POPIELATY MIŚ - TORBACZ Po raz pierwszy zaczęto mówić o Koali w 1798r. Jego opis znajduje się w dzienniku z wyprawy w Góry Błękitne, w Australii anonimowego podróżnika. Autor pisał, że znalazł w górach zwierzę przypominające amerykańskiego leniwca. Wówczas odkrycie przeszło niezauważone. W 1803r “Sydney Gazette” opublikowała pierwszy opis Koali autorstwa podróżnika Bralierra, który spotkał w Górach Błękitnych samice z dwójką młodych. Nazwę Phascolarctos Cinereus nadał Koali zoolog niemiecki Goldfuss. Oznacza ona “niedźwiedź-torbacz”. Nazwa potoczna pochodzi od słowa “kullawine”, które w języku aborygenów oznacza “nie pije”.
KOALA W fOLKLORZE ABORYGENÓW Fauna i flora odgrywają ważną rolę w życie australijskich aborygenów. Krąży wiele legend o Koali. Najważniejsza z nich mówi o tym, dlaczego Koala zawsze traktowany jest z szacunkiem. Otóż, po śmierci rodziców, małym chłopcem zaopiekowali się współplemieńcy. Byli jednak dla niego bardzo źli, nie pozwalali mu jeść ani pić wody. Chłopiec skazany był na jedzenie liści eukaliptusa, ale ciągle chciało mu się pić. Któregoś dnia, gdy całe plemię wyruszyło na polowanie młody chłopiec został w wiosce i wypił tyle wody ile mógł, a z resztą ukrył się na drzewie, po czym zaśpiewał magiczną pieśń i drzewo wzniosło się ponad wszystkie inne. Po powrocie myśliwi z wściekłością zauważyli, że chłopiec i cała woda są w niedostępnym miejscu. Zaczęli przepraszać chłopca i prosić go, aby zszedł, obiecali, że będą dla niego dobrzy. Naiwne dziecko zeszło z drzewa a współplemieńcy zaczęli bić go pałkami i kamieniami. Wtedy stała się dziwna rzecz. Ciało chłopca zmniejszyło się, zmężniało i pokryło futrem – zamienił się w koalę i zniknął w koronach drzew. Od tej pory aborygeni szanują koalę i boją się go. Nie mają prawa łamać jego kości ani robić ubrań z jego futra. Wierzą, że w przeciwnym wypadku cała woda z ich terenu może zniknąć.
FUTRO KOALI W XIXw. żyły miliony Koali, jednak na początku XXw. gatunkowi groziło wyginięcie. Koala były zabijane dla swego cennego, jedwabistego futra o pięknym kolorze. Okres intensywnego tępienia koali rozpoczął się w latach 60-tych XIXw. Pod koniec wieku 10-30tys. skór corocznie sprzedawano w Londynie. W następnych latach polowano jeszcze intensywniej. W 1924r dwa miliony skór wyeksportowano z Australii. Najwcześniej zakazano polowania w stanie Wiktoria, już w 1898r. W 1906r Koala został objęty ochroną w Queensland. Mimo to kłusownicy polowali na Koale i sprzedawali ich skóry jako, skóry wombata, innego, licznie występującego torbacza. W Queensland koale były spychane na małe tereny, przez co czyniły duże szkody w drzewostanie. Pozorny wzrost populacji spowodował ponowne zezwolenie na odstrzał w 1920r. W 1927r zabroniono eksportu skór, co zakończyło erę tępienia koali.
KOALA HODOWANY W NIEWOLI Koala jest zwierzęciem łatwym do oswojenia. Przyzwyczaja się do człowieka, nie chce zostawać sam, lubi pieszczoty. Wszyscy Australijczycy znają historię Teddego – koali, który przemierzył Australię. Teddy w wieku 3 miesięcy została przywieziona na farmę Faulknerów, w Queensland. Przez pierwsze noce bezustannie płakała. Przestała płakać dopiero, gdy Faulknerowie dali jej poduszkę obleczoną skórą koali, którą Teddy traktowała jak zastępczą matkę. Na początku podawano jej mleko, które piła jak mały kot. Później zaczęto karmić ją eukaliptusami. Teddy przeżyła 12 lat i jest najstarszą Koalą wyhodowaną w niewoli. Jadała eukaliptusy, mleko w niewielkich ilościach, oraz cukierki miętowe. Dzisiaj osobą prywatnym nie wolno hodować w domu Koali. Czasem młode Koala umierają, choć wydają się być zdrowe. Przyczyną tego jest często podawanie im nieodpowiednich liści eukaliptusa, np. zbyt młodych, które zawierają wiele substancji toksycznych.
