tragedią napisaną przez Sofoklesa z roku 442 p.n.e.. Nazywana jest tragedią władzy i klasyfikowana jako chronologicznie ostatnia z cyklu trzech tragedii tebańskich (Król Edyp, Edyp w Kolonie, Antygona) opartych na mitach o tebańskim rodzie Labdakidów.Po śmierci Edypa jego dwaj synowie Polinejkes i Eteokles dzielą się władzą. Jednak wbrew umowie zawartej między nimi Eteokles po roku rządów nie przekazać tronu bratu.W wyniku czego Polinejkes sprowadza obce wojska, aby odzyskać tron. Między braćmi rozpoczęła się bratobójcza walka o władzę, w której obaj giną. Władcą zostaje Kreon ich stryj .Uznał on Polinejkesa za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Natomiast Eteoklesowi zostaje wyprawiony bardzo uroczysty pogrzeb. Natomiast Antygona, siostra Eteoklesa i Polinejkesa przeciwstawia się rozkazowi Kreona i wbrew wszelkim zakazom chowa godnie zwłoki Polinejkesa. Przeciwstawieniem Antygony - symbolu buntu, śmiałości i odwagi, jest jej siostra - Ismena, która jest uosobieniem łagodności i pokory. Pochowanie przez Antygone brata powoduje ciąg tragicznych zdarzeń.Kreon skazuje Antygone na śmierć . Na wieść o tym jego syn Hajmon, który jest narzeczonym Antygony, jak i żona Kreona, Eurydyka popełniają samobójstwo. Kreon choć ma władze, traci sobie najbliższe i ukochane zostaje sam z poczuciem winy i bólem w sercu. Właśnie ten ból po stracie najbliższych staje się to dla niego największą karą. Sofokles posługując się tymi dwoma postaciami, kreśli odwieczny konflikt romantyzmu, idealizmu i buntu z racjonalizmem, pragmatyzmem i pokorą.
tragedią napisaną przez Sofoklesa z roku 442 p.n.e.. Nazywana jest tragedią władzy i
klasyfikowana jako chronologicznie ostatnia z cyklu trzech tragedii tebańskich
(Król
Edyp, Edyp w Kolonie, Antygona) opartych na
mitach o tebańskim rodzie Labdakidów.Po śmierci Edypa jego dwaj synowie Polinejkes
i Eteokles dzielą
się władzą. Jednak wbrew umowie zawartej między nimi Eteokles po roku rządów
nie przekazać tronu bratu.W wyniku czego Polinejkes sprowadza obce wojska, aby odzyskać
tron. Między braćmi rozpoczęła się bratobójcza walka o władzę, w której obaj giną.
Władcą zostaje Kreon
ich stryj .Uznał on Polinejkesa za zdrajcę i wydał zakaz grzebania jego zwłok. Natomiast
Eteoklesowi zostaje wyprawiony bardzo uroczysty pogrzeb. Natomiast
Antygona, siostra Eteoklesa i
Polinejkesa przeciwstawia się rozkazowi Kreona i wbrew wszelkim zakazom chowa godnie
zwłoki Polinejkesa. Przeciwstawieniem Antygony - symbolu buntu, śmiałości i
odwagi, jest jej siostra - Ismena, która jest uosobieniem łagodności i pokory. Pochowanie
przez Antygone brata powoduje ciąg tragicznych zdarzeń.Kreon skazuje Antygone na śmierć . Na wieść o tym jego syn Hajmon, który jest
narzeczonym Antygony, jak i żona Kreona, Eurydyka
popełniają samobójstwo. Kreon choć ma władze, traci sobie najbliższe i ukochane
zostaje sam z poczuciem winy i bólem w sercu. Właśnie ten ból po stracie najbliższych
staje się to dla niego największą karą. Sofokles posługując się tymi dwoma
postaciami, kreśli odwieczny konflikt romantyzmu, idealizmu i buntu z
racjonalizmem, pragmatyzmem i pokorą.