fantastyka naukowa, odmiana prozy narracyjnej, w której świat przedstawiony umieszczony jest w przyszłości w stosunku do czasu napisania utworu i oparty na naukowych prognozach, dotyczących przyszłego rozwoju techniki i cywilizacji.
To zbliża ją do utopii (lub antyutopii), choć science fiction nie ma charakteru postulatywnego. W sposobach opowiadania przypomina powieść realistyczną, operuje rozbudowaną fabułą, wątki fantastyczne i baśniowe zastępuje fantazją techniczną i naukową. Najczęstsze motywy to podróże kosmiczne, odmienne światy, nowe wynalazki, rzadziej przemiany psychiczne i przeżycia bohaterów. Szczególną rolę w kreowaniu świata przedstawionego tych utworów odgrywa język - opowiadając o nowych światach i wynalazkach musi tworzyć nazwy dla nieistniejących maszyn, urządzeń i instytucji.
Science fiction jest najczęściej literaturą popularną, rozrywkową, niekiedy jednak jej twórcy podejmują również współczesną problematykę filozoficzną, naukową i społeczną (powieści S. Lema, braci Strugackich). Jako osobny rodzaj twórczości rozwinęła się w XX w. Wśród prekursorów wymieniany jest J. Verne i G. Wells, a w Polsce J. Żuławski (Na srebrnym globie).
fantastyka naukowa, odmiana prozy narracyjnej, w której świat przedstawiony umieszczony jest w przyszłości w stosunku do czasu napisania utworu i oparty na naukowych prognozach, dotyczących przyszłego rozwoju techniki i cywilizacji.
To zbliża ją do utopii (lub antyutopii), choć science fiction nie ma charakteru postulatywnego. W sposobach opowiadania przypomina powieść realistyczną, operuje rozbudowaną fabułą, wątki fantastyczne i baśniowe zastępuje fantazją techniczną i naukową. Najczęstsze motywy to podróże kosmiczne, odmienne światy, nowe wynalazki, rzadziej przemiany psychiczne i przeżycia bohaterów. Szczególną rolę w kreowaniu świata przedstawionego tych utworów odgrywa język - opowiadając o nowych światach i wynalazkach musi tworzyć nazwy dla nieistniejących maszyn, urządzeń i instytucji.
fantastyka naukowa, odmiana prozy narracyjnej, w której świat przedstawiony umieszczony jest w przyszłości w stosunku do czasu napisania utworu i oparty na naukowych prognozach, dotyczących przyszłego rozwoju techniki i cywilizacji.
To zbliża ją do utopii (lub antyutopii), choć science fiction nie ma charakteru postulatywnego. W sposobach opowiadania przypomina powieść realistyczną, operuje rozbudowaną fabułą, wątki fantastyczne i baśniowe zastępuje fantazją techniczną i naukową. Najczęstsze motywy to podróże kosmiczne, odmienne światy, nowe wynalazki, rzadziej przemiany psychiczne i przeżycia bohaterów. Szczególną rolę w kreowaniu świata przedstawionego tych utworów odgrywa język - opowiadając o nowych światach i wynalazkach musi tworzyć nazwy dla nieistniejących maszyn, urządzeń i instytucji.
Science fiction jest najczęściej literaturą popularną, rozrywkową, niekiedy jednak jej twórcy podejmują również współczesną problematykę filozoficzną, naukową i społeczną (powieści S. Lema, braci Strugackich). Jako osobny rodzaj twórczości rozwinęła się w XX w. Wśród prekursorów wymieniany jest J. Verne i G. Wells, a w Polsce J. Żuławski (Na srebrnym globie).
Pozdrawiam : )
fantastyka naukowa, odmiana prozy narracyjnej, w której świat przedstawiony umieszczony jest w przyszłości w stosunku do czasu napisania utworu i oparty na naukowych prognozach, dotyczących przyszłego rozwoju techniki i cywilizacji.
To zbliża ją do utopii (lub antyutopii), choć science fiction nie ma charakteru postulatywnego. W sposobach opowiadania przypomina powieść realistyczną, operuje rozbudowaną fabułą, wątki fantastyczne i baśniowe zastępuje fantazją techniczną i naukową. Najczęstsze motywy to podróże kosmiczne, odmienne światy, nowe wynalazki, rzadziej przemiany psychiczne i przeżycia bohaterów. Szczególną rolę w kreowaniu świata przedstawionego tych utworów odgrywa język - opowiadając o nowych światach i wynalazkach musi tworzyć nazwy dla nieistniejących maszyn, urządzeń i instytucji.