EPIDEMIA ZAGRAŻAJĄCA PRZETRWANIU KOALI W latach osiemdziesiątych poważna epidemia zaczęła zagrażać przetrwaniu Koali. Powstała wtedy piosenka “Goodbye Brinky Bill”, mająca uczulić opinie publiczną na możliwość wyginięcia tego gatunku, w skutego choroby zakaźnej – chlamydiozy. Chorobę wywołuje bardzo zaraźliwy drobnoustrój – chlamydia. Przenosi się głównie drogą płciową i atakuje błony śluzowe oczu, pęcherza oraz dróg oddechowych. Zwierze może umrzeć na zapalenie płuc, oślepnąć, lub stać się bezpłodne. Jedyny antybiotyk wykazujący obecnie skuteczność w walce z chorobą zabija także drobnoustroje w przewodzie pokarmowych uniemożliwiając trawienie liści eukaliptusa. Trwają badania nad lekiem, który można by podawać koalą, a epidemia rozprzestrzenia się. W rezerwacie Filipa około 90% populacji jest zarażona. W normalnych warunkach 60-70% dorosłych samic rodzi jedno młode w roku. Na skutek epidemii liczba ta spadła do 12%.
AKTUALNA SYTUACJA KOALI Dziś koala jest skutecznie chroniony prawnie. W stanach Queensland i Wiktoria jest gatunkiem objętym ochroną. Chociaż nie poluje się już na koala, zagrożeniem dla nich jest wycinanie lasów eukaliptusowych, czyli niszczenie ich naturalnego środowiska. Największa część populacji żyje w rezerwatach lub wysepkach leśnych, o ograniczonej powierzchni. Jeżeli więc koali jest zbyt wiele nie mogą emigrować na inne terytoria w poszukiwaniu pożywienia. Te izolowane populacje wymagają stałego nadzoru. Czasem konieczne jest przeniesienie części koali w inne miejsce. Są wówczas wyłapywane i przewożone. Największe wyizolowane siedliska koali to wyspy Filipa i French należące do stanu Wiktoria. Koala rozmnożyły się tam do takiego stopnia, że zaczęły zagrażać własnemu środowisku. Ponieważ bardzo długo zakazywano eksportu koali z Australii bardzo żadko spotyka się nawet małe populacje poza tym kontynentem. Niewielka grupa koali znajduje się w ogrodzie zoologicznym w San Diego, w Kaliforni. W 1915 roku osadzono tam ich niewielką kolonię. Od 1980r zezwolono na import koala do innych krajów jednak z bardzo ścisłymi ograniczeniami. Od 1984 roku do Japonii, gdzie koala jest bardzo popularny trafiło tylko 10 osobników. Każde przybycie koali wiąże się z manifestacjami ulicznymi, festynami itp.
KOALA I CZŁOWIEK
POPIELATY MIŚ - TORBACZ
Po raz pierwszy zaczęto mówić o Koali w 1798r. Jego opis znajduje się w dzienniku z wyprawy w Góry Błękitne, w Australii anonimowego podróżnika. Autor pisał, że znalazł w górach zwierzę przypominające amerykańskiego leniwca. Wówczas odkrycie przeszło niezauważone. W 1803r “Sydney Gazette” opublikowała pierwszy opis Koali autorstwa podróżnika Bralierra, który spotkał w Górach Błękitnych samice z dwójką młodych. Nazwę Phascolarctos Cinereus nadał Koali zoolog niemiecki Goldfuss. Oznacza ona “niedźwiedź-torbacz”. Nazwa potoczna pochodzi od słowa “kullawine”, które w języku aborygenów oznacza “nie pije”.
KOALA W fOLKLORZE ABORYGENÓW
Fauna i flora odgrywają ważną rolę w życie australijskich aborygenów. Krąży wiele legend o Koali. Najważniejsza z nich mówi o tym, dlaczego Koala zawsze traktowany jest z szacunkiem. Otóż, po śmierci rodziców, małym chłopcem zaopiekowali się współplemieńcy. Byli jednak dla niego bardzo źli, nie pozwalali mu jeść ani pić wody. Chłopiec skazany był na jedzenie liści eukaliptusa, ale ciągle chciało mu się pić. Któregoś dnia, gdy całe plemię wyruszyło na polowanie młody chłopiec został w wiosce i wypił tyle wody ile mógł, a z resztą ukrył się na drzewie, po czym zaśpiewał magiczną pieśń i drzewo wzniosło się ponad wszystkie inne. Po powrocie myśliwi z wściekłością zauważyli, że chłopiec i cała woda są w niedostępnym miejscu. Zaczęli przepraszać chłopca i prosić go, aby zszedł, obiecali, że będą dla niego dobrzy. Naiwne dziecko zeszło z drzewa a współplemieńcy zaczęli bić go pałkami i kamieniami. Wtedy stała się dziwna rzecz. Ciało chłopca zmniejszyło się, zmężniało i pokryło futrem – zamienił się w koalę i zniknął w koronach drzew. Od tej pory aborygeni szanują koalę i boją się go. Nie mają prawa łamać jego kości ani robić ubrań z jego futra. Wierzą, że w przeciwnym wypadku cała woda z ich terenu może zniknąć.
