Zenek Wójcik to 14- letni chłopiec. Jego ojciec był alkoholikiem a matka umarła. Tato znęcał się nad dzieckiem. Sytuacja rodzinna chłopca zmusiła go do opuszczenia domu. Jedyną jego nadzieją było odnalezienie wujka Antoniego Janicy. Ta osoba na pewno zajęłaby się Zenkiem.
Główny bohater był wysokim chłopcem. Miał długie ciemne włosy i czarne brwi. W chwili kiedy trafił na wyspę wyglądał bardzo niedbale. Był ubrany w brudną zniszczona wiatrówkę i drelichowe spodnie. Chłopiec wyglądał na wychudzonego i zmęczonego. Był bardzo blady. Męczyła go choroba. Miał gorączkę, i poranioną nogę, którą owinął brudnymi szmatami. Chłopiec podczas podróży w poszukiwaniu wujka nie dbał o higienę osobistą.
Ze względu na swoją tajemniczość i nieufność wobec innych na początku nie chciał zdradzić nawet swojego imienia. Zachowywał się dość dziwnie. Podczas rozmowy często nie odpowiadał na zadawane mu pytania, lub po prostu kłamał. Dowiedzieć się o nim czegoś ważnego, było naprawdę trudno. Kiedy Zenkowi proponowano pomoc często ją odrzucał. Swoich nowych młodszych przyjaciół uważał za niedoświadczonych. Wszystko to wynikało z jego przeżyć rodzinnych i trudnej sytuacji rodzinnej.
Zaradność i samodzielność wyróżniały go spośród innych rówieśników. Umiał radzić sobie w trudnych sytuacjach. Zaimponował tym swoim przyjaciołom. Potrafił żyć w samotności i być zdanym tylko na samego siebie. Główny bohater lektury był bardzo zdeterminowany w dążeniu do celu. Można powiedzieć, że chłopiec postępował dość uczciwie. Co prawda ukradł 50 zł, ale było to działanie instynktowne i wymuszone. W tej sytuacji potrzebował pożywienia. Gdyby tego nie zrobił, mógłby nawet nie przeżyć. Mocną stroną charakteru Zenka było bohaterstwo. Obronił psa przed śmiercią, a co najważniejsze uratował małe dziecko.
Głównym zainteresowaniem chłopca były zwierzęta. Widział w nich oparcie i wiedział, że go nie skrzywdzą. Znał się na nich bardzo dobrze. Potrafił określić gatunki wielu z nich. Największym marzeniem głównego bohatera było zostanie marynarzem. Wierzył, że uda się je zrealizować w przyszłości.
Postać Zenka Wójcika oceniam pozytywnie. Życie nauczyło go radzić sobie w trudnych sytuacjach. Często postępował jak dorosły człowiek. Miał również słabości, ale pokonywał je dzięki silnej psychice, roztropności i zapobiegliwości własnej oraz umiejętności korzystania z pomocy przyjaciół.
Gdy dzieci zobaczyły go pierwszy raz, miała bladą, wynędzniałą twarz, zapadnięte policzki. Wiadomo było, że chłopiec dawno nie był w domu, świadczyły o tym niestrzyżone włosy, podniszczona drelichowa kurtka, wymięte spodnie. Zenek zwróciłjednak uwagę dzieci (szczególnie dziewcząt). Był bowiem chlopcem wysopki, szczupłym, ciemnowłosym, miał ładne szerokie brwi.
Bohater miał około szesnastu lat. Był nad wiek poważny i opanowany, skryty, zamknięty w sobie, nieufny. Jego ojciec to nałogowy alkoholi, który nigdy nie interesował sie synem. Po śmierci matki konflikt z ojcem pogłebił się. Zenek nie kochany, niepotrzebny w domu, uciekł szukać wujka.
W czasie wędrówki ujawniło się wiele dodatnich cech : Zaradność, samodzielność, wytrwałość, upór. Dominującą cechą Zenka była odwaga. Uratował dziecko pozostawione na wozie. Miał dobre serce. Lubił psa Dunaja. Mimo wielu błedów, które popełnił, chłopiec zdolny był do poprawy. Dzięki temu uzyskał przyjaciół.
