Pierwszy z rozmówców,szlachcic-pijanica jest typowym przykładem Sarmaty,mającym skłonność do hulaszczego życia,nadużywania akoholu i szukania okazji do napicia się wódki. Drugi - jest przykładem człowieka oświeconego,dla którego najwyższą wartość stanowi rozum.Śmiało można stwierdzić,że drugi bohater reprezentuje poglądy samego Ignacego Krasickiego.Wypowiedź jest monologiem oceniającym naganną postawę pijanicy,przez co nabiera charakteru dydaktycznego.
Satyra "Pijaństwo" jest krytyką wady narodowej Polaków.Ignacy Krasicki posłużył się ironią,aby wyrazić oświeceniowy stosunek do Sarmatów.Przytoczył przyczyny upijania się wymienione przez szlachcica,oraz różne formy usprawiedliwień (m.in.imieniny żony,lekarstwo na złe samopoczucie następnego dnia,,towarzystwo,konieczność przyjęcia gości,środek na dobre trawienie).
Autor nie pozostaje obojętny na zachowanie szlachty i dyskusje polityczne prowadzone pod wpływem alkoholu.Podkreśla,że alkohol jest bardzo częstym powodem waśni.W monologu oceniajacym wyraźnie widzimy krytykę pijaństwa i przyrównanie pijaka do zwierzęcia.Szlachcic oświecony zauważa,że człowiek pod wpływem alkoholu traci pamięć,świadomość,a więc rozum,który był tak istotną wartością.
Utwór kończy się smutna puentą - pijanica grzecznie wysłuchuje opinii rozmówcy na temat konsekwencji alkoholizmu,ale zamiast obiecać poprawę,żegnając się oświadcza: Napiję się wódki.
Pierwszy z rozmówców,szlachcic-pijanica jest typowym przykładem Sarmaty,mającym skłonność do hulaszczego życia,nadużywania akoholu i szukania okazji do napicia się wódki. Drugi - jest przykładem człowieka oświeconego,dla którego najwyższą wartość stanowi rozum.Śmiało można stwierdzić,że drugi bohater reprezentuje poglądy samego Ignacego Krasickiego.Wypowiedź jest monologiem oceniającym naganną postawę pijanicy,przez co nabiera charakteru dydaktycznego.
Satyra "Pijaństwo" jest krytyką wady narodowej Polaków.Ignacy Krasicki posłużył się ironią,aby wyrazić oświeceniowy stosunek do Sarmatów.Przytoczył przyczyny upijania się wymienione przez szlachcica,oraz różne formy usprawiedliwień (m.in.imieniny żony,lekarstwo na złe samopoczucie następnego dnia,,towarzystwo,konieczność przyjęcia gości,środek na dobre trawienie).
Autor nie pozostaje obojętny na zachowanie szlachty i dyskusje polityczne prowadzone pod wpływem alkoholu.Podkreśla,że alkohol jest bardzo częstym powodem waśni.W monologu oceniajacym wyraźnie widzimy krytykę pijaństwa i przyrównanie pijaka do zwierzęcia.Szlachcic oświecony zauważa,że człowiek pod wpływem alkoholu traci pamięć,świadomość,a więc rozum,który był tak istotną wartością.
Utwór kończy się smutna puentą - pijanica grzecznie wysłuchuje opinii rozmówcy na temat konsekwencji alkoholizmu,ale zamiast obiecać poprawę,żegnając się oświadcza: Napiję się wódki.