Babcia i dziadek odgrywają w życiu dziecka bardzo istotną rolę. Dysponują czasem, którego zwykle brakuje rodzicom, a także doświadczeniem i cierpliwością. Zaangażowanie emocjonalne sprawia, że dziecko chętnie przebywa w ich towarzystwie i czuje się z nimi bezpiecznie. Swym autorytetem mogą wspierać autorytet rodziców, skutecznie włączając się w proces wychowania wnuka.
Na pewno muszą zdawać sobie sprawę, iż ich zdanie traktowane jest wyłącznie jako porada, decydujący głos w każdej sytuacji mają jednak rodzice. Postępowanie takie wymaga dużego taktu, aby żadna ze stron nie czuła się urażona i lekceważona. Wszelkie nieprawidłowości we wzajemnych kontaktach są dostrzegane i boleśnie przeżywane przez dziecko. Z tej przyczyny konieczne jest więc wypracowanie kompromisów. Rodzice powinni okazywać dziadkom uznanie i wdzięczność za ich wysiłki. Dziadkowie zaś nie mogą nadmiernie ingerować w życie rodziny, podważać swym zachowaniem autorytetu rodziców. Ich wkład w wychowanie dziecka jest cenny tylko wtedy, jeżeli nie narusza panujących w domu zasad. Opiekująca się wnukiem babcia nie powinna pozwalać mu na zabawy, których zakazuje matka. Błędem jest również dawanie dziecku słodyczy, jeżeli rodzice tego unikają. Jeśli dziadkowie dają się terroryzować, ulegają wszelkim zachciankom wnuczka, tolerują jego naganne zachowanie - wyrządzają mu krzywdę i zaburzają proces wychowania. Mimo ogromu uczucia, jakim darzą dziecko powinni zdobyć się na pewną surowość i dostosować się do życzeń rodziców. Najczęściej jednak dziadkowie doskonale radzą sobie z wnukami, wspaniale się nimi opiekują i cieszą się ich towarzystwem.
Babcia i dziadek odgrywają w życiu dziecka bardzo istotną rolę. Dysponują czasem, którego zwykle brakuje rodzicom, a także doświadczeniem i cierpliwością. Zaangażowanie emocjonalne sprawia, że dziecko chętnie przebywa w ich towarzystwie i czuje się z nimi bezpiecznie. Swym autorytetem mogą wspierać autorytet rodziców, skutecznie włączając się w proces wychowania wnuka.
Na pewno muszą zdawać sobie sprawę, iż ich zdanie traktowane jest wyłącznie jako porada, decydujący głos w każdej sytuacji mają jednak rodzice. Postępowanie takie wymaga dużego taktu, aby żadna ze stron nie czuła się urażona i lekceważona. Wszelkie nieprawidłowości we wzajemnych kontaktach są dostrzegane i boleśnie przeżywane przez dziecko. Z tej przyczyny konieczne jest więc wypracowanie kompromisów. Rodzice powinni okazywać dziadkom uznanie i wdzięczność za ich wysiłki. Dziadkowie zaś nie mogą nadmiernie ingerować w życie rodziny, podważać swym zachowaniem autorytetu rodziców. Ich wkład w wychowanie dziecka jest cenny tylko wtedy, jeżeli nie narusza panujących w domu zasad.
Opiekująca się wnukiem babcia nie powinna pozwalać mu na zabawy, których zakazuje matka. Błędem jest również dawanie dziecku słodyczy, jeżeli rodzice tego unikają. Jeśli dziadkowie dają się terroryzować, ulegają wszelkim zachciankom wnuczka, tolerują jego naganne zachowanie - wyrządzają mu krzywdę i zaburzają proces wychowania. Mimo ogromu uczucia, jakim darzą dziecko powinni zdobyć się na pewną surowość i dostosować się do życzeń rodziców.
Najczęściej jednak dziadkowie doskonale radzą sobie z wnukami, wspaniale się nimi opiekują i cieszą się ich towarzystwem.