Question

Napisz życiorys J. S. Bacha. Bardzo szczegółowy i ani słowa o twórczości. Na piątek (17 lutego).

Answer 1

JanSebastianBach urodził się 21 marca 1685 w Eisenach, zmarł natomiast w Lipsku  28 lipca 1750 roku. Pochodził z Niemiec, kompozytor okresu baroku. Grał na altówce, skrzypcach, organach i klawesynie.

Był ostatnim (ósmym) dzieckiem  Johanna Ambrosiusa Bacha i Marii Elisabeth Lämmerhirt. Jego rodzina była umuzykalniona. Bach uczęszczał do szkoły łacińskiej. Gry na skrzypcach uczył go prwadopodonie ojciec. Organista kościelny również mu udzielał lekcji. Przed 10 r. ż kompozytor został osierocony. Przejął wtedy opiekę nad nim starszy brat. W późniejszych latach uczęszczał do liceum gdzie zdobył wykształcenie humanistyczne. Jego brat uczył go gry na różnych nstrumentach. Poznał budowę organów w miejscowośc Ohrdruf. Tamtejszy instrument wymagał naprawy, częstych wymian różnych części, czym zajmował się Bach. Kompozytor najpierw był organistą, późnej dopiero grał na innych instrumentach. Talent kompozytora zauważył kantor liceum gdzie namówił brata Bach do posłania go do Dolnej Saksonii. Jako 15 letni chłopiec został przyjęty do chóru, gdzie śpiewał głosem sopranowym w Lüneburg. Był to bardzo ważny moment w życiu chłopca gdyż stał się samodzielny. Zarabiał poprzez śpiew. Niebawem przeszedł mutację głosu, co uniemożliwiło mu to śpiew, więc został altowiolistą i skrzypkiem w orkiestrze. Czynił wielkie postępy w grze na klawesynie i organach. Prwdopodobnie został kierownikiem chóru. Interesował się muzyką. Słuchał gry organowej Georga Böhma. Podróżował do Hamburga słuchając wybitnych organistów. Poznał muzykę koncertową, głównie francuską. Organizowano wieczory muzyczne w pałacu wersalskim. Gdy Bach skończył nauki gimnazjalnie, nie podjął dalszej nauki. Wybrał zawód muzyka. Był w kapeli dworskiej. Został organistą w Arnstadt i opiekunem chóru uczniowskiego. Improwizował podczas nabożeństw, co wzbudzało niezadowolenie przełożonych. Wytykano mu złą pracę; konflikty z uczniami, zbyt długie granie...Kompozytor pojechał do Lubeki, aby usłyszeć grę Dietricha Buxtehudego, więc musiał zrezygnować z pracy. Nową pracę znalazł w Mühlhausen/Thüringen.

17 października 1707 w Dornheim poślubił swoją dalszą kuzynkę , córkę ogranisty-Marię Barbarę. Mieli razem siedmioro dzieci z czego tylko czworo dożyło do wieku dorosłego.  Wkrótce wyjechali razem w poszukiwaniu pracy. Nie przyniosło to rezultatów. Wkrótce przeniósł się na dwór książęcy w Weimarze. Pełnił tam funkcję organisty. Dostawał wyże wynagrodzenie. Odwiedził Drezno, aby zapoznać się z życiem muzycznym na dworze Augusta III. Pod koniec 1717 roku Bachowie opuścili Weimar. Rozłoszczony postawą Bacha (który złożył wymówienie) Wilhelm Ernst zamknął go prawie na miesiąc w więzieniu, po czym pozwolił mu wyjechać. 

W Köthen Bach został kapelmistrzem. Władca był zachwycony talnetem Bacha, lecz był kalwinistą, gdzie uniemożliwiło Bachowi pisania dzieł religijnych. Kilka lat później zmarła jego żona, która opiekowała się dziećmi. Wkróce Bach ponał młodoą sopanistkę. Ożenił się z nią. Mieli razem trzynaścioro dzieci. Chciał zapewnić dobre wykształcenie dzieciom lecz myślał, że w tym mieście go z nie zdobędą. 