FUTRO KOALI
W XIXw. żyły miliony Koali, jednak na początku XXw. gatunkowi groziło wyginięcie. Koala były zabijane dla swego cennego, jedwabistego futra o pięknym kolorze. Okres intensywnego tępienia koali rozpoczął się w latach 60-tych XIXw. Pod koniec wieku 10-30tys. skór corocznie sprzedawano w Londynie. W następnych latach polowano jeszcze intensywniej. W 1924r dwa miliony skór wyeksportowano z Australii. Najwcześniej zakazano polowania w stanie Wiktoria, już w 1898r. W 1906r Koala został objęty ochroną w Queensland. Mimo to kłusownicy polowali na Koale i sprzedawali ich skóry jako, skóry wombata, innego, licznie występującego torbacza. W Queensland koale były spychane na małe tereny, przez co czyniły duże szkody w drzewostanie. Pozorny wzrost populacji spowodował ponowne zezwolenie na odstrzał w 1920r. W 1927r zabroniono eksportu skór, co zakończyło erę tępienia koali.
KOALA HODOWANY W NIEWOLI
Koala jest zwierzęciem łatwym do oswojenia. Przyzwyczaja się do człowieka, nie chce zostawać sam, lubi pieszczoty. Wszyscy Australijczycy znają historię Teddego – koali, który przemierzył Australię. Teddy w wieku 3 miesięcy została przywieziona na farmę Faulknerów, w Queensland. Przez pierwsze noce bezustannie płakała. Przestała płakać dopiero, gdy Faulknerowie dali jej poduszkę obleczoną skórą koali, którą Teddy traktowała jak zastępczą matkę. Na początku podawano jej mleko, które piła jak mały kot. Później zaczęto karmić ją eukaliptusami. Teddy przeżyła 12 lat i jest najstarszą Koalą wyhodowaną w niewoli. Jadała eukaliptusy, mleko w niewielkich ilościach, oraz cukierki miętowe.
Dzisiaj osobą prywatnym nie wolno hodować w domu Koali. Czasem młode Koala umierają, choć wydają się być zdrowe. Przyczyną tego jest często podawanie im nieodpowiednich liści eukaliptusa, np. zbyt młodych, które zawierają wiele substancji toksycznych.
EPIDEMIA ZAGRAŻAJĄCA PRZETRWANIU KOALI
W latach osiemdziesiątych poważna epidemia zaczęła zagrażać przetrwaniu Koali. Powstała wtedy piosenka “Goodbye Brinky Bill”, mająca uczulić opinie publiczną na możliwość wyginięcia tego gatunku, w skutego choroby zakaźnej – chlamydiozy. Chorobę wywołuje bardzo zaraźliwy drobnoustrój – chlamydia. Przenosi się głównie drogą płciową i atakuje błony śluzowe oczu, pęcherza oraz dróg oddechowych. Zwierze może umrzeć na zapalenie płuc, oślepnąć, lub stać się bezpłodne. Jedyny antybiotyk wykazujący obecnie skuteczność w walce z chorobą zabija także drobnoustroje w przewodzie pokarmowych uniemożliwiając trawienie liści eukaliptusa. Trwają badania nad lekiem, który można by podawać koalą, a epidemia rozprzestrzenia się. W rezerwacie Filipa około 90% populacji jest zarażona. W normalnych warunkach 60-70% dorosłych samic rodzi jedno młode w roku. Na skutek epidemii liczba ta spadła do 12%.
AKTUALNA SYTUACJA KOALI
Dziś koala jest skutecznie chroniony prawnie. W stanach Queensland i Wiktoria jest gatunkiem objętym ochroną. Chociaż nie poluje się już na koala, zagrożeniem dla nich jest wycinanie lasów eukaliptusowych, czyli niszczenie ich naturalnego środowiska. Największa część populacji żyje w rezerwatach lub wysepkach leśnych, o ograniczonej powierzchni. Jeżeli więc koali jest zbyt wiele nie mogą emigrować na inne terytoria w poszukiwaniu pożywienia. Te izolowane populacje wymagają stałego nadzoru. Czasem konieczne jest przeniesienie części koali w inne miejsce. Są wówczas wyłapywane i przewożone. Największe wyizolowane siedliska koali to wyspy Filipa i French należące do stanu Wiktoria. Koala rozmnożyły się tam do takiego stopnia, że zaczęły zagrażać własnemu środowisku. Ponieważ bardzo długo zakazywano eksportu koali z Australii bardzo żadko spotyka się nawet małe populacje poza tym kontynentem. Niewielka grupa koali znajduje się w ogrodzie zoologicznym w San Diego, w Kaliforni. W 1915 roku osadzono tam ich niewielką kolonię. Od 1980r zezwolono na import koala do innych krajów jednak z bardzo ścisłymi ograniczeniami. Od 1984 roku do Japonii, gdzie koala jest bardzo popularny trafiło tylko 10 osobników. Każde przybycie koali wiąże się z manifestacjami ulicznymi, festynami itp.
Proszę bardzo :)