Napiszę przemówienie na storne A4 na jeden z poniższych tamatów : a) rodzice powinni spędzać więcej czasu ze swoimi dziećmi b) nauczyciel też człowiek c) uczeń też człowiek d) zwierzęta to nasi bracia e) kontakt z przyrodą daje ukojenie f) nie można zawsze zwyciężać
luki099
A)Rodzina to najmniejsza, a jednocześnie bardzo złożona struktura społeczna. Jest to pierwsza grupa w jaką wstępujemy, ponieważ robimy to w momencie przyjścia na świat. To właśnie dzięki rodzinie powstają większe bardziej złożone struktury społeczne. Aby całe społeczeństwo było zdrowe i dobrze się rozwijało potrzebna jest prawidłowo funkcjonująca rodzina (rodzice i dzieci). Celem większości małżeństw jest posiadanie potomstwa i jego wychowanie Z jednej strony rodzice stosują wobec dziecka celowe zabiegi, aby nadać wychowaniu pewien kierunek, z drugiej zaś strony na proces wychowania oddziałuje atmosfera panująca w danej rodzinie. Składają się na nią tradycje, stosunek do religii, pozycja społeczna, sytuacja materialna, otoczenie sąsiedzkie, więź emocjonalna łącząca wszystkich członków rodziny, problemy życia codziennego. Efektem tych wszystkich oddziaływań jest harmonijne ukształtowanie osobowości dziecka w zgodzie z normami współżycia społecznego. Mimo, że rodzina nie jest jedyną grupą, w której przebiegają procesy socjalizacji i wychowania, jednakże rodzaj więzi łączącej dziecko z rodzicami powoduje, że wpływ rodziny jest decydujący dla rozwinięcia jaźni subiektywnej i niektórych innych ważnych cech osobowości.
Rodzina jako naturalne środowisko wychowawczo-opiekuńcze Od najdawniejszych czasów rodzina stanowiła podstawowe funkcje opiekuńczo - wychowawcze wobec dziecka. Nie mniej jednak w różnych czasach inaczej pojmowano opiekę i wychowanie dzieci. Obecnie rodzina stanowi w życiu dziecka pierwsze i naturalne środowisko wychowawcze. Jest podstawową formą opieki nad dzieckiem od jego urodzenia aż do uzyskania przez nie samodzielności. To właśnie tu dziecko zdobywa swoje pierwsze doświadczenia społeczne, uczy się określonych zachowań, norm postępowania, poznaje różnorodne formy, wzorce i nakazy. Rozwija swoją indywidualność, osobowość i psychikę. Rodzice są pierwszymi opiekunami i wychowawcami, stąd ich tak ogromny wpływ na późniejsze zachowanie potomka. To oni ponoszą odpowiedzialność za zaspokajanie potrzeb dziecka, dotyczy to przede wszystkim potrzeb emocjonalnych i materialnych. Rodzina jest więc małą grupą społeczną składającą się z rodziców (ojca i matki) stanowiących małżeństwo oraz dzieci z tego małżeństwa. Każda rodzina ma swój indywidualny, swoisty dla siebie styl, sposób życia wewnątrzrodzinnego, sposób wyrażania uczuć, wyobrażeń, okazywanie sobie wzajemnego zrozumienia i stosunku do innych osób z zewnątrz. Rodzice są pierwszymi nauczycielami dziecka, uczą je zasad postępowania w życiu, wskazują różnice między dobrem a złem, wpajają normy etyczne i moralne, które uznają za właściwe.
Rodzina jako naturalne środowisko wychowawczo-opiekuńcze
Od najdawniejszych czasów rodzina stanowiła podstawowe funkcje opiekuńczo - wychowawcze wobec dziecka. Nie mniej jednak w różnych czasach inaczej pojmowano opiekę i wychowanie dzieci.
Obecnie rodzina stanowi w życiu dziecka pierwsze i naturalne środowisko wychowawcze. Jest podstawową formą opieki nad dzieckiem od jego urodzenia aż do uzyskania przez nie samodzielności. To właśnie tu dziecko zdobywa
swoje pierwsze doświadczenia społeczne, uczy się określonych zachowań, norm postępowania, poznaje różnorodne formy, wzorce i nakazy. Rozwija swoją indywidualność, osobowość i psychikę. Rodzice są pierwszymi opiekunami i wychowawcami, stąd ich tak ogromny wpływ na późniejsze zachowanie potomka. To oni ponoszą odpowiedzialność za zaspokajanie potrzeb dziecka, dotyczy to przede wszystkim potrzeb emocjonalnych i materialnych.
Rodzina jest więc małą grupą społeczną składającą się z rodziców (ojca i matki) stanowiących małżeństwo oraz dzieci z tego małżeństwa. Każda rodzina ma swój indywidualny, swoisty dla siebie styl, sposób życia wewnątrzrodzinnego, sposób wyrażania uczuć, wyobrażeń, okazywanie sobie wzajemnego zrozumienia i stosunku do innych osób z zewnątrz. Rodzice są pierwszymi nauczycielami dziecka, uczą je zasad postępowania w życiu, wskazują różnice między dobrem a złem, wpajają normy etyczne i moralne, które uznają za właściwe.