Klępino Białogardzkie wieś sołecka w Polsce położona w wojewudstwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. Jedna z najstarszych wsi powiatu. W latach 1975-1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W 2007 wieś liczyła 127 mieszkańców.Wieś leży w odległości ok. 7 km na południowy wschód od Białogardu, przy drodze z Białogardu do Żytelkowa. Teren wokół wsi jest pagórkowaty w otoczeniu lasu, pól uprawnych i łąk.
Po raz pierwszy nazwa miejscowości pojawiła się w 1299. W 1454 książę pomorski Eryk I. podarował wieś miastu Białogard. Dopiero od początku XIX wieku wieś stała się niezależna. W połowie XIX wieku wieś zamieszkiwało 177 osób, a w 1910 liczba mieszkańców wzrosła do 195. 31 sierpnia 1930 spłonęła prawie połowa wsi. Przyczyną pożaru były dzieci, które bawiły się zapałkami.
We wsi nieczynny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku o pow. 0,24 ha. Budynek inwentarski o konstrukcji ramowej z 2. połowy XIX wieku (zagroda nr 23) oraz budynek mieszkalny o konstrukcji szachulcowej z 1. połowy XIX wieku (zagroda nr 5). Niedaleko wsi znajduje się Góra Niwka - wyniesienie kemowe o wysokości 88 m n.p.m., z którego roztacza się widok na Białogard i okoliczne wioski. Przed II wojną światową znajdował się punkt startowy dla szybowców, tor saneczkowy oraz budynek starej szkoły.Przez wieś prowadzi lokalny, nieoznaczony szlak turystyczny: Szlak pieszy wokół Białogardu W Klępinie Białogardzkim działa wytwórnia mas bitumicznych.
W miejscowości jest świetlica wiejska i boisko sportowe. Ludowy Zespół Sportowy we wsi to "Huragan" Klępino, należący do Gminnego Zrzeszenia LZS. Corocznie odbywają się tutaj Gminne Biegi Przełajowe Szkół Podstawowych i Gimnazjum. We wsi jest przystanek komunikacji autobusowej.
Klępino Białogardzkie wieś sołecka w Polsce położona w wojewudstwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. Jedna z najstarszych wsi powiatu. W latach 1975-1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W 2007 wieś liczyła 127 mieszkańców.Wieś leży w odległości ok. 7 km na południowy wschód od Białogardu, przy drodze z Białogardu do Żytelkowa. Teren wokół wsi jest pagórkowaty w otoczeniu lasu, pól uprawnych i łąk.
Po raz pierwszy nazwa miejscowości pojawiła się w 1299. W 1454 książę pomorski Eryk I. podarował wieś miastu Białogard. Dopiero od początku XIX wieku wieś stała się niezależna.
W połowie XIX wieku wieś zamieszkiwało 177 osób, a w 1910 liczba mieszkańców wzrosła do 195.
31 sierpnia 1930 spłonęła prawie połowa wsi. Przyczyną pożaru były dzieci, które bawiły się zapałkami.
We wsi nieczynny cmentarz ewangelicki z połowy XIX wieku o pow. 0,24 ha.
Budynek inwentarski o konstrukcji ramowej z 2. połowy XIX wieku (zagroda nr 23) oraz budynek mieszkalny o konstrukcji szachulcowej z 1. połowy XIX wieku (zagroda nr 5).
Niedaleko wsi znajduje się Góra Niwka - wyniesienie kemowe o wysokości 88 m n.p.m., z którego roztacza się widok na Białogard i okoliczne wioski. Przed II wojną światową znajdował się punkt startowy dla szybowców, tor saneczkowy oraz budynek starej szkoły.Przez wieś prowadzi lokalny, nieoznaczony szlak turystyczny: Szlak pieszy wokół Białogardu W Klępinie Białogardzkim działa wytwórnia mas bitumicznych.
W miejscowości jest świetlica wiejska i boisko sportowe.
Ludowy Zespół Sportowy we wsi to "Huragan" Klępino, należący do Gminnego Zrzeszenia LZS.
Corocznie odbywają się tutaj Gminne Biegi Przełajowe Szkół Podstawowych i Gimnazjum. We wsi jest przystanek komunikacji autobusowej.