NAPISZ ŻYCIORYS PIOTRA WYSOCKIEGO I ROMUALDA TRAUGUTTA NA ZARZA TYLKO NIE ZA KRÓKIE !!!! ;)
More Questions From This User See All
Recommend Questions
Usuario de Brainly
May 2021 | 0 Replies
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
Wysocki Piotr (1797-1874), podporucznik, założyciel tajnego sprzysiężenia niepodległościowego, inicjator powstania listopadowego(1830-1831). Od 1818 w wojsku Królestwa Polskiego. 1828 jako instruktor w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie założył tajną organizację niepodległościową zwaną potocznie Sprzysiężeniem Wysockiego, w której skład wchodzili podchorążowie i nieliczni przedstawiciele inteligencji warszawskiej. Wobec wykrycia organizacji przez tajną policję i groźby aresztowania, 29 listopada 1830 jej członkowie zdecydowali się na wystąpienie zbrojne, które stało się początkiem powstania listopadowego.
W czasie powstania walczył w bitwie pod Grochowem (25 lutego 1831), uczestniczył w wyprawie generała J. Dwernickiego na Wołyń (kwiecień 1831). Wraz z jego korpusem przekroczył granicę austriacką. Powrócił do Królestwa i walczył w obronie Warszawy (wrzesień 1831). Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli, został skazany na karę śmierci, zamienioną na długoletnią katorgę na Syberii. 1857 powrócił z zesłania.
Autor wspomnień Pamiętnik Piotra Wysockiego o powstaniu 29 listopada 1830 roku (tom 1-2, 1867).
Traugutt Romuald (1826-1864), polski generał, dyktator powstania styczniowego. Od 1845 w wojsku rosyjskim, m.in. w armii generała I.F. Paskiewicza tłumiącej w 1849 powstanie węgierskie. W latach 1853-1856 uczestniczył w wojnie krymskiej. W 1862 w stopniu podpułkownika podał się do dymisji i zajął się gospodarstwem na Polesiu. Po wybuchu powstania styczniowego objął dowództwo niewielkiego oddziału powstańczego (ok. 200 ludzi) działającego w powiatach: kobryńskim, prużańskim i brzeskim.
W maju 1863 odniósł zwycięstwa w potyczkach pod Herbami i Stolinem, poniósł duże straty broniąc warownego obozu nad Muchawcem. Odtworzył oddział zwiększając jego liczebność do 500 ludzi. Skierowany na Wołyń, 13 lipca 1863 doznał porażki pod Kołodnem. Awansowany przez Rząd Narodowy do stopnia generała i wysłany z misją wojskowo-dyplomatyczną do Paryża. Powrócił przekonany o celowości przedłużenia powstania do wiosny 1864.
17 października 1863, w bardzo niekorzystnej dla powstańców sytuacji, objął władzę dyktatorską, likwidując, nie panujący już nad sytuacją, rząd"czerwonych" F. Dobrowolskiego. Zreorganizował i utrzymał wojska powstańcze. Planując eskalację działań militarnych, dążył do połączenia organizacyjnego luźnych dotychczas "partii" powstańczych w większe oddziały, do szczebla korpusu włącznie, a także do przyspieszenia wykonania postanowień powstańczego dekretu o uwłaszczeniu chłopów.
W styczniu 1864 podjął bezskuteczne starania o powołanie wiosną pospolitego ruszenia. Aresztowany przez Rosjan 10 kwietnia i skazany na śmierć. Stracony 5 sierpnia 1864 na stokach Cytadeli warszawskiej.