Question

Napisz wywiad z profesorem Sonnenbruchem, kilka lat po wojnie. Na podstawie książki L.Kruczkowskiego "Niemcy". DAM NAJ!

Answer 1

Profesor nie miał siły do działania. Załamał się wewnętrznie, co dało się odczuć podczas przemówienia jubileuszowego. Ruth usprawiedliwia ojca a swoje postępowanie zasłania żądzą mocnych wrażeń, twierdzi, że absolutnie nie kieruje się sympatią dla antyfaszysty. Joachim jest szczery i nie kryje swej nienawiści do hitlerowców. Dziewczyna postanawia ukryć Petersa w tajemnicy przed Willim i ojcem, aby mu „oszczędzić konieczności decydowania w tej sprawie”. Proponuje mu schronienie w domku campingowym przy plaży, kilka kilometrów od Getyngi. To już jesień, więc teren jest opustoszały. Ruth zamierza odwieźć tam Petersa swoim samochodem. Gdy zbieg zwraca jej uwagę, że to niebezpieczne, odpowiada: „Przywykłam w życiu robić to, co chcę – i dotąd zawsze mi się to udawało. Miejmy nadzieję, że i tym razem...”

Tym razem jednak następuje perypetia, czyli niespodziewana sytuacja, która zmienia kierunek akcji. Rodzina Sonnenbruchów wraca wcześniej z uroczystości. Ruth postanawia ukryć Petersa w swoim pokoju i nie tracąc zimnej krwi oświadcza , że wywiozła zbiega w kierunku Kassel. Berta i profesor a nawet Willi zachowują milczenie, bo muszą liczyć się z życiem najbliższych. Liesel żądza zemsty zupełnie zaślepia. Okazuje się, że wezwała już policję a swojej rodzinie robi głośne wymówki, że chciała zataić postępek Ruth i uchronić ją od odpowiedzialności: „A wy co? Chcieliście ukryć wszystko, zataić, prawda? Nawet ty, Willi! Nawet ciebie przekonaliby! Przecież już prawie dogadaliście się! Ukryć, zataić świństwo! Tak? Nie dopuścić do kompromitacji, tak? (wskazuje) I ją – ją uchronić przed odpowiedzialnością, przed karą, tak? Ale to się już nie uda”. W rezultacie policja zabiera Ruth na poszukiwanie zbiega w kierunku Kassel, ale wszyscy zdają sobie sprawę, że ona już nigdy nie powróci. Po tej mocnej scenie następuje pewne odprężenie.

Ostatnia rozmowa profesora z Joachimem mogła uświadomić Sonnenbruchowi, że wybrał złą drogę życiową. Profesor podczas tej wymiany myśli zastanawia się, „czy wolno narażać człowieka – dla ratowania innego człowieka?” Joochim jest przekonany, że „wolno a nawet czasem trzeba. Wolno, jeżeli chodzi o rzeczy większe niż życie człowieka”. Próbuje uświadomić profesorowi, jak okrutną rolę mogą odegrać jego wynalazki wykorzystywane do celów militarnych. W końcu Sonnenbruch załamuje się zupełnie. Joachim wie, że dokonał wielkiego przełomu w swoim mistrzu Sztuka kończy się zawieszeniem myśli profesora, który wie, że Ruth już nie wróci i zdaje sobie sprawę z tego, że przegrał swoje dotychczasowe. Licze na naj :)

Answer 2

Profesor nie miał siły do działania. Załamał się wewnętrznie, co dało się odczuć podczas przemówienia jubileuszowego. Ruth usprawiedliwia ojca a swoje postępowanie zasłania żądzą mocnych wrażeń, twierdzi, że absolutnie nie kieruje się sympatią dla antyfaszysty. Joachim jest szczery i nie kryje swej nienawiści do hitlerowców. Dziewczyna postanawia ukryć Petersa w tajemnicy przed Willim i ojcem, aby mu „oszczędzić konieczności decydowania w tej sprawie”. Proponuje mu schronienie w domku campingowym przy plaży, kilka kilometrów od Getyngi. To już jesień, więc teren jest opustoszały. Ruth zamierza odwieźć tam Petersa swoim samochodem. Gdy zbieg zwraca jej uwagę, że to niebezpieczne, odpowiada: „Przywykłam w życiu robić to, co chcę – i dotąd zawsze mi się to udawało. Miejmy nadzieję, że i tym razem...”

Tym razem jednak następuje perypetia, czyli niespodziewana sytuacja, która zmienia kierunek akcji. Rodzina Sonnenbruchów wraca wcześniej z uroczystości. Ruth postanawia ukryć Petersa w swoim pokoju i nie tracąc zimnej krwi oświadcza , że wywiozła zbiega w kierunku Kassel. Berta i profesor a nawet Willi zachowują milczenie, bo muszą liczyć się z życiem najbliższych. Liesel żądza zemsty zupełnie zaślepia. Okazuje się, że wezwała już policję a swojej rodzinie robi głośne wymówki, że chciała zataić postępek Ruth i uchronić ją od odpowiedzialności: „A wy co? Chcieliście ukryć wszystko, zataić, prawda? Nawet ty, Willi! Nawet ciebie przekonaliby! Przecież już prawie dogadaliście się! Ukryć, zataić świństwo! Tak? Nie dopuścić do kompromitacji, tak? (wskazuje) I ją – ją uchronić przed odpowiedzialnością, przed karą, tak? Ale to się już nie uda”. W rezultacie policja zabiera Ruth na poszukiwanie zbiega w kierunku Kassel, ale wszyscy zdają sobie sprawę, że ona już nigdy nie powróci. Po tej mocnej scenie następuje pewne odprężenie.

Ostatnia rozmowa profesora z Joachimem mogła uświadomić Sonnenbruchowi, że wybrał złą drogę życiową. Profesor podczas tej wymiany myśli zastanawia się, „czy wolno narażać człowieka – dla ratowania innego człowieka?” Joochim jest przekonany, że „wolno a nawet czasem trzeba. Wolno, jeżeli chodzi o rzeczy większe niż życie człowieka”. Próbuje uświadomić profesorowi, jak okrutną rolę mogą odegrać jego wynalazki wykorzystywane do celów militarnych. W końcu Sonnenbruch załamuje się zupełnie. Joachim wie, że dokonał wielkiego przełomu w swoim mistrzu Sztuka kończy się zawieszeniem myśli profesora, który wie, że Ruth już nie wróci i zdaje sobie sprawę z tego, że przegrał swoje dotychczasowe.