Legenda "O srebrnopiórym orle i radomskim grodzie", czyli jak powstała nazwa miasta Radom ....
Miasto Radom - jak powstało
Najstarsze ślady pobytu grup ludzkich nad Mleczną pochodzą z końca starszej epoki kamienia (ok. 10 000 lat p.n.e.). Są to pozostałości pracowni obróbki krzemienia. W granicach Radomia archeolodzy odkryli ponad sto miejsc, w których dawni mieszkańcy zostawili dowody swojej działalności: resztki naczyń, narzędzia, broń, ozdoby, rozwaliska osiedli i cmentarzy. Pochodzą one z młodszej epoki kamienia, epoki brązu i początków epoki żelaza.
O Radomiu i jego historii możemy mówić dopiero od okresu wczesnośredniowiecznego. W VIII-IX w. w dolinie rzeki Mlecznej istnieje osada typu wiejskiego. W drugiej połowie X w. powstaje gród warowny z dwoma pierścieniami wałów i fosą. Z czasem pełni on rolę grodu kasztelańskiego. Pierwsza wzmianka pisana o Radomiu znajduje się w bulli papieża Hadriana IV z 1155 roku. Nazwa „Radom” wywodzi się na ogół od imienia Radomir lub plemienia Radomierzan.
Legenda
Z miastem wiąże się legenda "O srebrnopiórym orle i radomskim grodzie", która mówi o wędrującym młodzieńcu, który chcąc zaspokoić swój głód doszedł do urokliwej, zaklętej wioski. Otaczająca go przyroda była tak niezwykła, że wydawało mu się jakby chciała o czymś powiedzieć. Młodzieniec wypowiedział wówczas znamienne słowa: "Rad dom bym tutaj zbudował", które sprawiły, że zaklęcie przestało działać. Tamtejsi mieszkańcy z radością przyjęli do siebie chłopca, zaś na cześć owej sytuacji powstał tam gród o nazwie „Radom”, który dał nazwę miastu.
Inna legenda głosi, że nazwa miasta zaczerpnięta została od plemienia Radomierzan bądź też pochodzi od imienia Radomir.
Jednak historycy doszukują się w tym miejscu pierwszych śladów ludzkości już około 10 tysięcy lat przed naszą erą. Odnaleziono tam pozostałości i ślady po pracowniach obróbki krzemienia. Badania archeologiczne wskazują natomiast, że w okolicach Radomia znajdowało się nawet 100 miejsc, gdzie mieszkali ludzie. Świadczą o tym znalezione w tych miejscach naczynia, cmentarze, ozdoby, broń czy narzędzia. Przedmioty te sięgają czasów epoki kamienia, brązu oraz żelaza.
Warto wiedzieć:
Według legendy "O srebrnopiórym orle i radomskim grodzie" , która mówi, o tym, że kiedyś, bardzo dawno temu pewien młodzieniec trafił niesiony głodem do pięknej, zaklętej wioski. Drzewa, krzewy i rzeka szumiały jakby chcąc coś mu powiedzieć. Oczarowany tym pięknem wypowiedział "Rad dom bym tutaj zbudował". To odczarowało wioskę. Jej mieszkańcy ugościli młodzieńca, a na tamtym miejscu wybudowano gród "Radom".
W rzeczywistości Radom brzmiał pierwotnie Radom' (z miękkim m' – stąd dopełniacz: Radomia) i był przymiotnikiem dzierżawczym od imienia Radom (dopełniacz: Radoma), które to imię jest skrótem od imienia Radomir. Czyli Radom' oznaczał "gród [należący do] Radoma" – tak jak Poznań to "gród [należący do] Poznana"
Inna wersja etymologii nazwy Radom mówi, że nazwa ta pochodzi po prostu od rad (szlacheckich?), które tu się zbierały. Według Rosponda (1984) nazwa Radomia pochodzi od imienia Radzimir / Radomir w skrócie Radom. Warto wiedzieć, że wiele polskich osad, miast ma nazwy od imienia założyciela, albo właściciela?
