Napisz w jaki sposób maski przeciwgazowe zapewniają oddychanie zdrowym powietrzem?
Jak nazywają się i czym się różnią znane ci indywidualne Środki ochrony dróg oddechowych?
Jak nazywają się i czym się różnią znane ci indywidualne Środki ochrony dróg oddechowych?
Podstawowymi srodkami ochrony drog oddechowych sa maski przeciwgazowe.dzielimy je na filtracyjne i izolacyjne.
Dzialanie ochronne masek filtracyjnych polega na oczyszczaniu powietrza ze srodkow trujacych, promieniotworczych i biologocznych.
Dzieje się to w czasie przeplywu powietrza przez pochlaniacz.może być wielogazowy lub selektywny.ochrone przed czadem zapewnia
Pochlaniacz hopkalitowy. Zawarty w nim hopkalit(nazwa handlowa mieszaniny tlenkow miedzi, kobaltu, manganu i srebra, przypominajacej
Wygladem wegiel aktywowany)zamienia przechodzacy przez pochlaniacz wraz z powietrzem CO na nieszkodliwy CO2. maska izolacyjna
Jest przeznaczona do ochrony podczas pracy w warunkach duzych stezen srodka trujacego, niedostatecznej ilosci tlenu w powietrzu lub do
wykonywania zadan pod woda. Maska ta nie wykorzystuje powietrza z zewnatrz.. jej dzialanie polega na calkowitej izolacji drog oddechowych,
oczu i twarzy od otaczajacego srodowisku i na dostarczeniudo oddychania tlenu lub sprezonego powietrza, znajdujacego się w specjalnych
zbiornikach albo wytworzonego w urzadzeniach tej maski. srodki zastepcze ochrony drog oddechowych: respiratory wykonane fabrycznie i
stosowane w przemysle do ochrony przed roznymi srodkami zanieczyszczajacymi powietrze, maski przeciwpylowe, tampony i opaski ochronne,
które zabespieczaja drogi oddechowe przed pylem promieniotworczym i pylem nietoksycznym-czesciowo przed bakteriami chorobotworczymi,
Do środków ochrony indywidualnej zalicza się również:
• zespoły składające się z kilku urządzeń lub rodzajów wyposażenia, które zostały ze sobą połączone w celu ochrony człowieka przed jednym lub wieloma jednocześnie występującymi zagrożeniami,
• urządzenia lub wyposażenie ochronne, połączone z nieochronnym środkiem wyposażenia indywidualnego noszonym lub też trzymanym przez osobę w celu wykonania określonych czynności,
• wymienne składniki środków ochrony indywidualnej, które są istotne dla ich właściwego funkcjonowania, używane wyłącznie do takich środków.
Wymieniona wyżej dyrektywa dzieli także środki ochrony indywidualnej na trzy kategorie:
I kategoria – środki o prostej konstrukcji chroniące przed minimalnymi zagrożeniami.
III kategoria – środki o złożonej budowie chroniące przed zagrożeniem życia i niebezpieczeństwami powodującymi poważne i nieodwracalne zagrożenie zdrowia. Do tej kategorii zaliczone zostały:
• środki ochrony dróg oddechowych,
• środki chroniące przed agresywnymi chemikaliami,
• środki chroniące przed promieniowaniem jonizującym,
• środki stosowane w temperaturach ≥ 100 oC lub ≤ -50 oC,
• środki chroniące przed upadkiem z wysokości,
• środki chroniące przed zagrożeniami elektrycznymi.
II kategoria – środki nie należące ani do I, ani do III kategorii, tj. nie będące środkami ochrony przed minimalnymi zagrożeniami ani przed zagrożeniem życia lub zagrożeniami powodującymi poważne i nieodwracalne zagrożenie zdrowia.
Środki ochrony dróg oddechowych
Według przedstawionego wyżej podziału, należą one do kategorii III, czyli do grupy wyrobów chroniących życie i zdrowie użytkowników przed największymi zagrożeniami. Wymagania stawiane przed tymi środkami są bardzo wysokie. Produkty muszą spełniać standardy odpowiednich norm. Wszystkie ich cechy badane są przez jednostkę notyfikowaną. Wybiera ją sobie producent spośród jednostek krajowych lub zagranicznych. Jednostka notyfikowana, oprócz wydania certyfikatu, prowadzi nadzór nad wyrobem w trakcie całego okresu jego funkcjonowania na rynku. Oczywiście może się zdarzyć, że jedna jednostka wydaje certyfikat, a inna prowadzi nadzór, jednak najważniejsze jest to, że wyrób podlega stałej kontroli.
Środki ochrony dróg oddechowych można podzielić na dwie podstawowe grupy, tj. sprzęt izolujący i oczyszczający. Ten pierwszy stosowany jest w warunkach niedoboru tlenu (mniej niż 17 proc.) oraz wtedy, gdy ilość substancji niebezpiecznej w powietrzu jest większa niż 1 proc. objętości.