napisz WSZYSTKO co wiesz o agresji
CO TO JEST AGRESJA,
JAK JEST WYWOŁYWANA
JAK PRZECIWDZIAŁAĆ : W SZKOLE, W DOMU
błagam nie bierzcie z internetu!!!!!!!
napiszcie jak najwięcej informacji,wyczerpująco,ale nie bierzcie i nie kopiujcie z internetu, bo trudno jest rozkminić niektóre zdania:)
More Questions From This User See All
agresja-napaść
agresja jest wywoływana poprzez alkohol,nienawiść do drugiej osoby lub problemy psychiczne
jeżeli chcemy przeciwdziałać agrecji w szkole,musimy zgłosić to do nauczyciela,jeżeli zwykłe prośby nie pomagają,tak samo w przypadku domowników tylko w tym wypadku należy udać sie do rodziny lub psychologa.
Zachowanie mającego na celu spowodowanie szkody fizycznej lub psychicznej.
Agresja może przyjmować formy fizyczne i psychiczne. Agresja fizyczna to fizyczny atak na drugą osobę lub jej własność. Najczęściej dochodzi do kontaktu fizycznego agresora z ofiarą, np. w postaci uderzeń, popchnięć, kopnięć lub zadawania ran. Agresja fizyczna może mieć również charakter instrumentalny, mamy z nią do czynienia wtedy, gdy agresor chce swoim zachowaniem osiągnąć jakiś cel np. przed sklepikiem szkolnym starsi uczniowie zabieraj ą młodszym pieniądze, żeby sobie cos kupić. Agresja psychiczna,to izolowanie , wyśmiewanie, przezywanie, zastraszanie, ośmieszanie, obrzucanie wyzwiskami. Jej konsekwencje to poczucie zagrożenia, odrzucenie i izolowanie drugiej osoby z grupy.
Najbardziej niezawodną metodą wywoływania agresji jest prowokacja, zniewaga czy to słowna, czy w formie fizycznej. Wywołuje ona agresje z trzech powodów: wzbudza gniew i cierpienie, którego sprowokowana osoba chce się pozbyć i reaguje agresywnie; wzbudza pragnienie rewanżu; wzbudza chęć ukarania za niezgodne z normami zachowanie. Prowokacja nasila szansę zwrotnej agresji, przy czym agresor zwalnia się najczęściej z odpowiedzialności za swoje zachowanie, tłumacząc je poprzednia agresją. Rozumienie sytuacji prowokujących jest naszym własnym dziełem: jeśli jesteśmy agresywni przyjaznych gestów w naszą stronę odczytamy jako prowokację. Drugim czynnikiem rodzącym agresję jest pobudzenie emocjonalne. Nasila ono oddziaływanie prowokacji i osłabia naszą kontrolę nad sobą. Ludzie często zachowują się agresywnie w wyniku swoich tłumionych emocji, czy nawet zmęczenia pogodą, przeciążeni fizycznego.
Wszyscy jesteśmy upoważnieni do przeciwdziałania takim zrachowaniom, gdyż tylko wspólne wysiłki mogą przynieść oczekiwane rezultaty. Doświadczenia domowe bardzo silnie oddziałują na emocjonalną stronę osobowości. Dom, który nie spełnia podstawowych potrzeb, także emocjonalnych, może powodować u dziecka negatywny obraz siebie, postawę lękową bądź przesycone buntem zachowania agresywne. Obraz świata nie powinien więc tworzyć się na podstawie wyłącznie przykrych i ciężkich doświadczeń. Gdy brak wzorców identyfikacyjnych, trudno jest dziecku poradzić sobie z wewnętrznym bałaganem, bo nie wiadomo co i jak uporządkować. Pozorna obojętność dziecka, do którego nie można trafić ani dobrym słowem, ani karą jest najczęściej wynikiem jego długotrwałych, przykrych doświadczeń, które odebrały mu wiarę w ludzką dobroć i sprawiedliwość, przede wszystkim w to, że ono samo może być lubiane, cieszyć się sympatią, że ktoś może spodziewać się od niego pomocy. Przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych badania dowiodły, że jedną z najważniejszych rzeczy, jaka rodzice mogą zrobić dla dzieci, jest rzecz najłatwiejsza: dać im miłość i uczucie. Jeśli rodzice mówią dzieciom, że je kochają, przytulają i głaszczą, dzieci uczą się, że jest to zdrowe uczucie. Taka lekcja sprawia, że zaczynają lepiej sobie radzić w kontaktach z rodzeństwem i innymi dziećmi. Własny przykład i zachęcanie do aktywności uczą dzieci odpowiedzialności społecznej. Każde dziecko może coś osiągnąć, skoro na sukces składa się „chcenie”. Trzeba starać się zrozumieć odmienność dziecka i nie traktować go szablonowo. Młodzież, która nie ma szansy na sprawdzenie się w społecznie wartościowych działaniach i która nie może osiągnąć sukcesów ani niczym zaimponować, przyjmuje postawę, że „lepiej być kimś złym, niż nikim”. Szczególnie wtedy, gdy „bycie złym” łączy się z podziwem u podobnych do siebie.