Był kantorem w Lipsku, w kościele św. Tomasza, aż do śmierci. Początki były dla niego trudne. W 1729 został dyrektorem Collegium Musicum. Dawał cotygodniowe koncerty. Wkrótce zrzekł się kierownictwa. W 1733 Bach rozpoczął starania o tytuł nadwornego kompozytora Augusta III Sasa.  W Lipsku przyjaźnił się z poetą. W 1749 Bach zaczął mieć problemy z widzeniem. Wkrótce całkiem stracił wzrok. Miał operację która chwilowo przyniosła poprawę. Następnie dostał kolejną infekcję. W wyniku wylewu krwi do mózgu zmarł w 1750 roku. Po śmierci Bach został zapomniany. Dopiero później uznano go za genialnego kompoytora.

Answer 2

JOHANN SEBASTIAN BACH

( ur. w 1685 w Eisenach, zm. w  1750 w Lipsku ) to genialny kompozytor niemiecki i organista. Był najmłodszym, a jednocześnie najwybitniejszym z sześciu synów Johanna Ambrosiusa, muzyka miejskiego w Eisenach. Sam również miał liczną rodzinę: z pierwszą żoną Barbarą – siedmioro dzieci, z drugą – Anną Magdaleną – trzynaścioro. Jednakże dziesięcioro z nich zmarło w okresie niemowlęctwa lub we wczesnych latach dziecięcych. Mając na utrzymaniu liczną rodzinę musiał przenosić się w poszukiwaniu większych zarobków.

W latach:

1703 – 1707 – był organistą w Arnstadt  i Muhlhausen;

1708 – 1714 – był muzykiem i organistą na dworze księcia Wilhelma Ernesta w Weimarze; do jego obowiązków należała gra na organach i klawesynie oraz działalność w kapeli dworskiej. Miał też obowiązek komponowania dla owej kapeli jednego utworu w ciągu miesiąca. Rozpoczął też działalność pedagogiczną ucząc muzyki członków rodziny książęcej.

1714 – 1717 – był koncertmistrzem kapeli weimarskiej; komponował wiele utworów klawesynowych o charakterze dydaktycznym dla swojego licznego potomstwa.

1717 – 1723 – był organistą na dworze księcia Leopolda w Kothen;

1723 – 1750 – był kantorem szkoły

św. Tomasza w Lipsku. W latach 1723 – 1741  prowadził tam koncerty Collegium Musicum. Do jego obowiązków należało  prowadzenie nabożeństw i gra w kościele w czasie uroczystości. Kontynuował swą pracę

pedagogiczną, wyjeżdżał też do innych miast niemieckich , gdzie występował jako wirtuoz – organista.

Pod koniec życia cierpiał na chorobę oczu, która doprowadziła go do całkowitej ślepoty. Pochowany został w Lipsku przy Kościele św. Jana, a w 1949 roku przeniesiono jego prochy do Kościoła św. Tomasza.

Po śmierci Bacha (1750 r. – data jego śmierci zamyka w symboliczny sposób epokę baroku), jego twórczość pozostawała w cieniu, powszechnie nie była doceniana. Harmonika funkcyjna, będąca konsekwencją bachowskiej polifonii, wyprzedzała barok, a nawet klasycyzm. Jednak z całą pewnością wiadomo, że preludia i fugi Bacha studiowali Mozart, Beethoven, Chopin i inni kompozytorzy. Dlatego utwory Bacha w pełni zostały zrozumiane dopiero przez romantyków. Renesans twórczości Jana Sebastiana zapoczątkowany został u progu XIX wieku przez niemieckiego kompozytora Feliksa Mendelssohna (1809-1847). Doprowadził on do realizacji pierwszego, od śmierci Bacha, wykonania Pasji według św. Mateusza. Miało to miejsce 11 marca 1829 roku w Berlinie, w setną rocznicę prawykonania. Od tego czasu datuje się ciągłe zainteresowanie dorobkiem twórczym J. S. Bacha. Wykonywane są zarówno jego monumentalne dzieła wokalno-instrumentalne, jak i klawesynowe, fortepianowe, organowe, kameralne. Na utworach tych opiera się edukacja muzyczna na całym świecie.

Historyczna rola twórczości Bacha polega na syntezie (połączeniu) dorobku epok minionych. Warsztat kompozytorski stanowi podsumowanie i szczyt technicznych osiągnięć muzyki barokowej, zwłaszcza w dziedzinie konstrukcji polifonicznej. Dla przyszłych pokoleń kompozytorów stał się niedoścignionym wzorem i mistrzem.

 

Pozdrawiam.