Białowieski Park Narodowy odwiedza co roku ok. 140 000 turystów. Najbardziej cieszącymi się uznaniem zwiedzających są: Rezerwat Pokazowy Żubrów, muzeum BPN i Obszaru Ochrony Ścisłej BPN. Obszary ochrony ścisłej i muzeum można zwiedzać jedynie pod opieką uprawnionego przewodnika. Na tym obszarze są udostępnione szlaki do Dębu Jagiełły i dalej do sosen bartnych (czas zwiedzania ok. 3 godzin).
Obręb Ochronny Hwoźna położony jest na północy parku. Obszar ten jest w znacznym stopniu przeznaczony dla turystyki pieszej i rowerowej. Oferuje ponad 20 km szlaków pieszych i 14 km szlaków rowerowych na których obcowanie z przyrodą ułatwiają wieże i punkty widokowe, liczne kładki oraz wiaty turystyczne. Trasy te są udostępnione turystom nieodpłatnie i bez przewodnika. Na teren Obrębu można się dostać trzema drogami: od strony Narewki, od osady Zamosze i od wsi Masiewo. Na szlakach znajdują się miejsca parkingowe, wiaty oraz duże mapy z dokładną informacją turystyczną.
Narwiański Park Narodowy walory to przede wszystkim unikatowy system rzeki wielokorytowej. Narew jest rzeką typowo nizinną, wije się licznymi zakolami tworząc labirynt. Zadaniem NPN jest ochrona unikalnego systemu rzecznego z ogromnym bogactwem świata roślin i zwierząt. Niedostępne bagna porośnięte gąszczem szuwarów, kwalifikują ten obszar jako ostoję lęgową ptaków – głównie wodno-błotnych. Stwierdzono tu występowanie 203 gatunków, wśród nich 28 zagrożonych w skali światowej lub europejskiej, m.in. bielik, derkacz i wodniczka, które są największą atrakcją Parku.
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowegospotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także zbiorowiska leśne (olsy, brzeziny, łęgi). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska, wierzba lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju.
Szata roślinna odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków, jak storczyki (storczyk krwisty, obuwik pospolity, podkolan biały, kruszczyk rdzawoczerwony, kruszczyk szerokolistny, tajęża jednostronna), rosiczki (rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna), widłaki (jałowcowaty, goździsty, wroniec) i inne.
Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu izolowane stanowiska lęgowe gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu geograficznego znajduje się w strefie tajgi i tundry. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek. Dla ptaków siewkowatych, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej.
Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to: batalion (widoczny w emblemacie parku), wodniczka, dubelt, kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa, puchacz, orlik krzykliwy oraz sowa błotna.
Najbardziej charakterystycznym ssakiem Biebrzańskiego PN jest łoś, który jedynie tu przetrwał okres II wojny światowej. Natomiast w podziemiach budowli wojskowych (zniszczonych fortów i schronów) znajdują się duże zimowiska nietoperzy.
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego występuje 49 gatunków ssaków, 275 gatunków ptaków, 36 – ryb, 12 – płazów, 5 – gadów. Bezkręgowce są reprezentowane przez ponad 700 gatunków motyli, 448 gatunków pająków, ponad 500 gatunków chrząszczy, 19 gatunków pijawek oraz 42 gatunki chruścików
WALORY TURYSTYCZNE:
Białowieski Park Narodowy odwiedza co roku ok. 140 000 turystów. Najbardziej cieszącymi się uznaniem zwiedzających są: Rezerwat Pokazowy Żubrów, muzeum BPN i Obszaru Ochrony Ścisłej BPN. Obszary ochrony ścisłej i muzeum można zwiedzać jedynie pod opieką uprawnionego przewodnika. Na tym obszarze są udostępnione szlaki do Dębu Jagiełły i dalej do sosen bartnych (czas zwiedzania ok. 3 godzin).
Obręb Ochronny Hwoźna położony jest na północy parku. Obszar ten jest w znacznym stopniu przeznaczony dla turystyki pieszej i rowerowej. Oferuje ponad 20 km szlaków pieszych i 14 km szlaków rowerowych na których obcowanie z przyrodą ułatwiają wieże i punkty widokowe, liczne kładki oraz wiaty turystyczne. Trasy te są udostępnione turystom nieodpłatnie i bez przewodnika. Na teren Obrębu można się dostać trzema drogami: od strony Narewki, od osady Zamosze i od wsi Masiewo. Na szlakach znajdują się miejsca parkingowe, wiaty oraz duże mapy z dokładną informacją turystyczną.
Narwiański Park Narodowy walory to przede wszystkim unikatowy system rzeki wielokorytowej. Narew jest rzeką typowo nizinną, wije się licznymi zakolami tworząc labirynt.
Zadaniem NPN jest ochrona unikalnego systemu rzecznego z ogromnym bogactwem świata roślin i zwierząt. Niedostępne bagna porośnięte gąszczem szuwarów, kwalifikują ten obszar jako ostoję lęgową ptaków – głównie wodno-błotnych. Stwierdzono tu występowanie 203 gatunków, wśród nich 28 zagrożonych w skali światowej lub europejskiej, m.in. bielik, derkacz i wodniczka, które są największą atrakcją Parku.
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowegospotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także zbiorowiska leśne (olsy, brzeziny, łęgi). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska, wierzba lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju.
Szata roślinna odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków, jak storczyki (storczyk krwisty, obuwik pospolity, podkolan biały, kruszczyk rdzawoczerwony, kruszczyk szerokolistny, tajęża jednostronna), rosiczki (rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna), widłaki (jałowcowaty, goździsty, wroniec) i inne.
Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu izolowane stanowiska lęgowe gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu geograficznego znajduje się w strefie tajgi i tundry. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek. Dla ptaków siewkowatych, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej.
Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to: batalion (widoczny w emblemacie parku), wodniczka, dubelt, kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa, puchacz, orlik krzykliwy oraz sowa błotna.
Najbardziej charakterystycznym ssakiem Biebrzańskiego PN jest łoś, który jedynie tu przetrwał okres II wojny światowej. Natomiast w podziemiach budowli wojskowych (zniszczonych fortów i schronów) znajdują się duże zimowiska nietoperzy.
Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego występuje 49 gatunków ssaków, 275 gatunków ptaków, 36 – ryb, 12 – płazów, 5 – gadów. Bezkręgowce są reprezentowane przez ponad 700 gatunków motyli, 448 gatunków pająków, ponad 500 gatunków chrząszczy, 19 gatunków pijawek oraz 42 gatunki chruścików