Rozwój Radomia:
Pierwsze ślady siedlisk ludzkich na terenie dzisiejszego Radomia pochodzą z przełomu mezolitu i neolitu (środkowej i młodszej epoki kamienia) i są datowane na 8000 do 4400 lat przed naszą erą. Odnalezione na terenie obecnego miasta i terenów przyległych pozostałości mają charakter tymczasowych siedlisk zakładanych przez prowadzące koczowniczy tryb życia grupy ludzi. Liczne znaleziska archeologiczne, głównie cmentarzyska, potwierdzają obecność ludzką na tych terenach także w późniejszych epokach brązu, kultury trzcinieckiej i łużyckiej, oraz przeworskiej (epoka żelaza). Jednak początki osadnictwa na terenie dzisiejszego Radomia datuje się na VIII wiek od momentu powstania w dolinie rzeki Mlecznej osady. Z biegiem lat liczba mieszkańców zwiększała się, Radom nabierał znaczenia, i tak.
1564 - W Radomiu mieszkało już 1 800 mieszkańców 1763 – Radom liczył 1370 mieszkańców i 137 budynków 1897 - Radom posiadał 26 906 mieszkańców 1911 – Radom liczył 51 934 mieszkańców 1938 – miasto liczyło 90 059 mieszkańców 1996 - miasto liczyło 232 823 mieszkańców 2000 - Radom to największy ośrodek miejski w widłach Wisły i Pilicy. Czternaste co do wielkości miasto w Polsce położone w centralno-wschodniej Polsce (o powierzchni 11 180 ha) . Centrum administracyjne i kulturalne ziemi radomskiej. Radom i sąsiadujące z nim jednostki samorządowe zgodnie z wyliczeniami GUSu jako aglomeracja radomska liczy ponad 325 tys mieszkańców. Aglomeracja radomska w skład której obok miasta Radom , są Pionki i Skaryszew oraz położone najbliżej Radomia gminy Jastrzębia, Jedlnia, Jedlinsk, Kowala, Orońsko, Pionki, Skaryszew, Wolanów. Potencjał demograficzny takiej jednostki jest znaczny (ponad 325 tys mieszkańców, do ok. 370 tys. Owy rozwój Radomia dokonuje się do dziś.
Legenda "O srebrnopiórym orle i radomskim grodzie", czyli jak powstała nazwa miasta Radom ....
Miasto Radom - jak powstało
Najstarsze ślady pobytu grup ludzkich nad Mleczną pochodzą z końca starszej epoki kamienia (ok. 10 000 lat p.n.e.). Są to pozostałości pracowni obróbki krzemienia. W granicach Radomia archeolodzy odkryli ponad sto miejsc, w których dawni mieszkańcy zostawili dowody swojej działalności: resztki naczyń, narzędzia, broń, ozdoby, rozwaliska osiedli i cmentarzy. Pochodzą one z młodszej epoki kamienia, epoki brązu i początków epoki żelaza.
O Radomiu i jego historii możemy mówić dopiero od okresu wczesnośredniowiecznego. W VIII-IX w. w dolinie rzeki Mlecznej istnieje osada typu wiejskiego. W drugiej połowie X w. powstaje gród warowny z dwoma pierścieniami wałów i fosą. Z czasem pełni on rolę grodu kasztelańskiego. Pierwsza wzmianka pisana o Radomiu znajduje się w bulli papieża Hadriana IV z 1155 roku. Nazwa „Radom” wywodzi się na ogół od imienia Radomir lub plemienia Radomierzan.
Legenda
Z miastem wiąże się legenda "O srebrnopiórym orle i radomskim grodzie", która mówi o wędrującym młodzieńcu, który chcąc zaspokoić swój głód doszedł do urokliwej, zaklętej wioski. Otaczająca go przyroda była tak niezwykła, że wydawało mu się jakby chciała o czymś powiedzieć. Młodzieniec wypowiedział wówczas znamienne słowa: "Rad dom bym tutaj zbudował", które sprawiły, że zaklęcie przestało działać. Tamtejsi mieszkańcy z radością przyjęli do siebie chłopca, zaś na cześć owej sytuacji powstał tam gród o nazwie „Radom”, który dał nazwę miastu.
Inna legenda głosi, że nazwa miasta zaczerpnięta została od plemienia Radomierzan bądź też pochodzi od imienia Radomir.
