Napisz wypracowanie na temat Miłość i przyjaźń jako nadrzędna wartość człowieka A. De Saint-Exupery "Mały Książe"
anonim9
„Mały Książę” to książka napisana w konwencji fantastycznej, ale jest ona również powieścią o ludzkim życiu. To bardzo wieloznaczna i niesamowicie urocza powieść o małym chłopcu, który wyrusza w podróż w celu znalezienia przyjaciela. Według mnie jest w stanie zaspokoić potrzeby nawet najbardziej wymagających odbiorców. Akcja rozgrywa się na kilku fantastycznych planetach, w nieznanym układzie słonecznym. Poszczególne światy, przedstawione w dziele Antoinea de Saint-Exupery’ego są pełne tajemniczości i magii, a zamieszkujące je postaci są nietypowe i bardzo zaskakujące. Wracając do treści książki, należy powiedzieć, że autor przedstawił przeżycia miłości, przyjaźni na przykładzie rożnych postaci. Kolejno poznajemy: Króla, Pijaka, Latarnika i Bankiera. Z każdą z nich tytułowy bohater przeprowadza krótką rozmowę, która z początku może wydawać się jedynie zwykłą pogawędką, jednak, kiedy wczytamy się w nią głębiej, dojdziemy do wniosku, że dotyczy zasadniczych kwestii moralnych. Król w doskonały sposób uosabia ludzi, którzy zawsze podporządkowują sobie innych i nade wszystko cenią sobie władzę. Próżny – reprezentuje ludzi koncentrujących się jedynie na sobie. Latarnik jest typem człowieka pracowitego. Bankier to człowiek uważający dobra materialne za najważniejsze. Geograf zaś jest pseudonaukowcem. Wszyscy wykonują prace pozbawione najmniejszego sensu i celu. Głównym celem książki, jest podkreślenie znaczenia miłości i przyjaźni w życiu człowieka. „…Dobrze się widzi tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu…” W opowieści padają te słowa, które doskonale charakteryzują chłopca dojrzewającego do przyjaźni i miłości. Występują tu jednak pewne prawdopodobne przeżycia związane z uczuciowością i dorastaniem. Uczucia wymagają przemyśleń. W tej książce jest to ukazane w bardzo prosty sposób, a mianowicie za pomocą symbolicznych postaci, jakimi są róża i lis. Róża to symbol pięknej kobiety, miłości, ale także próżności. Nie jest ona ideałem. Posiada bowiem określone wady. Dzięki postaci chłopca i róży autor doskonale ukazuje to, że człowiek musi zrozumieć, że kocha się nie za piękno, ale za wszystko, nawet za wady, słabości i błędy. Tak samo jest z przyjaźnią. Nie możemy tylko brać – musimy także dawać. Od lisa chłopiec uczy się, czym jest prawdziwa przyjaźń, na czym ona polega. Zaczyna rozumieć, że każdy człowiek ponosi odpowiedzialność za drugą osobę. Przyjaźń z lotnikiem uzmysławia mu, jak bardzo był związany ze swą różą. Dzięki spotkaniu na pustyni dojrzeli do uczucia. Nauczyli się kochać i odczuwać cierpienie. Mały Książę zyskał moje uznanie. Czytając ją ,uczyłam się razem z bohaterem wielu ważnych spraw. Jak pisze Antoine de Saint – Exupery „Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, choć niewielu o tym pamięta”. Mały Książę opuścił swą planetę w poszukiwaniu prawd etycznych, wartości moralnych i jak już wspomniałam wcześniej, szuka uczucia, uczy się je okazywać. Okazuje się jednak, że nauka ta jest bardzo trudna, gdyż postacie, które spotyka, są pozbawione rozumu i wyobraźni. Historia tego chłopca została skonstruowana w naprawdę godny podziwu sposób, a mianowicie na zasadzie dwóch światów: świata wartości dziecka i dorosłego człowieka. Podróże Księcia uczą i nas, iż wartościami nadrzędnymi w życiu są przyjaźń, miłość, odpowiedzialność, wierność ideałom, dobroć i szacunek okazywany innym. Wiele cytatów z owego utworu uważam, za godne zapamiętania oraz takie, które mogłaby się stać dewizą życiową niejednego człowieka.
