Jacob Ludwig Karl Grimm (ur. 1775) i Wilhelm Karl Grimm (ur. 1786) byli dwoma z dziewięciorga dzieci prawnika z Hanau, po którego śmierci rodzina znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Dzięki wsparciu finansowym ciotki chłopcy dostali się na prestiżowe studia prawnicze w Marburgu, gdzie zetknęli się z profesorem Friedrichem von Savigny – wybitny filolog rozbudził w nich zainteresowanie niemiecką literaturą średniowiecza, które zaowocowało później znakomitymi rozprawami naukowymi.
W 1808 roku obaj bracia otrzymali posady w bibliotece królewskiej w Kassel, gdzie jednym z ich zadań stało sięgromadzenie i opracowywanie niemieckich baśni ludowych, których wybór zaprezentowali w serii „Kinder- und Hausmarchen” wydanej w kilku tomach pomiędzy 1812 a 1815 rokiem (w języku polskim wybór ukazał się jako „Baśnie dla dzieci i młodzieży” w 1895 roku). W tym okresie ukazały się również rozprawy naukowe na temat duńskich i irlandzkich baśni ludowych oraz mitologii nordyckiej.
W 1830 roku bracia przenieśli się do Getyngi obejmując stanowiska profesorskie na tutejszym uniwersytecie, co umożliwiło im kontynuację dotychczasowych badań – w 1835 roku Wilhelm opublikował „Mitologię germańską
Wilhelm Karl (24.02.1786-16.12.1859) oraz Jacob Ludwig Karl (4.01.1785-20.09.1863) to wybitni niemieccy pisarze i językoznawcy, znani ze zbioru baśni, który opracowali na podstawie wieloletnich badań nad mitami, podaniami i opowieściami.
Zarówno Jacob, jak i Wilhelm ukończyli prawo, po studiach pracowali w bibliotece w Kassel, a następnie wykładali na uniwersytecie w Getyndze. Jednak z powodu włączenia się w protest przeciwko zniesieniu liberalnej konstytucji, zostali usunięci z uczelni.
Byli twórcami filologii germańskiej jako nauki o literaturze i języku niemieckim, działali jako członkowie Akademii Nauk w Berlinie.
Młodszy z braci, Jacob stworzył podwaliny pod niemieckie językoznawstwo porównawcze i był autorem nowoczesnej gramatyki języka niemieckiego, a także „Mitologii Niemieckiej”. Starszy, Wilhelm, był badaczem starożytności oraz autorem wielu tekstów w języku średnio-wysoko-niemieckim (...)
(„Die Deutsche Heldendsage”, wydanych w roku 1829), a także rozpraw dotyczących starszej filologii niemieckiej.
Wspólne prace Braci Grimm to m.in. „Lieder der alten Edda”, „Deutsche Sagen”, czy „Irische Elfenmärchen”. Najsłynniejszym ich wspólnym dziełem jest niewątpliwie „Kinder-und Hausmärchen”, które przetłumaczono na wiele języków i które weszły do kanonu klasyki dzieł literatury. Nie są oni co prawda autorami tych tekstów, lecz zebrali je w sensowny zbiór i opracowali opowieści, które od wielu pokoleń były znane i opowiadane. Z tego zbioru baśni pochodzą popularne zwroty rozpoczynające baśniowe opowieści, jak „Za górami, za lasami…” czy „Dawno, dawno temu…”, a także „i żyli długo i szczęśliwie”.
Znawcy literatury dla dzieci podkreślają obecną w tym zbiorze przemoc i niejednokrotnie drastyczne i naturalistyczne opisy, stosowane dla podkreślenia walki dobra ze złem, stąd baśnie te przeznaczone są wg nich dla dzieci starszych, ale ich wartość moralna pozostaje niezmienna (dobro zwycięża).
Zbiór baśni opracowany przez Braci Grimm został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, do rejestru „Pamięci Świata”, jako unikalne połączenie tradycji baśni orientalnej i europejskiej.
