Do opadów atmosferycznych zaliczamy: Śnieg, mżawkę, deszcz, grad oraz krupy. Poziom opadów liczy się w mm lub l/m2 (milimetrach lub litrach na metr kwadratowy). Przyczyny opadów są bardzo różne. Wyróżnia się trzy grupy: -opady frontowe- gdy się masy powietrza 'spotkają' się ze sobą -opady orograficzne- są one 'wymuszane' na przepływ nad górami -opady konwekcyjne- jest to tworzenie się warstwy niskiego ciśnienia przy powierzchni ziemi spowodowanym przez unoszenie się nagrzanego powietrza. Czas trwania opadów również nie jest jednakowy. Są: -opady ciągłe- trwające nie mniej niż godzinę -opady przelotne- nagle się pojawiają jak i nagle znikają -opady z przerwami- nawet gdy przez chwilę nie pada, to i tak niebo jest częściowo, lub nawet całkiem zachmurzone. Strefy opadów: -równikowa- z dużą ilością opadów. Stąd nazwa Wilgotne lasy równikowe. Suma rocznych opadów to ponad 2000-3000 mm. -zwrotnikowa- bywają miesiące bezopadowe. Opady są tu nie wielkie, a niektóre tereny to pustynie. -monsunowa- występują tu opady do nawet 12000 mm -śródziemnomorska- opady są tu głównie w zimie i na jesień, do ponad 1000 mm -umiarkowana- najwięcej opadów deszczu lecie, a najmniej w zimie -umiarkowana(typ morski)- Tu albo występują głównie opady zimowe, lub są rozmieszczone przez cały rok -polarna- o niewielkiej sumie opadów, nawet poniżej 250 mm.
Mam nadzieję, że pomogłam . ;)
0 votes Thanks 0
Pysia121222
Drzewa pokryte śniegiem Śnieg tworzy pokrywę śnieżną Śnieżny puch na cienkiej gałązce
Opad atmosferyczny w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną o niewielkiej gęstości także zwaną śniegiem.
Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje, tworząc kryształy lodu.
Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki.
Większość kryształków śniegu jest płaska i ma po sześć, w przybliżeniu identycznych, ramion. W zależności od temperatury, wilgotności i ciśnienia powietrza, powstają jednak również inne formy, takie jak kolumny, igły, płytki i grudki. Struktura ich wynika z procesu powstawania, który zaczyna się od kondensacji lodu na cząstce pyłu. Początkowo powstaje sześciokątny płaski kryształ o wielkości ułamka milimetra. W temperaturach między -1 °C a -3 °C oraz między -10 °C a -20 °C warunki bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na krawędziach i na krysztale wyrasta sześć ramion. W temperaturach między -5 °C a -10 °C oraz poniżej -20 °C bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na powierzchniach, a wtedy kryształ rośnie w pionie i przyjmuje kształt igły. W przypadkowych miejscach igły rozpoczyna się krystalizacja nowej igły, tworzącej z wyjściową kąt 60°. Pozostałe kształty powstają, gdy w czasie wzrostu kryształu warunki zmienią się w którąś stronę.
Kryształki śniegu są prawie idealnie symetryczne, choć większość ma łatwe do zauważenia nieregularności. Na zdjęciach częściej przedstawia się te najbardziej symetryczne, ze względu na ich urodę. Przyczyna, dla których sześć niezależnie rosnących ramion kryształu przyjmuje identyczny kształt, a jednocześnie żadne dwa kryształki nie są identyczne, nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Badania pokazują, że proces rośnięcia jest bardzo wrażliwy na niewielkie zmiany temperatury i wilgotności. Każdy kryształek poruszając się wewnątrz chmury przechodzi przez unikalne zmiany tych czynników, dlatego kształt każdego jest inny. Jednocześnie sześć ramion kryształu podróżuje razem, więc natrafia na identyczne warunki i rośnie identycznie.
Istnieje przekonanie, że nie istnieją dwa identyczne płatki śniegu. Faktycznie w przypadku każdego makroskopowego obiektu jest niesłychanie mało prawdopodobne żeby istniały we Wszechświecie jego dwie kopie identyczne na poziomie molekularnym. W praktyce łatwość zauważania nawet niewielkich różnic w symetrycznej strukturze kryształków śniegu sprawia, że jest mało prawdopodobne znalezienie dwóch kryształków, dla których różnice nie byłyby widoczne gołym okiem
Do opadów atmosferycznych zaliczamy: Śnieg, mżawkę, deszcz, grad oraz krupy. Poziom opadów liczy się w mm lub l/m2 (milimetrach lub litrach na metr kwadratowy).
