Starożytni przywiązywali wielką wagę do uroczystości pogrzebowych. Wierzyli, że prawidłowe spełnienie wszystkich obowiązków zapewni zmarłemu spokój po śmierci.
Egipcjanie wierzyli, że dusza wygląda jak ptak, a po śmierci będzie istniała tak długo, jak długo zachowało się ciało. W nim bowiem znajdowała schronienie i odpoczynek. W tym celu więc zabezpieczano ciało przed rozkładem. Proces ten nazywano balsamowaniem.
W Mezopotamii sądzono, że dusza zmarłego po śmierci trafia do podziemnej krainy otoczonej siedmioma murami, gdzie nie ma powietrza, światła i żywności, a wszystko pokrywa kurz. Mieszkańcy Mezopotamii swych zmarłych składali w glinianych sarkofagach. Ciało przed pogrzebaniem nacierano olejem i miodem, a następnie zawijano w całun z cienkiego lnu.
Obrzędy pogrzebowe w Egipcie i Mezopotamii
Starożytni przywiązywali wielką wagę do uroczystości pogrzebowych. Wierzyli, że prawidłowe spełnienie wszystkich obowiązków zapewni zmarłemu spokój po śmierci.
Egipcjanie wierzyli, że dusza wygląda jak ptak, a po śmierci będzie istniała tak długo, jak długo zachowało się ciało. W nim bowiem znajdowała schronienie i odpoczynek.
W tym celu więc zabezpieczano ciało przed rozkładem. Proces ten nazywano balsamowaniem.
W Mezopotamii sądzono, że dusza zmarłego po śmierci trafia do podziemnej krainy otoczonej siedmioma murami, gdzie nie ma powietrza, światła i żywności, a wszystko pokrywa kurz. Mieszkańcy Mezopotamii swych zmarłych składali w glinianych sarkofagach. Ciało przed pogrzebaniem nacierano olejem i miodem, a następnie zawijano w całun z cienkiego lnu.