Alfabet łaciński– alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych. Jest najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie – posługuje się nim ok. 35% ludzkości. Wywodzi się z systemu służącego do zapisu łaciny.
Alfabet łaciński:
Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara czyli do 46 r. p.n.e. włącznie.
Za początek ery rzymskiej (tzw. Ab Urbe Condita czyli od założenia miasta Rzym) uznano rok 753 p.n.e. (miało to wszakże znaczenie tylko dla obliczeń historycznych, Rzymianie zwykle nie oznaczali lat kolejnymi liczbami).
Alfabet łaciński składa się z 24 liter. Wymowa nie sprawia trudności, są jednak pewne róznice, na które należy zwrócić uwagę. Należy także pamiętać, że nie znamy właściwej wymowy Rzymian; różne narody wymawiają wyrazy łacińskie inaczej; obecnie jest tendencja, ażeby na podstawie badań uczonych ujednolicoć wymowę łaciny, zbliżyć ją jak najbardziej do wymowy Rzymian starożytnych.
Zauważamy brak znanych nam liter z alfabetu polskiego j i w. Zamiast spółgłoski j mamy w łacinie i, które występuje zarówno jako samogłoska i, np. imperator (wódz), jak też jako spółgłoska j, np. iuventus (młodość). W tym ostatnim wyrazie występuje litera v, którą czytamy jak w, np. Varsovia-czytaj: Warsowia.
Za czasów Cycerona było w użyciu 21 liter. Litery y, z wprowadzono nieco później (za Augusta) dla dokładnniejszego oddania wyrazów pochodzenia greckiego, jak np. zephyrus (wiatr zachodni); dlatego te litery znalazły się na końcu alfabetu. Rzymianie nie rozróżniali również w piśmie u i v, używając jednego znaku zarówno dla samogłoski, jak i spółgłoski.
Kalendarz rzymski - daty dzienne w kalendarzu rzymskim oznaczano według trzech stałych terminów, w każdym miesiącu: kalendy - przypadały na pierwszy dzień miesiąca, nony - w marcu, maju, lipcu i październiku przypadały na siódmy, a w pozostałych miesiącach na piąty dzień miesiąca, idy - w marcu, maju, lipcu i październiku piętnasty, w pozostałych miesiącach trzynasty dzień miesiąca. Podział miesiąca i rachuba czasu według kalend, non i id stosowane były także w średniowieczu.
Alfabet łaciński– alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych. Jest najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie – posługuje się nim ok. 35% ludzkości. Wywodzi się z systemu służącego do zapisu łaciny.
Alfabet łaciński:
Kalendarz rzymski - kalendarz typu księżycowego stosowany w Imperium rzymskim do reformy Juliusza Cezara czyli do 46 r. p.n.e. włącznie.
Za początek ery rzymskiej (tzw. Ab Urbe Condita czyli od założenia miasta Rzym) uznano rok 753 p.n.e. (miało to wszakże znaczenie tylko dla obliczeń historycznych, Rzymianie zwykle nie oznaczali lat kolejnymi liczbami).
Alfabet łaciński składa się z 24 liter. Wymowa nie sprawia trudności, są jednak pewne róznice, na które należy zwrócić uwagę. Należy także pamiętać, że nie znamy właściwej wymowy Rzymian; różne narody wymawiają wyrazy łacińskie inaczej; obecnie jest tendencja, ażeby na podstawie badań uczonych ujednolicoć wymowę łaciny, zbliżyć ją jak najbardziej do wymowy Rzymian starożytnych.
Zauważamy brak znanych nam liter z alfabetu polskiego j i w. Zamiast spółgłoski j mamy w łacinie i, które występuje zarówno jako samogłoska i, np. imperator (wódz), jak też jako spółgłoska j, np. iuventus (młodość). W tym ostatnim wyrazie występuje litera v, którą czytamy jak w, np. Varsovia-czytaj: Warsowia.
Za czasów Cycerona było w użyciu 21 liter. Litery y, z wprowadzono nieco później (za Augusta) dla dokładnniejszego oddania wyrazów pochodzenia greckiego, jak np. zephyrus (wiatr zachodni); dlatego te litery znalazły się na końcu alfabetu. Rzymianie nie rozróżniali również w piśmie u i v, używając jednego znaku zarówno dla samogłoski, jak i spółgłoski.
Kalendarz rzymski - daty dzienne w kalendarzu rzymskim oznaczano według trzech stałych terminów, w każdym miesiącu: kalendy - przypadały na pierwszy dzień miesiąca, nony - w marcu, maju, lipcu i październiku przypadały na siódmy, a w pozostałych miesiącach na piąty dzień miesiąca, idy - w marcu, maju, lipcu i październiku piętnasty, w pozostałych miesiącach trzynasty dzień miesiąca. Podział miesiąca i rachuba czasu według kalend, non i id stosowane były także w średniowieczu.