Wenus z Milo, jedno z najsławniejszych dzieł sztuki starożytnej, posąg przedstawiający Afrodytę, wyrzeźbiony z marmuru paryjskiego, wysokości 2,04 m.
Datowany między 150 a 90 p.n.e., dłuta nieznanego artysty, prawdopodobnie ze szkoły rodyjskiej (być może Agesandros z Antiochii nad Meandrem). Rzeźbę znaleziono w 1820 na wyspie Melos (po włosku Milo). Kupił ją ambasador Francji w Konstantynopolu i ofiarował Ludwikowi XVIII. W 1821 umieszczona została w Luwrze.
Nike z Samotraki, jedna z najwspanialszych i najsławniejszych rzeźb greckich. Zwycięska Nike (marmur, wysokość 2,45 m) została odkryta na Samotrake (sanktuarium Kabirów) w 1863. Posąg powstał prawdopodobnie ok. 190 p.n.e. po zwycięstwie Rodyjczyków nad Antiochem III. Jest to być może dzieło Pytokritosa z Rodos. Rzeźba, pierwotnie ustawiona na dziobie okrętu, znajduje się obecnie w Luwrze (Paryż).
Laokoona grupa, rzeźba hellenistyczna (hellenizm) przedstawiająca scenę uduszenia Laokoona i jego synów przez węże morskie, dzieło rzeźbiarzy rodyjskich (przypuszczalnie Agesandros, Polidoros, Atenodoros). Odnaleziona w Rzymie w 1506 w ruinach Złotego Domu Nerona, obecnie znajduje się w Muzeum Watykańskim.
W okresie renesansu i baroku wielokrotnie analizowana i opisywana jako synteza sztuki antycznej (antyk), stanowiąc inspirację dla wielu artystów, m.in. rzeźba A. de Vries, fresk G. Romano, obraz El Greca.
Doryforos, słynny posąg dłuta Polikleta (450-440 p.n.e.), przedstawiający młodzieńca niosącego włócznię. Rzeźbiarz zastosował w nim kanon dotyczący proporcji postaci męskiej. Znany z kopii rzymskich, najlepsza z nich przechowywana jest w Museo Nazionale w Neapolu.
Wenus z Milo, jedno z najsławniejszych dzieł sztuki starożytnej, posąg przedstawiający Afrodytę, wyrzeźbiony z marmuru paryjskiego, wysokości 2,04 m.
Datowany między 150 a 90 p.n.e., dłuta nieznanego artysty, prawdopodobnie ze szkoły rodyjskiej (być może Agesandros z Antiochii nad Meandrem). Rzeźbę znaleziono w 1820 na wyspie Melos (po włosku Milo). Kupił ją ambasador Francji w Konstantynopolu i ofiarował Ludwikowi XVIII. W 1821 umieszczona została w Luwrze.
Nike z Samotraki, jedna z najwspanialszych i najsławniejszych rzeźb greckich. Zwycięska Nike (marmur, wysokość 2,45 m) została odkryta na Samotrake (sanktuarium Kabirów) w 1863. Posąg powstał prawdopodobnie ok. 190 p.n.e. po zwycięstwie Rodyjczyków nad Antiochem III. Jest to być może dzieło Pytokritosa z Rodos. Rzeźba, pierwotnie ustawiona na dziobie okrętu, znajduje się obecnie w Luwrze (Paryż).
Laokoona grupa, rzeźba hellenistyczna (hellenizm) przedstawiająca scenę uduszenia Laokoona i jego synów przez węże morskie, dzieło rzeźbiarzy rodyjskich (przypuszczalnie Agesandros, Polidoros, Atenodoros). Odnaleziona w Rzymie w 1506 w ruinach Złotego Domu Nerona, obecnie znajduje się w Muzeum Watykańskim.
W okresie renesansu i baroku wielokrotnie analizowana i opisywana jako synteza sztuki antycznej (antyk), stanowiąc inspirację dla wielu artystów, m.in. rzeźba A. de Vries, fresk G. Romano, obraz El Greca.
Doryforos, słynny posąg dłuta Polikleta (450-440 p.n.e.), przedstawiający młodzieńca niosącego włócznię. Rzeźbiarz zastosował w nim kanon dotyczący proporcji postaci męskiej. Znany z kopii rzymskich, najlepsza z nich przechowywana jest w Museo Nazionale w Neapolu.