Question

napisz wypracowanie o Leonardzie dawinczi . po angielsku

Answer 1

PO ANGIELSKU

 

Biography

Leonardo da Vinci was born on April 15, 1452 year, near the town of Anchiano in Tuscany, a distance of 20 miles from Florence, one of the richest and the most important Italian cities. He was the illegitimate son of Ser Piero lawyer da Vinci and Caterina peasant. However, he was officially recognized by the family of his father and from the fourth year of life he grew up in his grandfather's house in Anchiano. He was an only child. He had a happy childhood, which been taking freedom, it is not burdened with too much responsibilities and science. Although he could read and write, and knew the basics of mathematics, has received a full education, because they do not know Latin and Greek. This lack of education affected the whole life of Leonardo - have difficulty reading ancient works, which was inspired by Renaissance art and science. Leonardo's characteristic method of work was that his work was based mainly on the results of their own research, only slightly using the review authority. In 1469 years Leonardo moved to Florence, where his father got a job as a notary public. There for several years apprenticed in the workshop of Andrea del Verrocchio painter. Leonardo da Vinci worked on the change in Florence and Milan, at the end of his life he spent several years in Rome, and then the castle Cloux near Amboise, where he died in 1519.

Painting

Laboratory Verrocchio in Florence, where he taught the young Leonardo, was one of the many workshops, painting services, goldsmith and sculptor. Works coming out of this studio were characterized by finesse, elegance, attention to detail - and so it was seen as one of the best in Italy. Leonardo studied painting there perspective, different techniques of painting and sculpting, anatomy of the human body, botany, to satisfy the discriminating tastes of wealthy clients. Soon, Leonardo left his teacher and set up his own workshop. He began work on a large painting, "Adoration of the Magi," which ordered the main altar in the church in Scopeto. Of all the pieces of Leonardo da Vinci's most prized painting. In his opinion, it is superior to music and poetry, because it "keeps alive the proportional harmony OWA members, which even nature, with all its power, she could not keep." The image was supposed to be the embodiment of perfect beauty that lasts and can still admire. Leonardo da Vinci's painting is subtle and graceful. The artist uses soft colors and well-known prospect, had a great sense of composition, light and shade very well operated, led to the perfection of a painting called sfumato, which gently contours of objects are blurred. Masterpiece made in this technique is the most famous painting in the world, the "Mona Lisa." The bright face and neck skin shines in dark robes, soft play and vague outlines of chiaroscuro make the individual parts of the image are fused into a harmonious whole. And above all, the famous, amazing smile - a subtle and shy smile Mona Lisa, which is actually just announced a smile. The figure in the picture is probably di Giocnda Mona Lisa, the wife of one of the prominent citizens of Florence.

Fame equals "Mona Lisa" fresco "The Last Supper" from the monastery of Santa Maria delle Grazie in Milan. The viewer is standing in front of paintings impression that does not look at a wall covered with paint, but the open room. It is in the "Last Supper" is best seen - each character has its own character, and their faces are so expressive that sometimes resemble caricatures. The composition is very balanced - students are deflected on both sides, leaving the center of the figure of Christ. Behind him are the window through which you can see a vast landscape, eye-catching, inspiring reflection, clearly contrasting with the rest of the mural. Leonadro not painted often. Besides the "Mona Lisa" and "The Last Supper" to the most famous works include "Holy Samotrzecję Anna" and "Treatise on Painting".

 

PO POLSKU

 