Ponadto w utworze Antoniego de Saint Exuperego pt. ,,Mały Książę`` mamy do czynienia jedną z najbardziej zagadkowych i interesujących postaci literackich. Nawet nie wiadomo, czy jest człowiekiem - to przecież przybysz z innej planety. Mimo to można traktować bohatera jako idealnego człowieka, uosobienie tego, co w nas najpiękniejsze, najwartościowsze. Jest to opowieść o dojrzewaniu głównego bohatera do miłości i przyjaźni. Róża i lis to symboliczne postacie, które uczestniczą w duchowej przemianie Księcia. Okazuje się, że Róża lubi, by okazywano jej uczucie, jest próżna, skłonna do małych kłamstw. Książę czuje się oszukany, cierpi i pragnie odejść od ukochanej. Nie potrafi pokochać róży z jej słabościami i wadami. Uciekając od niej uważał, że jest samolubna i zarozumiała, lecz to była nieprawda.
Spotkał tysiące kwiatów, lecz żaden z nich nie był podobny do jego własnego. Zbyt dużą wagę przywiązywał wówczas do jej słabostek, nie zwracając uwagi na łączące ich uczucie. Chłopiec uczy się od lisa, czym jest prawdziwa przyjaźń i że zaprzyjaźnić się to znaczy stworzyć więzy. Książę dowiaduje się, że tak naprawdę dobrze widzi się tylko sercem i najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. To nie pozory decydują o naszej umiejętności obdarzania kogoś uczuciem przyjaźni i miłości, ale to, czy dojrzeliśmy do nich. Mały Książę nauczył się, że ceni się tylko to co się ,,oswoi``. Iż u źródeł poznania drugiego człowieka stoi nasza umiejętność dostrzeżenia w nim nie tyle wartości pozytywnych, ale również akceptacja jego słabości i wad.
Podróże Księcia uczą go, iż wartościami nadrzędnymi w życiu są przyjaźń, miłość, odpowiedzialność za innych, wierność dla tego w co się wierzy, dobroć i szacunek dla drugiego człowieka i poszanowanie jego wolności.
Reasumując, podtrzymuje swoje racje na temat stwierdzenia Jana Parandowskiego, iż każda książka niesie jakąś prawdę. Na ich podstawie ludzie mogą kształcić swoje poglądy, racje i modele zachowania się w sytuacjach życiowych różnych kultur i wierzeń. Jestem pewna, że książki przekazują przyszłym pokoleniom wartości niezbędne dla każdego człowieka.
Akcja rozgrywa się na kilku fantastycznych planetach, w nieznanym układzie słonecznym. Poszczególne światy, przedstawione w dziele Antoinea de Saint-Exupery’ego są pełne tajemniczości i magii, a zamieszkujące je postaci są nietypowe i bardzo zaskakujące. Wracając do treści książki, należy powiedzieć, że autor przedstawił przeżycia miłości, przyjaźni na przykładzie rożnych postaci. Kolejno poznajemy: Króla, Pijaka, Latarnika i Bankiera. Z każdą z nich tytułowy bohater przeprowadza krótką rozmowę, która z początku może wydawać się jedynie zwykłą pogawędką, jednak, kiedy wczytamy się w nią głębiej, dojdziemy do wniosku, że dotyczy zasadniczych kwestii moralnych. Król w doskonały sposób uosabia ludzi, którzy zawsze podporządkowują sobie innych i nade wszystko cenią sobie władzę. Próżny – reprezentuje ludzi koncentrujących się jedynie na sobie. Latarnik jest typem człowieka pracowitego. Bankier to człowiek uważający dobra materialne za najważniejsze. Geograf zaś jest pseudonaukowcem. Wszyscy wykonują prace pozbawione najmniejszego sensu i celu.
