Question

Napisz w jakim klimacie organizmy mają najlepsze warunki do życia. Odpowiedź uzasadnij. Weź pod uwagę ich potrzeby życiowe.

Answer 1

Najogólniej i najbardziej całościowo można przyjąć, ze środowiskiem życia każdego żywego organizmu są warunki klimatu panujące na Ziemi oraz jest wszystko to, co jest materią nieożywioną budującą Ziemię i cały świat. Każdy gatunekwymaga odpowiednich warunków, w których potrafi żyć i się rozmnażać. Środowisko życia na Ziemi jest bardzo zróżnicowane. Nie ma chyba jednak takiego miejsca na naszej planecie, w którym nie żyją jakieś organizmy. Są takie rośliny i zwierzęta, które w toku ewolucji przystosowały się do życia w bardzo specyficznych warunkach (np. niedźwiedź biały żyjący w wielkich mrozach czy koala mogący przetrwać tylko tam, gdzie rosną eukaliptusy), inne z kolei potrafią przystosować się do życia w wielu różnych miejscach ( np. psy, wróble czy trawy). Dzięki ewolucji organizmy żywe są bardzo zróżnicowane. Istnieje nierozerwalna, bardzo silne powiązanie pomiędzy środowiskiem naturalnym a każdym organizmem, które w nim żyje i które je tworzy. Każde środowisko naturalne ma właściwe dla siebie warunki, na które składają się czynniki abiotyczne i czynniki biotyczne. Do czynników abiotycznych (fizykochemicznych) zalicza się czynniki nieożywione, czyli występowanie wody, temperatura, ciśnienie, ilość docierającego tam światła itd.Czynniki biotyczne to czynniki związane z występującymi tam organizmów żywych, na przykład szata roślinna, organizmy konkurujące o pożywienie, drapieżniki czy pasożyty. Dany organizm musi być więc przystosowany do istnienia w środowisku o specyficznych warunkach biotycznych i abiotycznych. Mają więc odpowiednie uwarunkowania genetyczne, dzięki któremu potrafią istnieć w wybranych warunkach. Na drodze ewolucji zostały wykształcone takie cechy organizmów, które pomagają im przeżyć w środowisku, jaki "wybrały sobie" do życia jako gatunek. Aby prawidłowo się rozwijać i rozmnażać, każdy organizm musi mieć wystarczający dostęp do potrzebnych dla siebie warunków i substancji. Już w XIX wieku niemiecki naukowiec J. Liebig stworzył teorię, która mówi, że rozwój organizmu zależy przede wszystkim od tego czynnika, to znaczy od takiej substancji, której jest najmniej w jej środowisku. Prawo to nazwano "prawem minimum". Liebig udowodnił badając rozwój roślin, ze wystarczy brak jednego potrzebnego organizmowi składnika, na przykład azotu, w środowisku a organizm przestaje dobrze funkcjonować nawet jeśli zapewni mu się bardzo wysoki poziom innych składników. Taki składnik, którego jest za mało albo którego całkiem brakuje, jest więc czynnikiem, który ogranicza rozwój organizmu żywego. Organizmy żywe różnią się nawet pod względem odporności na wszelkie trucizny. Istnieje pewna liczba pierwiastków, które w minimalnych ilościach są wręcz niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, np. selen i cynk, miedź czy też fluor ale w za dużych stężeniach mogą one stać się truciznami. Różne organizmy mają różny zakres tolerancji poziomu tych substancji. Różne organizmy mają zróżnicowane wymagania względem czynników środowiska, mają też inny zakres tolerancji zmian tych czynników. Zdolność adaptacji do zmieniających się warunków środowiskowych nazywa się tolerancją ekologiczną. Zakres tolerancji ekologicznej to rozpiętość zmian czynnika, do których organizm potrafi się przystosować. Zakres tolerancji ekologicznej może zmienić się u niektórych gatunków w czasie ich rozwoju ontogenetycznego.