Napisz życiorys św. Aleksego w 1 osobie liczby pojedynczej ; ))
angelika199150
Aleksy był jedynym potomkiem rzymskiego, bogatego rodu. Jego ojciec Eufamijan i matka Aglijas byli bardzo pobożni i w takim też duchu wychowywali syna. Już w dzieciństwie wyróżniał się on dobrocią i niezwykłą pobożnością, więc dano mu na imię Aleksy. Gdy dorósł, zgodnie z życzeniem rodziców ożenił się.
W noc poślubną opowiedział swojej młodej żonie Famijanie o własnych marzeniach. Największym z nich było zycie w ubóstwie, a nie małżeństwo. Aleksy chciał czynić dobro i pokutować na chwałe pana. Oboje więc z żoną zdecydowali, że Aleksy opuści dom i wyruszy w świat,aby rozdać swój majątek ubogim, modlić się i pokutować, a Famijana do śmierci pozostanie w dziewictwie.
Rano Aleksy zabiera tyle złota i srebra, ile może unieść i odchodzi z domu. Po drodze rozdaje swój majątek żebrakom stając się nędzarzem. Pewnej deszczowej noc trafia na schody kościoła. Odźwierny nie chce go wpuścić do środka i wtedy wydarza się cud. Matka Boska ukazuje się odźwiernemu i każe natychmiast wpuścić Aleksego do środka. Nazajutrz o tym wydarzeniu dowiaduje się całe miasto. Wszyscy chcą na własne oczy zobaczyć człowieka, w którego sprawie interweniowała Najświętsza Panienka.
Przerażony swoją sławą Aleksy ucieka z miasta. Chce popłynąć statkiem do Ziemi Świętej. Na morzu rozpętuje się sztorm. Statek wraz z całą załogą tonie. W cudowny sposób tylko Aleksy zostaje uratowany. Przypadkiem wraca do Rzymu. Nierozpoznany przez nikogo zamieszkuje pod schodami swego rodzinnego domu. Przez 16 lat pędzi żywot żebraka, pokornie znosząc poniżenia doznane od służby dla chwały bożej. Przed śmiercią pisze list, w którym wyjaśnia kim jest i opisuje swoje życie.
Po jego śmierci rozdzwaniają się wszystkie dzwony w Rzymie. A ludzie zaczynają Wszędzie szukać przyczyny tego niezwykłego zjawiska. Dopiero małe dziecko mówi im, że dzwony dzwonią, bo umarł żebrak, który mieszkał na progu dworu Eufamijana. Natychmiast wyrusza procesja, w której bierze udział papież z kardynałami oraz cesarz ze swym dworem. Zapach zwłok Aleksego ma lecznicze działanie i każdy, do kogo jego zapach dotrze jest uleczony. Ludzie dostrzegają w ręku żebraka list, ale jakimś dziwnym sposobem nikt nie może go wyciągnąć.
Dopiero gdy przybywa Famijana, jego żona i wyciąga rękę, zwój cudownym sposobem wypada zmarłemu z rąk. Po przeczytaniu listu prawda wychodzi na jaw. (rękopis w tym miejscu się urywa) Klasyczna postawa średniowieczna. Najwyższym ideałem dla człowieka i wyznacznikiem życia i śmierci jest sam Bóg, pobożnosć, życie w cnocie, ubóstwie i pokuta za grzechy. Nie liczy się człowiek, ale to, co sie z nim stanie po śmierci, dlatego każdy powinien na chwałę Pana żyć w absolutnym poszanowaniu dla wiary, Boga, religii i okazywać to swoimi czynami. Utwór pokazuje nam ścieżkę, jaką szli przez życie ludzie średniowiecza, pokazuje ideał ascety i człowieka, który dla Boga wyrzeka się w życiu wszystkiego i postanawia trwać w skromności, nieść pomoc innym a nade wszystko Chwalić Pana.
W noc poślubną opowiedział swojej młodej żonie Famijanie o własnych marzeniach. Największym z nich było zycie w ubóstwie, a nie małżeństwo. Aleksy chciał czynić dobro i pokutować na chwałe pana. Oboje więc z żoną zdecydowali, że Aleksy opuści dom i wyruszy w świat,aby rozdać swój majątek ubogim, modlić się i pokutować, a Famijana do śmierci pozostanie w dziewictwie.
Rano Aleksy zabiera tyle złota i srebra, ile może unieść i odchodzi z domu. Po drodze rozdaje swój majątek żebrakom stając się nędzarzem. Pewnej deszczowej noc trafia na schody kościoła. Odźwierny nie chce go wpuścić do środka i wtedy wydarza się cud. Matka Boska ukazuje się odźwiernemu i każe natychmiast wpuścić Aleksego do środka. Nazajutrz o tym wydarzeniu dowiaduje się całe miasto. Wszyscy chcą na własne oczy zobaczyć człowieka, w którego sprawie interweniowała Najświętsza Panienka.
Przerażony swoją sławą Aleksy ucieka z miasta. Chce popłynąć statkiem do Ziemi Świętej. Na morzu rozpętuje się sztorm. Statek wraz z całą załogą tonie. W cudowny sposób tylko Aleksy zostaje uratowany. Przypadkiem wraca do Rzymu. Nierozpoznany przez nikogo zamieszkuje pod schodami swego rodzinnego domu. Przez 16 lat pędzi żywot żebraka, pokornie znosząc poniżenia doznane od służby dla chwały bożej. Przed śmiercią pisze list, w którym wyjaśnia kim jest i opisuje swoje życie.
Po jego śmierci rozdzwaniają się wszystkie dzwony w Rzymie. A ludzie zaczynają Wszędzie szukać przyczyny tego niezwykłego zjawiska. Dopiero małe dziecko mówi im, że dzwony dzwonią, bo umarł żebrak, który mieszkał na progu dworu Eufamijana. Natychmiast wyrusza procesja, w której bierze udział papież z kardynałami oraz cesarz ze swym dworem. Zapach zwłok Aleksego ma lecznicze działanie i każdy, do kogo jego zapach dotrze jest uleczony. Ludzie dostrzegają w ręku żebraka list, ale jakimś dziwnym sposobem nikt nie może go wyciągnąć.
Dopiero gdy przybywa Famijana, jego żona i wyciąga rękę, zwój cudownym sposobem wypada zmarłemu z rąk. Po przeczytaniu listu prawda wychodzi na jaw. (rękopis w tym miejscu się urywa) Klasyczna postawa średniowieczna. Najwyższym ideałem dla człowieka i wyznacznikiem życia i śmierci jest sam Bóg, pobożnosć, życie w cnocie, ubóstwie i pokuta za grzechy. Nie liczy się człowiek, ale to, co sie z nim stanie po śmierci, dlatego każdy powinien na chwałę Pana żyć w absolutnym poszanowaniu dla wiary, Boga, religii i okazywać to swoimi czynami. Utwór pokazuje nam ścieżkę, jaką szli przez życie ludzie średniowiecza, pokazuje ideał ascety i człowieka, który dla Boga wyrzeka się w życiu wszystkiego i postanawia trwać w skromności, nieść pomoc innym a nade wszystko Chwalić Pana.