Napisz zakończenie tej bajki po prostu w jaki sposob księżniczka mogła korzystać z darów wrożek ? Ulóż dalszy ciąg tej baśni.Tak na pół strony .
I gdy, otoczywszy księżniczkę, patrzyły na uśpioną twarzyczkę dzieciny, królowa ich rzekła:
– Niechaj każda z was obdarzy ją jakim cennym darem wedle swej możności i chęci!
Na to pierwsza wróżka, pochylając się nad uśpioną, wypowiedziała następujące słowa:
– Ja daję ci czar piękności i mocą swoją sprawię, że kto ujrzy twarz twoją, pomyśli, iż ujrzał cudny kwiat wiosenny.
– Ja – rzekła druga – dam ci oczy przezrocze i głębokie jak toń wodna.
– Ja dam ci powiewną i wysmukłą postać młodej palmy – odezwała się trzecia.
– A ja – mówiła czwarta – dam ci wielki skarb złoty, dotychczas w ziemi ukryty.
Królowa zamyśliła się przez chwilę, po czym, zwróciwszy się do wróżek, tak zaczęła mówić:
– Piękność ludzi i kwiatów więdnie. Urocze oczy gasną wraz z młodością, a i w młodości często zaćmiewają się łzami. Wicher łamie palmy, a wiatr pochyla wysmukłe postaci. Złota kto nie rozdziela między ludźmi, ten budzi ich nienawiść, a kto je rozdzieli, temu pustka zostaje w skrzyni. Przeto nietrwałe są wasze dary.
– Cóż jest trwałego w człowieku? I czymże ty ją obdarzysz, o królowo nasza? – pytały wróżki.
A na to królowa:
– Ja jej dam dobroć. Słońce jest wspaniałe i jasne, ale gdyby nie ogrzewało ziemi, byłoby tylko martwo świecącą bryłą. Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie. Piękność bez dobroci jest jako kwiat bez woni albo jak świątynia bez bóstwa. Oczy mogą podziwiać taką świątynię, ale dusza nie znajdzie w niej ukojenia. Bogactwo bez dobroci jest piastunką samolubstwa. Nawet miłość bez dobroci jest tylko ogniem, który pali i niszczy. Wiedzcie, że wasze dary mijają, a dobroć trwa; jest ona jak źródło, z którego im więcej wody wyczerpiesz, tym więcej ci jej napłynie. Więc dobroć – to jedyny skarb niewyczerpany.
To rzekłszy królowa wróżek pochyliła się nad śpiącą dzieciną i dotknąwszy rękami jej serca, rzekła:
– Bądź dobrą!
Kiedy dziecinka podrosła stała się piękną kobietą o bardzo dobrym sercu. Jej smukłość, jej oczy przezrocze bardzo przwodziło wzrok ludzi a w szczególności męsczczyzn. Lecz cóż z tego, kiedy była ona nieszczęśliwa? Bycie dobrą nie zawsze było dobrym razwiązaniem, ludzie wykorzystywalu ją na każdy możliwy sposób. Pewnego dnia stanęła ona przed lustrem i powiedziała sobie: Być dobrym to nie znaczy być naiwnym i nie mogę już więcej dać się wykorzystywać. Jak powiedziała tak zrobiła. Ludzie niee mogli poznać jej po zmianie, niektórzy mówili też, że nie jest już dobra, lecz to nie była prawda. Ona po prostu przejrzała na oczy.
Też ten tekst miałam w 4 klasie. ;)