 Biografia

Leonardo da Vinci przyszedł na świat 15 kwietnia 1452 roku, niedaleko miasteczka Anchiano w Toskanii, odległego o 20 mil od Florencji, jednego z najbogatszych i najbardziej znaczących wówczas miast Włoskich. Był nieślubnym synem prawnika Ser Piera da Vinci i wieśniaczki Cateriny. Został jednak oficjalnie uznany przez rodzinę ojca i od czwartego roku życia wychowywał się w domu dziadka w Anchiano. Był jedynakiem. Miał szczęśliwe dzieciństwo, w którym zażywał swobody, nie obarczono go zbytnio obowiązkami i nauką. Mimo, że umiał czytać i pisać, oraz znał podstawy matematyki, nie otrzymał pełnego wykształcenia, ponieważ nie znał łaciny i greki. Ten brak w edukacji odbił się na całym życiu Leonarda – miał trudności z czytaniem starożytnych dzieł, na których wzorowała się renesansowa nauka i sztuka. Charakterystyczną metodą pracy Leonarda było to, że swoje prace opierał głównie na wynikach własnych badań, w niewielkim tylko stopniu korzystając z opinii autorytetów. W 1469 roku Leonardo wyjechał do Florencji, gdzie jego ojciec dostał posadę notariusza. Tam przez kilka lat terminował w pracowni malarza Andrei del Verrocchia. Leonardo da Vinci pracował na zmianę we Florencji i Mediolanie, pod koniec życia spędził kilka lat w Rzymie, a następnie na zamku Cloux pod Amboise, gdzie zmarł w 1519 roku.

Malarstwo

Pracownia Verrocchia we Florencji, gdzie uczył się młody Leonardo, była jednym z licznych wówczas warsztatów, świadczących usługi malarskie, złotnicze i rzeźbiarskie. Dzieła wychodzące z tej pracowni odznaczały się finezją, elegancją, dbałością o szczegóły – toteż uchodziła ona za jedną z najlepszych we Włoszech. Leonardo uczył się tam malarskiej perspektywy, różnych technik malowania i rzeźbienia, anatomii ludzkiego ciała, botaniki, by zadowolić wybredne gusta bogatych klientów. Wkrótce Leonardo opuścił swego nauczyciela i założył własny warsztat. Rozpoczął pracę nad dużym obrazem „Pokłon trzech króli”, który zamówiono do głównego ołtarza w kościele w Scopeto. Spośród wszystkich sztuk Leonardo da Vinci najbardziej cenił właśnie malarstwo. Jego zdaniem, przewyższa ono muzykę i poezję, dlatego że „utrzymuje przy życiu ową harmonię proporcjonalnych członów, których nawet natura, przy całej swej mocy, nie mogła zachować”. Obraz miał być wcieleniem doskonałego piękna, które trwa i daje się wciąż podziwiać. Malarstwo Leonarda da Vinci jest subtelne i pełne wdzięku. Artysta używał delikatnych kolorów, doskonale znał perspektywę, miał świetne wyczucie kompozycji, znakomicie operował światłocieniem, do doskonałości doprowadził sposób malowania zwany sfumato, w którym kontury przedmiotów łagodnie się zacierały. Arcydziełem wykonanym w tej technice jest najbardziej znany obraz świata, czyli „Mona Liza”. Jasna karnacja twarzy i dekoltu lśni przy ciemnych szatach; łagodna gra światłocieniem i mgliste kontury sprawiają, że poszczególne części obrazu stapiają się w harmonijną całość. A przede wszystkim ten sławny, niezwykły uśmiech – subtelny i nieśmiały uśmiech Giocondy, która jest właściwie dopiero zapowiedzią uśmiechu. Postać na obrazie to prawdopodobnie Mona Liza di Giocnda, żona jednego ze znamienitych mieszkańców Florencji.

Sławą dorównuje „Monie Lizie” fresk „Ostatnia wieczerza” z klasztoru Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Widz stojący naprzeciw malowidła ma wrażenie, że patrzy nie na pokrytą farbą ścianę, lecz na otwarty pokój. Właśnie w „Ostatniej wieczerzy” widać to najlepiej – każda z postaci ma swój charakter, a ich twarze są tak wyraziste, że czasami przypominają karykatury. Kompozycja jest bardzo zrównoważona – uczniowie odchylają się na dwie strony, w centrum pozostawiając postać Chrystusa. Za nim są okna, przez które widać rozległy krajobraz, przykuwający wzrok, budzący zastanowienie, wyraźnie kontrastujący z resztą fresku. Leonadro nie malował często. Poza „Mona Lizą” i „Ostatnią wieczerzą” do słynniejszych dzieł można zaliczyć „Świętą Annę Samotrzecję” i „Traktat o malarstwie”.

 

 

MAM NADZIEJE ZE POMOGLAM