Drapieżniki, są na pustyni dość pospolite. Ale tak jak w każdym innym środowisku naturalnym, najliczniejsi są roślinożercy. Pustynne rośliny, ożywające po każdym deszczu, są pokarmem dla niezliczonych rzesz owadów. Antylopy, wielbłądy oraz inne przeżuwacze zjadają liście krzewów i łodygi sukulentów. Natomiast jeśli chodzi o wodopój drapieżniki znajdują większość potrzebnej im wody w ciałach ofiar. Dla roślinożerców dostatecznym jej źródłem są sukulenty. Wielbłądy w odróżnienu od większości ssaków nie posiadają warstwy tłuszczu pod skórą, który zamiast tego gromadzi się w garbie gdzie podczas rozpadu tłuszczu uwalniany jest wodór. Zwierzę wykorzystuje ten zapas jako źródło energii, a pośrednio także wody. Ze wszystkich pustynnych zwierząt najlepiej przystosowane do życia w warunkach suszy są skoczki i szczuroskoczki. Gryzonie te mogą nie pić wcale, ponieważ wystarcza im woda pochodząca z przemiany materii.
Drapieżniki, są na pustyni dość pospolite. Ale tak jak w każdym innym środowisku naturalnym, najliczniejsi są roślinożercy. Pustynne rośliny, ożywające po każdym deszczu, są pokarmem dla niezliczonych rzesz owadów. Antylopy, wielbłądy oraz inne przeżuwacze zjadają liście krzewów i łodygi sukulentów. Natomiast jeśli chodzi o wodopój drapieżniki znajdują większość potrzebnej im wody w ciałach ofiar. Dla roślinożerców dostatecznym jej źródłem są sukulenty. Wielbłądy w odróżnienu od większości ssaków nie posiadają warstwy tłuszczu pod skórą, który zamiast tego gromadzi się w garbie gdzie podczas rozpadu tłuszczu uwalniany jest wodór. Zwierzę wykorzystuje ten zapas jako źródło energii, a pośrednio także wody. Ze wszystkich pustynnych zwierząt najlepiej przystosowane do życia w warunkach suszy są skoczki i szczuroskoczki. Gryzonie te mogą nie pić wcale, ponieważ wystarcza im woda pochodząca z przemiany materii.