Zenek Wójcik to 14- letni chłopiec. Jego ojciec był alkoholikiem a matka umarła. Tato znęcał się nad dzieckiem. Sytuacja rodzinna chłopca zmusiła go do opuszczenia domu. Jedyną jego nadzieją było odnalezienie wujka Antoniego Janicy. Ta osoba na pewno zajęłaby się Zenkiem.
Główny bohater był wysokim chłopcem. Miał długie ciemne włosy i czarne brwi. W chwili kiedy trafił na wyspę wyglądał bardzo niedbale. Był ubrany w brudną zniszczona wiatrówkę i drelichowe spodnie. Chłopiec wyglądał na wychudzonego i zmęczonego. Był bardzo blady. Męczyła go choroba. Miał gorączkę, i poranioną nogę, którą owinął brudnymi szmatami. Chłopiec podczas podróży w poszukiwaniu wujka nie dbał o higienę osobistą.
Ze względu na swoją tajemniczość i nieufność wobec innych na początku nie chciał zdradzić nawet swojego imienia. Zachowywał się dość dziwnie. Podczas rozmowy często nie odpowiadał na zadawane mu pytania, lub po prostu kłamał. Dowiedzieć się o nim czegoś ważnego, było naprawdę trudno. Kiedy Zenkowi proponowano pomoc często ją odrzucał. Swoich nowych młodszych przyjaciół uważał za niedoświadczonych. Wszystko to wynikało z jego przeżyć rodzinnych i trudnej sytuacji rodzinnej.
Zaradność i samodzielność wyróżniały go spośród innych rówieśników. Umiał radzić sobie w trudnych sytuacjach. Zaimponował tym swoim przyjaciołom. Potrafił żyć w samotności i być zdanym tylko na samego siebie. Główny bohater lektury był bardzo zdeterminowany w dążeniu do celu. Można powiedzieć, że chłopiec postępował dość uczciwie. Co prawda ukradł 50 zł, ale było to działanie instynktowne i wymuszone. W tej sytuacji potrzebował pożywienia. Gdyby tego nie zrobił, mógłby nawet nie przeżyć. Mocną stroną charakteru Zenka było bohaterstwo. Obronił psa przed śmiercią, a co najważniejsze uratował małe dziecko.
Głównym zainteresowaniem chłopca były zwierzęta. Widział w nich oparcie i wiedział, że go nie skrzywdzą. Znał się na nich bardzo dobrze. Potrafił określić gatunki wielu z nich. Największym marzeniem głównego bohatera było zostanie marynarzem. Wierzył, że uda się je zrealizować w przyszłości.
Postać Zenka Wójcika oceniam pozytywnie. Życie nauczyło go radzić sobie w trudnych sytuacjach. Często postępował jak dorosły człowiek. Miał również słabości, ale pokonywał je dzięki silnej psychice, roztropności i zapobiegliwości własnej oraz umiejętności korzystania z pomocy przyjaciół.
Zenek Wójcik.
Gdy dzieci zobaczyły go pierwszy raz, miała bladą, wynędzniałą twarz, zapadnięte policzki. Wiadomo było, że chłopiec dawno nie był w domu, świadczyły o tym niestrzyżone włosy, podniszczona drelichowa kurtka, wymięte spodnie. Zenek zwróciłjednak uwagę dzieci (szczególnie dziewcząt). Był bowiem chlopcem wysopki, szczupłym, ciemnowłosym, miał ładne szerokie brwi.
Bohater miał około szesnastu lat. Był nad wiek poważny i opanowany, skryty, zamknięty w sobie, nieufny. Jego ojciec to nałogowy alkoholi, który nigdy nie interesował sie synem. Po śmierci matki konflikt z ojcem pogłebił się. Zenek nie kochany, niepotrzebny w domu, uciekł szukać wujka.
W czasie wędrówki ujawniło się wiele dodatnich cech : Zaradność, samodzielność, wytrwałość, upór. Dominującą cechą Zenka była odwaga. Uratował dziecko pozostawione na wozie. Miał dobre serce. Lubił psa Dunaja. Mimo wielu błedów, które popełnił, chłopiec zdolny był do poprawy. Dzięki temu uzyskał przyjaciół.