziemi, TYM WIĘKSZY BĘDZIE PODZIW i podziękowanie, jeśli przez opublikowanie badań pozór absurdu zniknie poprzez silę przejrzystych dowodów.”
Wszystko, co nowe i nieznane, budzi sprzeciw oraz niedowierzanie. Wnioski Kopernika potwierdziło wielu innych naukowców, prowadząc długoletnie badania. Ich wyniki przekonały osoby i instytucje, które nie wierzyły w teorię heliocentryczną. Zresztą, kto jeszcze całkiem niedawno wierzył w lot człowieka na księżyc?
Mam nadzieję, że postać Mikołaja Kopernika i jego samotna praca staną się inspiracją dla wszystkich młodych odkrywców.

 

 

źródło : internet.