Jednak historycy doszukują się w tym miejscu pierwszych śladów ludzkości już około 10 tysięcy lat przed naszą erą. Odnaleziono tam pozostałości i ślady po pracowniach obróbki krzemienia. Badania archeologiczne wskazują natomiast, że w okolicach Radomia znajdowało się nawet 100 miejsc, gdzie mieszkali ludzie. Świadczą o tym znalezione w tych miejscach naczynia, cmentarze, ozdoby, broń czy narzędzia. Przedmioty te sięgają czasów epoki kamienia, brązu oraz żelaza.
Warto wiedzieć:
Według legendy "O srebrnopiórym orle i radomskim grodzie" , która mówi, o tym, że kiedyś, bardzo dawno temu pewien młodzieniec trafił niesiony głodem do pięknej, zaklętej wioski. Drzewa, krzewy i rzeka szumiały jakby chcąc coś mu powiedzieć. Oczarowany tym pięknem wypowiedział "Rad dom bym tutaj zbudował". To odczarowało wioskę. Jej mieszkańcy ugościli młodzieńca, a na tamtym miejscu wybudowano gród "Radom".
W rzeczywistości Radom brzmiał pierwotnie Radom' (z miękkim m' – stąd dopełniacz: Radomia) i był przymiotnikiem dzierżawczym od imienia Radom (dopełniacz: Radoma), które to imię jest skrótem od imienia Radomir. Czyli Radom' oznaczał "gród [należący do] Radoma" – tak jak Poznań to "gród [należący do] Poznana"
Inna wersja etymologii nazwy Radom mówi, że nazwa ta pochodzi po prostu od rad (szlacheckich?), które tu się zbierały. Według Rosponda (1984) nazwa Radomia pochodzi od imienia Radzimir / Radomir w skrócie Radom. Warto wiedzieć, że wiele polskich osad, miast ma nazwy od imienia założyciela, albo właściciela?
Rozwój Radomia:
Pierwsze ślady siedlisk ludzkich na terenie dzisiejszego Radomia pochodzą z przełomu mezolitu i neolitu (środkowej i młodszej epoki kamienia) i są datowane na 8000 do 4400 lat przed naszą erą. Odnalezione na terenie obecnego miasta i terenów przyległych pozostałości mają charakter tymczasowych siedlisk zakładanych przez prowadzące koczowniczy tryb życia grupy ludzi. Liczne znaleziska archeologiczne, głównie cmentarzyska, potwierdzają obecność ludzką na tych terenach także w późniejszych epokach brązu, kultury trzcinieckiej i łużyckiej, oraz przeworskiej (epoka żelaza). Jednak początki osadnictwa na terenie dzisiejszego Radomia datuje się na VIII wiek od momentu powstania w dolinie rzeki Mlecznej osady. Z biegiem lat liczba mieszkańców zwiększała się, Radom nabierał znaczenia, i tak.
1564 - W Radomiu mieszkało już 1 800 mieszkańców
1763 – Radom liczył 1370 mieszkańców i 137 budynków
1897 - Radom posiadał 26 906 mieszkańców
1911 – Radom liczył 51 934 mieszkańców
1938 – miasto liczyło 90 059 mieszkańców
1996 - miasto liczyło 232 823 mieszkańców
2000 - Radom to największy ośrodek miejski w widłach Wisły i Pilicy. Czternaste co do wielkości miasto w Polsce położone w centralno-wschodniej Polsce (o powierzchni 11 180 ha) . Centrum administracyjne i kulturalne ziemi radomskiej.
Radom i sąsiadujące z nim jednostki samorządowe zgodnie z wyliczeniami GUSu jako aglomeracja radomska liczy ponad 325 tys mieszkańców. Aglomeracja radomska w skład której obok miasta Radom , są Pionki i Skaryszew oraz położone najbliżej Radomia gminy Jastrzębia, Jedlnia, Jedlinsk, Kowala, Orońsko, Pionki, Skaryszew, Wolanów. Potencjał demograficzny takiej jednostki jest znaczny (ponad 325 tys mieszkańców, do ok. 370 tys. Owy rozwój Radomia dokonuje się do dziś.