Jacob Ludwig Karl Grimm (ur. 1775) i Wilhelm Karl Grimm (ur. 1786) byli dwoma z dziewięciorga dzieci prawnika z Hanau, po którego śmierci rodzina znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Dzięki wsparciu finansowym ciotki chłopcy dostali się na prestiżowe studia prawnicze w Marburgu, gdzie zetknęli się z profesorem Friedrichem von Savigny – wybitny filolog rozbudził w nich zainteresowanie niemiecką literaturą średniowiecza, które zaowocowało później znakomitymi rozprawami naukowymi.
W 1808 roku obaj bracia otrzymali posady w bibliotece królewskiej w Kassel, gdzie jednym z ich zadań stało sięgromadzenie i opracowywanie niemieckich baśni ludowych, których wybór zaprezentowali w serii „Kinder- und Hausmarchen” wydanej w kilku tomach pomiędzy 1812 a 1815 rokiem (w języku polskim wybór ukazał się jako „Baśnie dla dzieci i młodzieży” w 1895 roku). W tym okresie ukazały się również rozprawy naukowe na temat duńskich i irlandzkich baśni ludowych oraz mitologii nordyckiej.
W 1830 roku bracia przenieśli się do Getyngi obejmując stanowiska profesorskie na tutejszym uniwersytecie, co umożliwiło im kontynuację dotychczasowych badań – w 1835 roku Wilhelm opublikował „Mitologię germańską
Wilhelm Karl (24.02.1786-16.12.1859) oraz Jacob Ludwig Karl (4.01.1785-20.09.1863) to wybitni niemieccy pisarze i językoznawcy, znani ze zbioru baśni, który opracowali na podstawie wieloletnich badań nad mitami, podaniami i opowieściami.
Zarówno Jacob, jak i Wilhelm ukończyli prawo, po studiach pracowali w bibliotece w Kassel, a następnie wykładali na uniwersytecie w Getyndze. Jednak z powodu włączenia się w protest przeciwko zniesieniu liberalnej konstytucji, zostali usunięci z uczelni.
Byli twórcami filologii germańskiej jako nauki o literaturze i języku niemieckim, działali jako członkowie Akademii Nauk w Berlinie.
Młodszy z braci, Jacob stworzył podwaliny pod niemieckie językoznawstwo porównawcze i był autorem nowoczesnej gramatyki języka niemieckiego, a także „Mitologii Niemieckiej”.
Starszy, Wilhelm, był badaczem starożytności oraz autorem wielu tekstów w języku średnio-wysoko-niemieckim (...)
(„Die Deutsche Heldendsage”, wydanych w roku 1829), a także rozpraw dotyczących starszej filologii niemieckiej.
Wspólne prace Braci Grimm to m.in. „Lieder der alten Edda”, „Deutsche Sagen”, czy „Irische Elfenmärchen”. Najsłynniejszym ich wspólnym dziełem jest niewątpliwie „Kinder-und Hausmärchen”, które przetłumaczono na wiele języków i które weszły do kanonu klasyki dzieł literatury. Nie są oni co prawda autorami tych tekstów, lecz zebrali je w sensowny zbiór i opracowali opowieści, które od wielu pokoleń były znane i opowiadane. Z tego zbioru baśni pochodzą popularne zwroty rozpoczynające baśniowe opowieści, jak „Za górami, za lasami…” czy „Dawno, dawno temu…”, a także „i żyli długo i szczęśliwie”.
Znawcy literatury dla dzieci podkreślają obecną w tym zbiorze przemoc i niejednokrotnie drastyczne i naturalistyczne opisy, stosowane dla podkreślenia walki dobra ze złem, stąd baśnie te przeznaczone są wg nich dla dzieci starszych, ale ich wartość moralna pozostaje niezmienna (dobro zwycięża).
Zbiór baśni opracowany przez Braci Grimm został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, do rejestru „Pamięci Świata”, jako unikalne połączenie tradycji baśni orientalnej i europejskiej.