Głównym celem książki, jest podkreślenie znaczenia miłości i przyjaźni w życiu człowieka. „…Dobrze się widzi tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu…” W opowieści padają te słowa, które doskonale charakteryzują chłopca dojrzewającego do przyjaźni i miłości. Występują tu jednak pewne prawdopodobne przeżycia związane z uczuciowością i dorastaniem. Uczucia wymagają przemyśleń. W tej książce jest to ukazane w bardzo prosty sposób, a mianowicie za pomocą symbolicznych postaci, jakimi są róża i lis. Róża to symbol pięknej kobiety, miłości, ale także próżności. Nie jest ona ideałem. Posiada bowiem określone wady. Dzięki postaci chłopca i róży autor doskonale ukazuje to, że człowiek musi zrozumieć, że kocha się nie za piękno, ale za wszystko, nawet za wady, słabości i błędy. Tak samo jest z przyjaźnią. Nie możemy tylko brać – musimy także dawać. Od lisa chłopiec uczy się, czym jest prawdziwa przyjaźń, na czym ona polega. Zaczyna rozumieć, że każdy człowiek ponosi odpowiedzialność za drugą osobę. Przyjaźń z lotnikiem uzmysławia mu, jak bardzo był związany ze swą różą. Dzięki spotkaniu na pustyni dojrzeli do uczucia. Nauczyli się kochać i odczuwać cierpienie.
Mały Książę zyskał moje uznanie. Czytając ją ,uczyłam się razem z bohaterem wielu ważnych spraw. Jak pisze Antoine de Saint – Exupery „Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, choć niewielu o tym pamięta”. Mały Książę opuścił swą planetę w poszukiwaniu prawd etycznych, wartości moralnych i jak już wspomniałam wcześniej, szuka uczucia, uczy się je okazywać. Okazuje się jednak, że nauka ta jest bardzo trudna, gdyż postacie, które spotyka, są pozbawione rozumu i wyobraźni. Historia tego chłopca została skonstruowana w naprawdę godny podziwu sposób, a mianowicie na zasadzie dwóch światów: świata wartości dziecka i dorosłego człowieka. Podróże Księcia uczą i nas, iż wartościami nadrzędnymi w życiu są przyjaźń, miłość, odpowiedzialność, wierność ideałom, dobroć i szacunek okazywany innym. Wiele cytatów z owego utworu uważam, za godne zapamiętania oraz takie, które mogłaby się stać dewizą życiową niejednego człowieka.
Ponadto w utworze Antoniego de Saint Exuperego pt. ,,Mały Książę`` mamy do czynienia jedną z najbardziej zagadkowych i interesujących postaci literackich. Nawet nie wiadomo, czy jest człowiekiem - to przecież przybysz z innej planety. Mimo to można traktować bohatera jako idealnego człowieka, uosobienie tego, co w nas najpiękniejsze, najwartościowsze. Jest to opowieść o dojrzewaniu głównego bohatera do miłości i przyjaźni. Róża i lis to symboliczne postacie, które uczestniczą w duchowej przemianie Księcia. Okazuje się, że Róża lubi, by okazywano jej uczucie, jest próżna, skłonna do małych kłamstw. Książę czuje się oszukany, cierpi i pragnie odejść od ukochanej. Nie potrafi pokochać róży z jej słabościami i wadami. Uciekając od niej uważał, że jest samolubna i zarozumiała, lecz to była nieprawda.
Spotkał tysiące kwiatów, lecz żaden z nich nie był podobny do jego własnego. Zbyt dużą wagę przywiązywał wówczas do jej słabostek, nie zwracając uwagi na łączące ich uczucie. Chłopiec uczy się od lisa, czym jest prawdziwa przyjaźń i że zaprzyjaźnić się to znaczy stworzyć więzy. Książę dowiaduje się, że tak naprawdę dobrze widzi się tylko sercem i najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. To nie pozory decydują o naszej umiejętności obdarzania kogoś uczuciem przyjaźni i miłości, ale to, czy dojrzeliśmy do nich. Mały Książę nauczył się, że ceni się tylko to co się ,,oswoi``. Iż u źródeł poznania drugiego człowieka stoi nasza umiejętność dostrzeżenia w nim nie tyle wartości pozytywnych, ale również akceptacja jego słabości i wad.
Podróże Księcia uczą go, iż wartościami nadrzędnymi w życiu są przyjaźń, miłość, odpowiedzialność za innych, wierność dla tego w co się wierzy, dobroć i szacunek dla drugiego człowieka i poszanowanie jego wolności.
Reasumując, podtrzymuje swoje racje na temat stwierdzenia Jana Parandowskiego, iż każda książka niesie jakąś prawdę. Na ich podstawie ludzie mogą kształcić swoje poglądy, racje i modele zachowania się w sytuacjach życiowych różnych kultur i wierzeń. Jestem pewna, że książki przekazują przyszłym pokoleniom wartości niezbędne dla każdego człowieka.
może to pomoże..