Przyczyny opadów są bardzo różne. Wyróżnia się trzy grupy:
-opady frontowe- gdy się masy powietrza 'spotkają' się ze sobą
-opady orograficzne- są one 'wymuszane' na przepływ nad górami
-opady konwekcyjne- jest to tworzenie się warstwy niskiego ciśnienia przy powierzchni ziemi spowodowanym przez unoszenie się nagrzanego powietrza.
Czas trwania opadów również nie jest jednakowy. Są:
-opady ciągłe- trwające nie mniej niż godzinę
-opady przelotne- nagle się pojawiają jak i nagle znikają
-opady z przerwami- nawet gdy przez chwilę nie pada, to i tak niebo jest częściowo, lub nawet całkiem zachmurzone.
Strefy opadów:
-równikowa- z dużą ilością opadów. Stąd nazwa Wilgotne lasy równikowe. Suma rocznych opadów to ponad 2000-3000 mm.
-zwrotnikowa- bywają miesiące bezopadowe. Opady są tu nie wielkie, a niektóre tereny to pustynie.
-monsunowa- występują tu opady do nawet 12000 mm
-śródziemnomorska- opady są tu głównie w zimie i na jesień, do ponad 1000 mm
-umiarkowana- najwięcej opadów deszczu lecie, a najmniej w zimie
-umiarkowana(typ morski)- Tu albo występują głównie opady zimowe, lub są rozmieszczone przez cały rok
-polarna- o niewielkiej sumie opadów, nawet poniżej 250 mm.
Mam nadzieję, że pomogłam . ;)
Opad atmosferyczny w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną o niewielkiej gęstości także zwaną śniegiem.
Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje, tworząc kryształy lodu.
Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki.
Większość kryształków śniegu jest płaska i ma po sześć, w przybliżeniu identycznych, ramion. W zależności od temperatury, wilgotności i ciśnienia powietrza, powstają jednak również inne formy, takie jak kolumny, igły, płytki i grudki. Struktura ich wynika z procesu powstawania, który zaczyna się od kondensacji lodu na cząstce pyłu. Początkowo powstaje sześciokątny płaski kryształ o wielkości ułamka milimetra. W temperaturach między -1 °C a -3 °C oraz między -10 °C a -20 °C warunki bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na krawędziach i na krysztale wyrasta sześć ramion. W temperaturach między -5 °C a -10 °C oraz poniżej -20 °C bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na powierzchniach, a wtedy kryształ rośnie w pionie i przyjmuje kształt igły. W przypadkowych miejscach igły rozpoczyna się krystalizacja nowej igły, tworzącej z wyjściową kąt 60°. Pozostałe kształty powstają, gdy w czasie wzrostu kryształu warunki zmienią się w którąś stronę.
Kryształki śniegu są prawie idealnie symetryczne, choć większość ma łatwe do zauważenia nieregularności. Na zdjęciach częściej przedstawia się te najbardziej symetryczne, ze względu na ich urodę. Przyczyna, dla których sześć niezależnie rosnących ramion kryształu przyjmuje identyczny kształt, a jednocześnie żadne dwa kryształki nie są identyczne, nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Badania pokazują, że proces rośnięcia jest bardzo wrażliwy na niewielkie zmiany temperatury i wilgotności. Każdy kryształek poruszając się wewnątrz chmury przechodzi przez unikalne zmiany tych czynników, dlatego kształt każdego jest inny. Jednocześnie sześć ramion kryształu podróżuje razem, więc natrafia na identyczne warunki i rośnie identycznie.
Istnieje przekonanie, że nie istnieją dwa identyczne płatki śniegu. Faktycznie w przypadku każdego makroskopowego obiektu jest niesłychanie mało prawdopodobne żeby istniały we Wszechświecie jego dwie kopie identyczne na poziomie molekularnym. W praktyce łatwość zauważania nawet niewielkich różnic w symetrycznej strukturze kryształków śniegu sprawia, że jest mało prawdopodobne znalezienie dwóch kryształków, dla których różnice nie byłyby widoczne gołym okiem