Jan Andrzej Morsztyn urodził się w roku 1621 w okolicach Krakowa. Jego ojciec był zamożnym ziemianinem wyznania kalwińskiego. Rodzina korzeniami sięgała osiedlonego w XIV wieku na terenie Polski mieszczaństwa niemieckiego, lecz w tym czasie posiadała już polski tytuł szlachecki. W młodych latach studiował na uniwersytecie w Lejdzie oraz odbył wraz z bratem podróż po Włoszech i Francji. Po powrocie związał się z dworem rodziny Lubomirskich i dzięki jej protekcji uzyskał kontakty na dworze królewskim. W roku 1656 rozpoczął karierę na tym dworze jako sekretarz królewski, by w roku 1668 osiągnąć stanowisko podskarbiego wielkiego koronnego. W tym czasie brał udział w wielu misjach dyplomatycznych, m.in. jego podpis widnieje pod aktem pokojowym pokoju w Oliwie. W polityce reprezentował stronnictwo profrancuskie. Gdy Jan III Sobieski zbliżył się w swojej polityce do Austrii i oskarżył Morsztyna o zdradę stanu, poeta wyemigrował do Francjiw roku 1683, gdzie osiadł na swoich dobrach. Tam przyjął poddaństwo fransuskie i został sekretarzem Ludwika XIV (i to jeszcze gdy był podskarbim wielkim koronnym). Umarł w roku 1693.
Jan Andrzej Morsztyn urodził się w roku 1621 w okolicach Krakowa. Jego ojciec był zamożnym ziemianinem wyznania kalwińskiego. Rodzina korzeniami sięgała osiedlonego w XIV wieku na terenie Polski mieszczaństwa niemieckiego, lecz w tym czasie posiadała już polski tytuł szlachecki. W młodych latach studiował na uniwersytecie w Lejdzie oraz odbył wraz z bratem podróż po Włoszech i Francji. Po powrocie związał się z dworem rodziny Lubomirskich i dzięki jej protekcji uzyskał kontakty na dworze królewskim. W roku 1656 rozpoczął karierę na tym dworze jako sekretarz królewski, by w roku 1668 osiągnąć stanowisko podskarbiego wielkiego koronnego. W tym czasie brał udział w wielu misjach dyplomatycznych, m.in. jego podpis widnieje pod aktem pokojowym pokoju w Oliwie. W polityce reprezentował stronnictwo profrancuskie. Gdy Jan III Sobieski zbliżył się w swojej polityce do Austrii i oskarżył Morsztyna o zdradę stanu, poeta wyemigrował do Francjiw roku 1683, gdzie osiadł na swoich dobrach. Tam przyjął poddaństwo fransuskie i został sekretarzem Ludwika XIV (i to jeszcze gdy był podskarbim wielkim koronnym). Umarł w roku 1693.